AlbumsRecensies

Vieux Farka Touré – Les Racines (★★★½): Kijk papa, zonder handen!

Als zoon van Ali Farka Touré, de gitaarlegende uit Mali die qua virtuositeit in dezelfde klasse speelde als pakweg Jimi Hendrix, was het geen evidente keuze voor Vieux om een eigen naam proberen te maken. Maar kijk, daar is de man intussen aardig in geslaagd. Afgelopen 15 jaar heeft hij een repertoire van goede tot zeer goede kwaliteit opgebouwd. Hij debuteerde in 2007, niet toevallig een jaar nadat Ali overleed. Zijn vader was niet meteen gewonnen voor de toekomstplannen van zoonlief, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. In dit geval naar de vingers van Vieux, die bewees dat hij dankzij zijn overtuiging zeker zijn plaats heeft naast zijn vader.

Vieux Farka Touré probeerde aanvankelijk te vermijden om te nadrukkelijk de voetsporen van zijn vader te volgen. Doorheen de jaren vindt hij echter steeds meer zijn eigen stem en acht nu de tijd rijp om ode te brengen aan zijn afkomst. Hij omarmt de muzikale taal en sfeer van zijn vader: de desert blues, een overkoepelende term waartoe onder andere Mali-blues en Tuareg-rock behoren, met vaak een opzwepende gitaar mantra-gewijs in een centrale rol. De titel van het album, Les Racines, ofte roots in mooi Nederlands, dekt dan ook de lading. Vieux richt zich niet alleen naar zijn vader, maar ook naar de traditionele cultuur waarin hij in Mali opgegroeid is.

Muzikaal vertaalt zich dit in een terugkeer naar de essentie. Naast de backing vocals waarmee hij in dialoog gaat, krijgt hij steun van ander schoon Malinees volk. Zo horen we in titelnummer “Les Racines” Madou Sidike Diabaté de kora bespelen, een fraaie Afrikaanse harp met iets voller geluid dan de klassieke harp. In opener “Gabou Ni Tie” weeft Amadou Bagayoko (van Amadou & Mariam) op gitaar de melodielijnen aaneen. Meteen wordt duidelijk dat teruggaan naar de tradities hier ook samengaat met meegeven van maatschappelijke lessen. Zeker voor het publiek dat op het platteland van Mali woont, blijft muziek zowat de voornaamste informatiebron.

Zo wordt in “Gabou Ni Tie” een meisje dat de ouderlijke opvoeding weigert, de les gespeld over communale verantwoordelijkheden. Maar Farka Touré behandelt niet alleen de lokale problematiek, in “Ngala Kaourene” bijvoorbeeld roept hij op tot etnische verzoening. Doorheen zowat het volledige album komen maatschappelijke boodschappen terug, soms ook gericht aan de politieke elite van Mali. Corruptie wordt aangeklaagd, de bedreiging van buitenlandse invloed, de slachtingen van IS… Niet meteen een lichtvoetig album over de ontluikende lente dus. Deze thematiek drukt zich uit in vaak stellige gitaarblues, zoals in afsluiter “Ndjehene Direne”, waarbij elke noot het nodige gewicht wordt meegegeven.

Maar er is ook plaats voor meer persoonlijke verhalen. In “Flany Konare” bezingt hij met diepe stem de liefde met ‘Cherie, Cherie, Cherie, Cherie!’, terwijl de gitaar in alle richtingen flaneert over een strakke percussie. Bij “Adou” en “L’Âme” laat hij de spirituele verbondenheid met zijn eigen zoon en vader voelen. Hier klinkt Farka Touré het meest teder met warme, rollende riffs, verrijkt met het betere fluitwerk. Dit zijn ongetwijfeld hoogtepunten op deze plaat, terwijl sommige andere nummers al eens ongemerkt durven te passeren. Niet zozeer dat ze niet kwalitatief genoeg zijn, maar omdat de typerende gitaarstijl voor een nogal gelijkaardige kruiding zorgt.

Het album is een showcase van Vieux Farka Touré’s talent geworden, waarin hij met trots een hommage brengt aan zijn vader en de tradities van zijn land. Hij neemt zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid en schuwt hierbij de lessen niet. Voor zij die niet zo vertrouwd zijn met desert blues, is het zeker een aangename introductie. Doordat hij echter teruggrijpt naar een vertrouwd geluid, zal het voor anderen als weinig nieuws klinken. Zeker is dat Farka Touré’s meeslepende ritmes niemand onberoerd kunnen laten.

Facebook / Instagram / Twitter / Website

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

Related posts
AlbumsRecensies

Vieux Farka Touré & Khruangbin - Ali (★★½): Overstromingsgevaar in de woestijn

Een Malinees en drie Texanen ontmoeten elkaar in een pub in Londen. Touré is op een missie om de erfenis van zijn…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.