Een Malinees en drie Texanen ontmoeten elkaar in een pub in Londen. Touré is op een missie om de erfenis van zijn vader Ali Farka Touré, ook wel eens de John Lee Hooker van de woestijn genoemd, te eren en onder de aandacht te brengen van een wereldwijde nieuwe generatie. Het klikt vanaf de eerste minuut tussen hem en de leden van Khruangbin. Onder de indruk van hun liefde voor kosmopolitische klanken en hun coolheid tout court meent Touré een ideale kandidaat gevonden te hebben om zijn ode in een passend hip jasje te steken.
Verwonderlijk is dat uiteraard niet. Khruangbin maakt al enkele jaren muziek die beïnvloed is door traditionele geluiden uit alle hoeken van de wereld. Dat doen ze doorgaans met succes; ook hun samenwerking met soulzanger Leon Bridges op de ep’s Texas Moon en Texas Sun werd gesmaakt. Hun vaak meditatieve funk is ook deels geïnspireerd door de woestijnblues, waarvan Ali Farka Touré de peetvader en een voorbeeld voor hen is. Dat zeggen ze zelf ook met zoveel woorden aan Vieux. Het geeft hem het vertrouwen om met hen aan de slag te gaan en liedjes van Ali met een eigentijds sausje te pimpen. Dat leidt kort na Les Racines tot een tweede album, waarmee hij de muziek van zijn vader in de schijnwerpers wil brengen.
Ali Farka Touré is in onze contreien vooral bekend geworden door zijn samenwerking met Ry Cooder op Talking Timbuktu. Deze ondertussen klassieker gaf de man erkenning en applaus bij een breder publiek en mocht dus niet ontbreken op dit eerbetoon. Van deze plaat horen we “Diarabi” terug: de gezapige percussie van DJ Jr. en de slidegitaar van Mark Speer, die ook conga’s en synthesizer laat horen, geven de ruimte aan Touré om tokkelend te freewheelen. Het transformeert het geheel tot een soulvolle ballade. Dat de man een aardig stukje kan gitaarspelen weten we natuurlijk al langer en dat bewees hij nog maar eens op Les Racines. Het is niet voor niets dat hij weleens de ‘Hendrix van de Sahara’ wordt genoemd, al wijst dat eerder op zijn virtuositeit dan op een vergelijkbaar geluid.
Zo is het album gevuld met covers van Ali die zowat zijn hele carrière overspannen. Vieux koos zowel voor minder bekende nummers als “Alakarra”, een instrumentale track die hier zacht deinend de plaat afsluit, tot relatieve klassiekers als “Savanne”. Met die laatste wordt het album geopend en die maakt meteen duidelijk dat Touré en Khruangbin niet zomaar covers brengen, maar heuse herinterpretaties die voor een nieuw elan moeten zorgen. De karakteristieke gitaar van Vieux verwelkomt ons, waarna zijn rasperige stem ondergedompeld wordt in een dub-reggaebad. Woestijnblues it ain’t, of toch niet zoals we het kennen. De inbreng van Khruangbin zorgt ervoor dat de muzikale grenzen wijd geopend kunnen worden.
Aanvankelijk creëert dit een verfrissend gevoel, de funky kruiding van Khruangbin lijkt een ideale toevoeging voor de meditatieve blues van Touré. Zo wordt in het tragere “Ali Hala Ababa” de honingzoete gitaar perfect begeleid door de verankerende bas van Laura Lee Ochoa. Naarmate de plaat vordert, worden de mindere kanten van de samenwerking echter duidelijker. Het vloeiende spel van Touré en de golven van Khruangbin maken alles wel heel glad, waardoor het album textuur mist. Niet per se onaangenaam, maar de sobere woestijnklanken worden te vaak overspoeld. In hun ijver en enthousiasme om de muziek van Touré te verrijken, dreigt de nuance af en toe verloren te gaan in een oververzadigende instrumentatie, zoals tijdens “Tongo Barra” of “Mahine Me”. De stem van Vieux heeft sowieso ook niet de emotionele diepgang van Ali, waardoor zijn nogal monotoon gezang vaak gebukt gaat onder de Khruangbin-behandeling.
Hoewel de samenwerking dus een logisch idee leek, blijven we met twijfels achter. De duidelijke stempel van Khruangbin overheerst het album, waardoor de intentie van Touré om de muziek van zijn vader op een voetstuk te plaatsen grotendeels verloren gaat. Een nieuw publiek voor Ali, of woestijnblues in het algemeen, zal dit niet aantrekken. Het gepolijste resultaat glijdt heel gemakkelijk de oren in, maar mist authenticiteit en diepgang om indruk te maken.
Vieux Farka Touré komt op 4 november naar N9 in Eeklo, zonder Khruangbin weliswaar.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
