© Grégory Derkenne
It It Anita lijkt wel de naam van een system administrator die op het werk af en toe eens langskomt om de meest banale computerproblemen op te lossen. Mochten we deze Luikse noiserockers echter ooit vragen om een printer te installeren, zouden ze hem eerder naar ons hoofd gooien. Ontstaan uit het collectief ‘Jaune Orange’ kunnen we de muziek van dit trio even compact samenvatten als ze klinkt: hard, energiek, gelaagd, vol diepe emoties én subtiele details. Na hun tweede album Laurent (2018) en maar liefst 150 shows door Europa, braken deze guitige jongens definitief door met een overweldigend nieuw album Sauvé. Deze plaat behaalde zelfs een welverdiende nummer één als beste Belgische album van 2021 in onze jaarlijkse top twintig. Het kon dus ook moeilijk anders dat deze kornuiten probleemloos de AB Club zouden platspelen. En hoe!
Voor de vroege vogels die zeker vooraan wilden staan, traden de Kortrijkzanen van Whorses op als voorprogramma. Moesten we daar even van bekomen zeg. Deze jonge snaken laten zich zeker niet in een hokje drammen en schakelden probleemloos over van noiserock via sludge naar iets minder stevige intermezzo’s. Zowat elk nummer overliep verschillende gemoedstoestanden als een nerveuze ekster met borderline, we kunnen het niet anders omschrijven. Op het moment dat je even dacht te kunnen bekomen van al dat West-Vlaamse zware metaal, werd je vooraan weer van je sokken geblazen. Vooral bij “Have You Seen Bob” wisten we niet wat ons overkwam (wát een vet nummer), maar we nemen aan dat Bob nog een rekening heeft openstaan. Het is ons nog niet vaak overkomen dat we nadien dachten: ‘Zou de hoofdact dit kunnen overtreffen?’
We gaan weliswaar geen appelen met peren, of Anita’s met Whorses vergelijken. Het podium vulde zich met rook en in de schaduw van het licht openden ze met “Routine”, waar de intro iets langer werd uitgesponnen dan op Sauvé. De trend was meteen gezet: melodieuze en gelaagde muziek werd gevolgd door een ontploffing die nadien weer smeulend afkoelde in bezinning en rust. Om zeker te zijn dat het publiek, dat jammer genoeg te veel smartphoneopnames wou maken in plaats van te genieten van de muziek, opgewarmd was, gooide ons dynamische trio er meteen “Sermonizer” tussen. Dit nummer hoeft geen introductie en is veruit een van de beste songs uit hun recentste plaat. De tweezang tussen Mike en Damien, in combinatie met riffs en nerveuze drums, zorgde voor een geslaagd en gelaagd nummer. Bij hun nieuwste single “Mascara” kregen we even een Green Day-vibe over ons heen. Dit nummer is minder gelaagd dan de anderen, maar iets melodieuzer en neigt meer naar punkrock met de handrem op. Een vroeg hoogtepunt kregen we tijdens de onheilspellende intro van “Tanker Pt. 1”, waarna de zeemzoete Franstalige klaagzang van Myriam Leroy in “Tanker Pt. 2” de apocalyptische riffs begeleidde naar de onderwereld. De AB Club werd er muisstil van, alsof niemand ook maar durfde bewegen.
Na dit korte bezinningsmoment legden ze er gauw nog eens te pees op met “More”, nog zo’n kraker uit Sauvé. De eerste dansbeentjes werden losgegooid vooraan en het refrein werd broederlijk meegebruld door de aanwezige Luikse enclave. We spotten zelfs een bewuste Jommeke look-a-like, enkele kerels met lederen jackets die recht uit The Matrix leken te komen en een vrouw van – zonder overdrijven – 2m10 groot. Om maar aan te geven dat het publiek van It It Anita heel divers (en cool op hun manier) was. De teneur werd verdergezet met “Jean-Marc” en vooraan ontstond zowaar een kleine moshpit. De intro van “53” legde alle geweld eventjes stil, waarbij de typische It It Anita chronologie gerespecteerd werd: apocalyptische intro, ontploffing en nadien bezinning. Machtig gewoon. Meteen begrepen we de logica waarom “53” het slotnummer is van Sauvé. Wanneer iedereen bekomen was, en zelfs de bandleden snakten naar een verfrissing, werden we wakkergeschud door “Ghost”, openingssong van Sauvé, alsof alles terug opnieuw begon en losbarstte.
Het concert voelde aan als de wielerklassieker Luik-Bastenaken-Luik. Weinig tijd voor adempauzes en heel intensief. Niet voor iedereen weggelegd, enkel voor de échte. Met “User Guide” genoten we van de hectische tweezang tussen Mike en Damien en kon er zelfs een crowdsurfje vanaf bij een roadie. Met “See Through” gingen ze verder op dit elan, waarna de sludgy stroperigheid aan het oppervlak kwam drijven. Vreemde eend in de bijt van deze was “11”, een nummer dat misschien niet thuishoorde op dit moment van het optreden en het brak ook een klein beetje de sfeer.
Vlak na deze song schreeuwde iemand loeihard “Cucaracha” door de zaal, waarbij unaniem duidelijk werd op welk nummer het publiek wachtte. Als slotsongs werd echter gekozen voor “NPR” en “G-Round” van de debuutplaat, waarbij enkel de riffs van die laatste song nog eens als een mokerslag door de zaal gingen. Geen “Cucaracha” als afsluiter, maar van zodra “Imposter” begon, wisten we wat er ons te wachten stond. Middenin het nummer brak drummer Bryan Hayart zijn drumstel af om het vooraan in de AB Club tussen de mensen te plaatsen. De eindspurt werd ingezet en met veel bloed, zweet en tranen kwamen onze helden over de eindstreep. Ondanks een kleine dip in het tweede deel van de rit, was er nadien van die kakkerlak geen sprake meer.
It It Anita blijft zijn ijzersterke livereputatie met verve bewijzen, in De Vurige Stede mogen ze fier zijn op hun noiserockexponent.
Setlist:
Routine
Sermonizer
Mascara
Tanker (Pt.1 & Pt.2)
More
Jean-Marc (Jean-Marie)
53
Ghost
User Guide
See Through
11
NPR
G-Round
Imposter
