We hebben bij Dansende Beren al heel wat bijzondere acts aangehaald, maar The Blind Boys of Alabama moet ongetwijfeld een van de oudste bands zijn die we ooit al besproken hebben. Om even te illustreren: de Amerikaanse gospelgroep werd opgericht in 1939(!) en trad voor het eerst professioneel op in Alabama in 1944, vier dagen nadat in Europa de landing in Normandië plaatsvond. Doorheen haar ruim tachtigjarige carrière trad de groep op voor Amerikaanse presidenten, werkte ze samen met onder andere Prince, Lou Reed, Peter Gabriel, Bon Iver en Amadou & Mariam en sleepte ze maar liefst zes Grammy’s in de wacht.
De afgelopen tachtig jaar is de wereld ongetwijfeld veranderd, net zoals de samenstelling van de zwarte band. Doorheen de lange geschiedenis van The Blind Boys of Alabama bestond de groep immers uit diverse samenstellingen en formaties. Clarence Fountain, het laatste lid van het originele sextet dat in 1939 het levenslicht zag, overleed in 2018. Paul Beasley en Benjamin Moore Jr. overleden respectievelijk in 2023 en 2022. Jimmy ‘The Jimster’ Carter ging op 91-jarige leeftijd dan weer met pensioen, maar niet alvorens eerst nog de nieuwe langspeler Echoes of The South op de wereld los te laten. Beasley en Moore Jr. zingen hierop ook nog een laatste keer mee.
De albumtitel Echoes of the South vindt haar oorsprong in de eerste radioshow waaraan The Blind Boys of Alabama deelnam. De plaat werd helemaal in thuisstaat Alabama opgenomen en is enerzijds een eerbetoon aan Beasley en Moore Jr., maar evengoed een geruststelling voor de fans dat de band niet met hen verdwijnt. ‘De geest van de Blind Boys gaat niet over wat je niet kunt, maar het gaat over wat je wel kunt’, stelt zanger Ricky McKinnie. ‘Zolang we daar trouw aan blijven, zolang we liedjes zingen die het hart raken, zal deze groep voor altijd voortleven.’
Naar goede gewoonte bevat de langspeler uitsluitend covers en herwerkingen van traditionele gospel- en soulsongs. Met “Send it On Down” opent de nieuwe lp alvast levendig. Deze traditional werd begin jaren tachtig al eens als single uitgebracht door Clarence Fountain en The Original Five Blind Boys of Alabama, een van de vele incarnaties van de blinde jongens. Op Echoes of the South ontbreekt het swingende orgeltje uit de jaren tachtig, maar de aanstekelijke backings zijn nog steeds aanwezig. Na al die jaren klinken de stemmen natuurlijk heel wat stoffiger en ruwer, alsof ze met schuurpapier behandeld en door een rasp vermalen werden. Die rauwe stemmen dragen natuurlijk bij aan de authenticiteit van de song, en met de vele handclaps erbij is het moeilijk om stil te blijven zitten op de albumopener.
Er is wel meer moois terug te vinden op de laatste van The Blind Boys of Alabama. Zo springt de knappe ballade “Friendschip” meteen in het oor. Het is een cover van een van de laatste nummers die de legendarische Pops Staples opnam alvorens te overlijden in 2000 en door de lead vocals van Beasley en Moore Jr. krijgt het op Echoes of the South een hartverwarmende, haast tedere dimensie. De bluesy sleper “Keep on Pushing” en het soulvolle “Wide River to Cross” zijn dan weer groots in al hun bescheidenheid, met niet meer dan een eenvoudig ritme, warme toetsen en beklijvende vocalen. De swingende gitaar en piano op “Work Until My Days Are Done” werken dan weer bijzonder aanstekelijk.
Ook de knappe sound van Echoes of the South springt in het oor en dat is de verdienste van enkele sterke producers die meewerkten aan de plaat. Centraal stond Charles Driebe, al jaren manager en vaste producer van The Blind Boys of Alabama. Hij kreeg extra versterking van producer en Grammy-winnaar Matt Ross-Spang, die in het verleden al achter de knoppen stond bij Margo Price en John Prine. Co-producer Ben Tanner verdiende zijn sporen dan weer als toetsenist bij Alabama Shakes. Samen staan ze op Echoes of the South garant voor een warm en zuiver muzikaal geheel.
The Blind Boys of Alabama brengt traditionele gospel en soul en dus moet je nergens wereldschokkende vernieuwingen of experimentele ideeën verwachten. Dat maakt de plaat enigszins voorspelbaar en weinig vernieuwend, maar daarom zeker niet minder goed. Echoes of the South voldoet dan ook helemaal aan wat je mag verwachten van een groep gospelzangers die al ruim acht decennia muziek brengt. De plaat zal het genre misschien niet minder stoffig maken, maar liefhebbers van hartverwarmende muziek zullen er wel met veel plezier van smullen.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Ontdek “Friendship”, ons favoriete nummer van Echoes of the South, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
