© CPU – Willem Devriendt
Gisteravond nam Tash Sultana ons mee op een psychedelische rondtrip door hun universum. Het was vertrouwd, maar toch verrassend. Het genderfluïde, multi-instrumentale genie dropte een bom van energie in het Antwerpse openluchttheater. Reeds op driejarige leeftijd kon Tash hun talenten botvieren op hun eerste gitaar. Grootste hit “Jungle” dateert reeds van in 2016. Ondertussen bracht deze singer-songwriter al twee albums uit. In 2018 bewees die met Flow State dat er meer in hun mars zat dan enkel wat gitaarlijnen loopen. Dit succes werd in 2022 vervolgd met Terra Firma dat echter wel wat eentoniger overkwam dan wat we gewoon waren. Het sprookjesachtige bos vormde de ideale setting voor een speciale avond waarbij Tash het publiek trakteerde op kwaliteitsvolle en alles doordringende muziek.
© CPU – Willem Devriendt
Het was de sympathieke Josh Cashman die de avond gisteren op gang mocht trappen. Josh en zijn gitaar konden bekoren terwijl het publiek langzaamaan toestroomde. Aanvankelijk kwam er slechts wat gewieg en geroezemoes vanuit het het theater, maar de man deed zijn werk. Een halfuur lang voorzag hij het ene na het andere indiefolknummer van zijn zweverige stem en dromerige melodieën. Stuk voor stuk uptempo, dansbare songs die de aanwezigen klaarstoomden voor wat nog komen zou. Aangezien het allemaal zo snel ging, duurde het even alvorens Josh de toeschouwers toesprak. Toch wou hij ons het grappige, maar gênante verhaal achter “Blue Eyes” niet onthouden. Toen hij onlangs bij zijn ouders op bezoek was, vond hij inspiratie voor dit nummer in een liefdesbrief die hij als veertienjarige had geschreven aan zijn favoriete pornoster. Op het einde van het voorprogramma kwamen de benen toch wat los en ontstond er de nodige animo op de dansvloer. Josh kon ons zeker vermaken met zijn zeemzoete gitaarstukjes en guitige lach. Hij wist ons echter niet te doen vergeten dat we naar een opwarmingsact aan het kijken waren. Het was goed, maar daarom ook niet altijd even memorabel.
©CPU – Willem Devriendt
Wie goed heeft gekeken naar de befaamde live slaapkamersessies van Tash Sultana op YouTube, herkende dezelfde intieme sfeer meteen op het podium. Het nodigde uit om rustig naar achteren te leunen en met de ogen dicht te genieten van deze multi-dimensionele ervaring. Wie dat echter deed, miste wel een spectaculaire lichtshow en psychedelische visuals die ons verder in trance deden wegzakken. Een zuiver stemgeluid weerklonk de hele avond doorheen een compositie van stevige beats en herkenbare gitaarmelodieën. Opbouwende stukken lieten soms ruimte voor stil genot vanuit het publiek. Zoals verwacht speelde Tash niet elk nummer zoals het op de platen te horen valt. Hier en daar werden elektronische geluidseffecten, nieuwe instrumenten en extra stukken toegevoegd. Tijdens “Mystik” mochten we meteen kennismaken met een van de vele muzikale giften van deze artiest. Naar het einde van het nummer toe haalde die hun saxofoon boven en speelde een memorabele solo die in goede aarde viel bij het publiek waarna uitbundig gejuich weerklonk.
Aan het begin van “Cigarettes” was er op het podium een toepasselijke witte rookpluim te zien. Na een betoverende start barstte het lied helemaal open waarna iedereen begon te dansen. Hierna volgden enkele nummers van het laatste album. Daarbij kon Tash het publiek verrassen met zowel meesterlijke composities als een ongeëvenaarde stem. Tijdens “Crop Circles” kwamen er drie andere muzikanten op het podium. Met een stevige slag op de rim van de snaretom werd het nummer ingezet waarna een epische build-up uitmondde in een nog meer legendarische gitaarsolo. “Greed” had dan weer een meer jazzy ondertoon door het kenmerkende drumpatroon en pianostukje. Toepasselijk vielen er op de achtergrond ook virtuele dollar briefjes uit de lucht. Onze harten klopten dan weer volledig in de maat van het nummer tijdens “Willow Tree” waarin ook een gloriemoment voorzien was voor elk bandlid.
©CPU – Willem Devriendt
“Coma” deed het openluchttheater op haar grondvesten daveren. Het publiek klapte en stampte mee tot op de achterste rijen. Tash richtte zich voor een eerste maal naar de toeschouwers met de woorden: ‘If y’all wanna smoke some weed, now is the time’. Alhoewel dat de aanwezigen dat zeker niet nodig hadden om zich licht in het hoofd te voelen, want deze set liet je gewoon zweven. Wat natuurlijk niet kon ontbreken waren de hitsingles van de eerste ep. Bij deze nummers ging die terug naar de roots en het publiek ging maar al te graag met hun mee. Het meer intieme “Notion” bracht nogmaals een betekenisvolle stilte in de zaal, waarna “Jungle” de ruimte opnieuw deed knallen. Tash had gedaan wat die moest doen en verdween van het podium. Een scanderende massa slaagde er echter in om die terug te roepen. De avond werd afgesloten met “Blackbird”. Een laatste allesomvattende muzikale belevenis waarbij Tash balanceerde tussen snelle en trage tempo’s aangevuld met exotische klanken. Het publiek begon enthousiast mee te klappen. Door de variatie aan snelheden werd het al snel een grappig geheel. Het nummer duurde zeker tien minuten, desondanks konden we alleen maar hopen dat het nog langer zou aanhouden.
Kortom, het was af. Ja, er waren soms stiltes, maar dat was ook de bedoeling. Als Tash wou dat het publiek uitgelaten reageerde, dan kon die dat ook bewerkstelligen. De gegadigden aten uit hun hand. Of we kunnen spreken van bescheidenheid, laten we liever in dubio. Het voelde vaak aan alsof we getrakteerd werden op muzikale kunstjes en we konden niet anders dan dat appreciëren. Als een heerser van het Antwerpse Rivierenhof en ver daarbuiten dirigeerde die de hele avond. Tash en hun volk begrepen elkaar zonder woorden. Er kwam reactie op elke noot en iedereen vertrok met de hoogste bewondering voor diens kunnen.
Wie er na gisteravond nog niet genoeg heeft gekregen, kan Tash Sultana vanavond nogmaals live zien op het podium van OLT Rivierenhof.
