Muzikaal maakt Compro Oro vele omzwervingen, maar de roots van de band liggen gewoon in België. Het Gentse collectief laat zich inspireren door geluiden uit alle hoeken van de wereld en wordt wel eens de rijzende ster van de new wave binnen de Belgische jazz genoemd. Op het eerste album Transatlantic exploreerde de groep traditionele Latin en Cubaanse ritmes en bracht ze een ode aan jazzvibrafonist Cal Tjader, die als Noord-Amerikaan tot de invloedrijkste musici binnen de Latijnse jazz behoorde. Op de vervolg-ep Bombarda reisde Compro Oro door naar West-Afrika en verdiepte het zich in verschillende Afrikaanse etnische muziektradities. Met Suburban Exotica voegde het in 2019 ook geluiden van het Midden-Oosten toe aan de mix en Simurg neemt je mee op een weelderige trip doorheen de Turkse psychedelische rock.
De nieuwste langspeler Buy The Dip bevat daarentegen minder etnische invloeden dan het voorgaande werk van de groep. In de plaats daarvan flirten de muzikale omnivoren van Compro Oro dit keer met een meer elektronische sound. De jazzritmes worden veelvuldig overgoten met piepende samples, synths en kosmisch klinkende effecten. Opener “Ben-Hur”, dat zacht begint met de betoverende klanken van de marimba, barst bijvoorbeeld los in een beklijvende stofwolk aan elektronische beats, terwijl “Karsilama” al vanaf het begin ietwat vervreemdend klinkt door de ontregelde synths en enkele onheilspellende geluidsexperimenten. Op die manier weeft het jazzcollectief geen vleugje, maar een stevige vlaag elektronica doorheen de hele langspeler.
Hoewel Buy The Dip je mee op ontdekkingsreis neemt naar de elektronische paradijzen van de muziekwereld, is er nog steeds een flinke portie Oosterse invloed aanwezig op de plaat. Mysterieuze, hallucinerende harmonieën zorgen ervoor dat de kenmerkende wereldse sound van Compro Oro overeind blijft en ons bij momenten in een dromerige extase brengt. Vooral op “Lament” en “Solstice” komen de oriëntaalse geluiden het meest naar voren. Op andere momenten wordt de trance daarentegen abrupt onderbroken door ratelende percussie en dreunende gitaren. Dreigende nummers als “Dungeon” schudden je meedogenloos wakker en zorgen voor een donkere, westernachtige sfeer op het album. Soms zitten al die uiteenlopende stemmingen zelfs vervat in één enkele single, zoals het geval is op “Ben-Hur”. Het lied evolueert bijvoorbeeld van een rustige track naar een overrompelende wervelwind.
De vierde langspeler van Compro Oro kan bijgevolg op z’n minst eclectisch genoemd worden. De nummers variëren van zweverig tot sinister, van intens extatisch tot ingetogen geheimzinnig. Naast Oosterse geluiden zijn er ook Afro-Cuban conga ritmes te horen, bijvoorbeeld op “Bitcoins”, en een elektronisch sausje zorgt voor een groovy geluid die van de plaat niettemin een samenhangend geheel maakt. Bovendien is er een breed scala aan instrumentatie te horen doorheen de plaat. Ontstemde piano’s en scherpe gitaren vormen een harmonisch geheel met onder meer een vibrafoon, marimba en een uitgebreid assortiment percussies. Opmerkelijk is hoe diezelfde instrumenten op Buy The Dip verschillende gemoedstoestanden kunnen creëren. Zo klinkt “Kayak” bij momenten feestelijk dankzij opgewekte percussie, terwijl die in combinatie met de verschroeiende gitaarpartijen op “Dungeon” een grimmige sfeer schept.
Met Buy The Dip brengt Compro Oro opnieuw een erg sterk album uit. Telkens opnieuw weet de groep zichzelf heruit te vinden en tegelijkertijd nog steeds als zichzelf te klinken. Dit keer mengen ze hun grenzeloze jazzritmes met elektronische effecten, terwijl er nog steeds Oosterse en andere wereldse geluiden in doorklinken. Op die manier is het Gentse jazzcollectief er wederom in geslaagd zijn grenzen te verleggen en een expressief en pittig eclectisch, muzikaal hoogstandje af te leveren.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.