AlbumsFeatured albumsRecensies

STAKE – LOVE, DEATH and DECAY (★★★★): Muilperen van wereldklasse

Wie al eens graag een muzikale uppercut tegen zijn kin krijgt, weet dat ze bij STAKE altijd terecht kunnen voor een sparring. De vier gasten uit Wevelgem zijn amper dertig, maar gaan al bijna vijftien jaar mee als professionele keetschoppers en vertegenwoordigers van metal in de Lage Landen. Van het winnen van Humo’s Rock Rally in 2008 met het fantastische “The Sea Is Dying” (een nummer dat overigens recent weer in setlists is opgedoken) tot de broodnodige naamsverandering van Steak Number Eight naar STAKE. Sinds die switch heeft de band ook hun muziek omgedoopt naar atmosferische grungecore, een label dat ze – voor zover wij weten – voorlopig nog als enige dragen. Op Critical Method was die muzikale metamorfose meteen duidelijk: STAKE klinkt droger, ruiger en een stuk directer dan op hun voorgaande platen onder hun geklasseerde naam. De vraag blijft natuurlijk in welke richting de muziek verder geduwd kan worden voor een band die al een hele evolutie heeft afgelegd over vijf platen heen.

De singles voor LOVE, DEATH and DECAY klonken alvast stuk voor stuk fantastisch, maar deden heel wat vragen rijzen over hoe de plaat in zijn geheel zou klinken. “F*ck My Anxiety” is zo rechttoe rechtaan zoals de titel het doet uitschijnen. Een beenharde riff, een schreeuwende Brent en monsterlijke bas omvatten volledig het grungecore aspect van de band. “Deliverance Dance” trekt de sound dan weer helemaal open met een heerlijk opbouwende crescendo dat eindigt in een vlammende outro. Alvast twee heel verschillende nummers die ons nieuwsgierig maakten over hoe STAKE de opbouw van hun zesde in elkaar zou steken.

Over die volgorde valt nog een en ander te zeggen. Vertrekkende vanuit het idee dat luisteraars die muziek via streaming op een andere manier beluisteren dan zij die de ‘album experience’ willen, verschilt de tracklisting. Openers “Dream City” en “Ray of the Sun” zijn voor streaming naar de achterste bank verplaatst om de titeltrack als albumopener te plaatsen. Een ietwat vreemde keuze lijkt ons, gezien de flow van de plaat net heel goed zit met “Dream City” en “Ray of the Sun” op plaats één en twee. Het zorgt er ook voor dat LOVE, DEATH and DECAY op een onnoemelijk hoge climax eindigt met “Deadlock Eyes”. We raden dus in elk geval ten sterkste aan om ons te volgen in de ‘album experience’ en de vinyl tracklisting te hanteren.

Doorgaans is de opener op een STAKE plaat een dikke vette muilpeer. Die goede gewoonte doorbreken ze echter met “Dream City”: een simpele gitaarlijn trekt onze aandacht en voor even lijkt het alsof de groep de postrock-toer opgaat. Waar we normaal visioenen van theatrale bloeddorstige titanen te zien krijgen (Kosmokoma in het bijzondere), wordt ons hier eerder een op Bob Ross-wijze geschilderd kabbelend beekje voorgeschoteld. Naar het einde toe komt dan toch het geschreeuw van Brent de rust verstoren, en het zal zeker niet de laatste keer zijn. Het is een gewaagde, maar meer dan geslaagde keuze als opener. De sfeer blijft vervolgens heel open en bezwerend op “Ray of the Sun”, het langste nummer op het album. Het is hier dat we het meest van al Steak Number Eight te horen krijgen. Een ware throwback want deze had zonder twijfel op The Hutch kunnen staan, een plaat die volgend jaar al zijn tiende verjaardag viert.

Op de titeltrack, “Love, Death & Decay”, worden de poorten naar de hel echt wagenwijd opengezwaaid. Een groteske riff knalt het nummer op gang en Brent schreeuwt de titel van hun zesde langspeler met al zijn energie (en daar heeft ie er veel van) uit zijn lijf. De rauwe vernietigende drift spat van het nummer, waarna Jesse Surmont zijn zoetste baslijnen mag bovenhalen voor een zweverig en relatief kalmer middenstuk. Uiteindelijk gaat het nummer full circle en eindigt het met dezelfde kracht waarmee het van wal stak. De toon is eindelijk helemaal gezet. “Deliverance Dance” doet daar dan weer een schepje bovenop met de razendsnelle en flitsende outro waar de leden van Godspeed You! Black Emperor zelfs even van zouden moeten bekomen.

Een overdaad aan postrock en -metal en crescendos komen we op de tweede helft van Love, Death & Decay niet meer tegen. De drums van Joris Casier en bonzende bas van Surmont maken op “Zone Out” meteen duidelijk dat STAKE van plan is het kot nog helemaal af te breken. Met het volume reeds op astronomische hoogte gaat nu ook het tempo stevig de lucht in. Het enige wat ons hier minder overtuigt, zijn de ietwat monotone vocals die op de vorige nummers toch sterker tot hun recht kwamen.

“F*ck My Anxiety” mag nog even door de boxen knallen vooraleer we bij de dubbele apotheose komen. Het onbedoeld heel actueel genaamde “Queen in the Dirt” mag zich alvast kronen tot koning(in) der muilperen. Een weerzinwekkend hakkende riff die doet denken aan “Plagues” van Converge maakt voor een van de meest verschroeiende momenten uit de discografie van STAKE. In tegenstelling tot Elizabeth II heeft deze Queen wel een heel korte regeerperiode, want “Deadlock Eyes” deelt naast muilperen ook nog een aantal oorvijgen uit. Thrash, doom, punk, metal… LOVE, DEATH and DECAY eindigt met een allesvernietigende ravage die voor niets of niemand lijkt te wijken.

STAKE breidt hun muzikaal arsenaal verder uit. Hier en daar kan de mix wat te overrompelend zijn, maar alles wordt dan weer dubbel en dik goed gemaakt aan puur what the fuck-gehalte. In de eerste ronde vallen er rake klappen, maar het is in de tweede helft waar we als luisteraar vakkundig K.O. geklopt worden door een band die weet hoe ze een boksmatch moeten winnen. Muziek is natuurlijk geen wedstrijd, maar STAKE bewijst hier toch mooi dat ze bij de zwaargewichten voor de titel zouden kunnen kampen.

LOVE, DEATH and DECAY verscheen op 30 september via Hassle Records. STAKE speelt dit najaar nog in Le Belvédère (05/11), Reflektor (16/11), Wilde Westen (03/12) en Trix (17/12).

Facebook / Instagram / Website

Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.

Related posts
InstagramLiveRecensies

Rock Herk 2023 (Festivaldag 2): Riffs, radio en regen

Na een meer dan degelijke eerste dag, kon Rock Herk eigenlijk niet meer stuk. Dag twee sprak op papier iets meer tot…
LiveRecensies

Brutus, STAKE & Psychonaut @ VIERNULVIER (Concertzaal): Bruut, bruter, Brutus

Studio Brussel bestaat veertig jaar en dat zullen we gevierd hebben! Het hele weekend lang organiseert de radiozender concerten in Gent, sommige…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Lokerse Feesten pakt uit met Cypress Hill, Skunk Anansie, MEROL, Hot Chip en meer!

Lokerse Feesten heeft er een drukke week op zitten. Sinds dinsdag loste de organisatie namelijk dagelijks een paar namen die de poster…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.