We zijn 2008 en de eerste editie van het Deense X-Factor loopt op televisie. In die editie daagt een 15-jarige enthousiaste Martin Hedegaard op, die meteen tijdens de audities de jury in zijn zak steekt en naarmate de afleveringen volgen, de harten verovert van de kijkers, Queen en X-Factor bedenker Simon Cowell. Bijgevolg was de overwinning maar een formaliteit en op dat moment wordt hem een grootse carrière voorspeld. Na een (verplicht) debuutalbum trekt Martin de stekker er al uit, vermits het type muziek en de verwachtingen na X-Factor niet stroken met zijn muzikale dromen.
Tot 2014 richt hij zich op het schrijven van nummers voor anderen, maar gaandeweg begint het opnieuw te kriebelen om zijn eigen muziek en stijl terug in het openbaar te brengen. In 2015 maakt hij een comeback vanuit het niets tijdens P3 Guld, een Scandinavische muziek- en awardshow, met “Levitate Me”, waar de spanning gedurende 3 minuten werd opgebouwd vooraleer duidelijk wordt wie de geheimzinnige zanger op het podium was. Na enkele singles en een ep volgt in 2018 zijn debuutalbum Neuro en mag hij het Roskilde Festival openen op het hoofdpodium.
Na tal van voorsmaakjes en een nieuwe passage op Roskilde deze zomer is er eindelijk het langverwachte tweede album Rainman. Waar op Neuro vooral het dansbare gehalte hoog lag, is er op dit album meer naar de soul, jazz en soundtrack muziek geëvolueerd. De donkere sfeer en soul is overduidelijk aanwezig op de drie openers van het album “Waste of Life”, “Bloodmoney” en “Dark Vibrations”. De nummers vertalen de onzekerheden, twijfels en donkere tijden waarin de wereld vandaag doorgaat. Dit alles wordt ondersteund door zware muziek die had kunnen passen op de talloze soundtracks die in de jaren negentig populair waren. Verderop het album vinden we “Traitors” dat voor de film Marko Effekten geschreven werd en zo bij een James Bond film (uit de jaren negentig) zou passen.
Op “King Of The Sky” horen we voor het eerst de vrolijkere, opzwepende en uitbundige kant terug van Saveus, want ook in die markt is hij thuis. Dat bewees hij al eerder met “Himalaya”, waarmee hij op elk optreden iedereen meekrijgt. Op “King Of The Sky” spat het internationale gehalte er vanaf, waardoor het lijkt alsof we dit nummer al vaker op de radio hoorden passeren. “Rainman” is een powerbalade die verder bouwt op de energie, een nummer dat aanzwelt en de veelzijdigheid van Saveus als schrijver in de verf zet. Het zou maar al te gemakkelijk zijn om met een powerbalade in clichés te vervallen, maar dat weet hij hier perfect te vermijden en blijft bijgevolg trouw aan zijn stijl.
Het grootste contrast is terug te vinden bij het tweeluik “Worst Right Thing” en “Church Full of Bad Men”. We krijgen met het eerstgenoemde een triestige ballade voorgeschoteld wat het dieptepunt van dit album is, mogelijks omdat het niet lijkt thuis te horen tussen de andere energetische nummers die we reeds rond de oren kregen, maar ook omdat er gewoon niets gebeurd gedurende drie minuten. “Church Full of Bad Men” is dan weer het hoogtepunt. De soul en gospel druipen van de melodie, de woede en verwarring doordrenken de zang,en de symbiose tussen de stemkleur van Martin en het gospelkoor zit gewoonweg perfect. Moest je bij “Worst Right Thing” even dreigen in te dommelen, dan heb je na “Church Full of Bad Men” alvast weer de nodige energiebooster gekregen.
Afsluiten doet het album met twee nummers die meer aansluiten bij wat Saveus voor 2020 uit zijn mouw wist te schudden. Op “Hollywood Afterlife” vinden we de dansbare (soms doet het ons aan drum and bass denken) kant terug, die zeer nadrukkelijk op Neuro te horen was. We dagen je uit om op dit nummer stil te blijven zitten. Met “Godblind” laat Saveus ons achter in een gospel droomwereld, waar wederom zijn zang en de symbiose met het koor de perfectie benaderen.
Dat Saveus zijn ster tot dusver enkel in het Scandinavische deel van Europa wist te rijzen, blijft ons verbazen. Een zeer karakteristieke stem gecombineerd met sterke songs en een mix van verschillende stijlen tonen aan dat Martin Hedegaard weldegelijk barst van talent. Dat hij vanuit de podia op Roskilde niet opgepikt werd om hier ergens een tijdslot te vullen op een van de talloze zomerfestivals, mogen we toch best vreemd noemen. Met Rainman bevestigt hij alvast dat hij geen one-trick pony is en dat zijn eigenzinnige carrièrepad alvast prachtige muziek oplevert.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
