Tash Sultana was nog geen drie jaar oud en al in de ban van de gitaar. Tien jaar later speelde die met een vals paspoort op vrije podia, waardoor die bijgevolg naar bier en sigaretten rook wanneer die overdag achter de schoolbanken zat. Ondanks dat de leerkrachten (wegens slechte punten) geen goeie toekomst voorspelden voor Sultana, wist de artiest in 2016 met “Jungle” een grote hit te scoren. Er volgde een ep en twee jaar later een eerste album en zo leek de artiest ondanks die slechte schoolcarrière toch de weg naar succes te bewandelen. In de kijker staan heeft ook een keerzijde, want ondertussen worstelde de artiest met een burn-out en mentale problemen.
Ondertussen zijn we drie jaar verder en is Tash Sultana de kaap van vijfentwintig gepasseerd. Terra Firma is de tweede langspeler op de cv van deze artiest en gaat naar eigen zeggen over het beschermen van hun wereld. Gedurende anderhalf jaar werkte die aan hun tweede album en via de muziek daarop wordt het verhaal verteld van hoe Sultana vijfentwintig werd. Zo wordt er tijdens het laatste lied gesteld dat de artiest nu vrij is en net als hen genieten wij van de dromerige tonen waarop dat meegedeeld wordt. In de aanloop naar het album kregen we al een handje vol singles te horen en vreesden we dat Terra Firma te eentonig zou worden. Nu het zover is, kunnen we dat ook met zekerheid zeggen.
Net zoals het leven van iedere muzikant en iedere gewone mens bevat Terra Firma naast luchtige momenten ook de iets serieuzere momenten. Op “Sweet & Dandy” wordt er door de non-binaire artiest gezongen over X- en Y-chromosomen en dat die genoeg heeft van deze bullshit. Toch wordt het nummer geen klaagzang, aangezien er tijdens het refrein gezongen wordt over bloemen en zonnestralen. “Blame It on Society” klinkt (net als de meeste andere Sultana nummers) als een warme zomerdag. Met een ijsthee in de hand legt de artiest hun hart bloot. Zonder een blad voor de mond te nemen gaat het over mentale problemen, en ja, Sultana is ervan bewust dat er mensen zijn die het slechter hebben. De artiest wil niet overal worden aangesproken, want die is geen publiek bezit. De maatschappij is de schuldige en Tash probeert gewoon zichzelf te zijn.
Inhoudelijk vinden we hier en daar dus wel diepgang, maar muzikaal blijft Tash Sultana met dezelfde ingrediënten spelen. Chille beats, een zwoele gitaar en een zachte stem gaan keer op keer hand in hand. Volgens de artiest zelf moet je in een rustige ruimte met gedempt licht naar Terra Firma luisteren en zo surfen we tijdens de eerste helft helemaal mee op de golven van Sultana. Nummers als “Greed” en “Beyond the Pine” weten nog steeds te bekoren, maar eens we “Vanilla Honey” bereiken, hebben we zo veel zoetigheid gehad dat onze smaakpapillen overprikkelt zijn. Een uur lang gelijkaardige muziek is gewoonweg te veel van het goeie.
Lang vooraleer we steeds hetzelfde opnieuw horen, wordt Terra Firma ingeleid door het instrumentale “Musk”. In tegenstelling tot de andere nummers is het hier de baslijn die het hem doet. De ouverture komt langzaam op gang als een zon die opkomt, en zo wordt de luisteraar opgewarmd. Nog voor het Sultanagitaartje erbij komt, zitten we al met ons hoofd te grooven. Dat gitaartje blijft doorheen het album de hele tijd op de voorgrond staan, behalve op “Maybe You’ve Changed”. De pianoballade vormt een rustpunt, waarop de zon even achter de wolken verdwijnt. Wel ja, de zon verdwijnt toch voor even, want voor je het weet vinden er opklaringen plaats. Toch blijft dit lied wellicht de grootste verrassing op het album.
Nog een zeker te vermelden nummer is “Coma”. Het nummer bloeit langzaamaan open om te eindigen met een prachtige instrumentale outro, waarbij we niet anders kunnen dan bezwijken. Ogen sluiten en genieten. Tash Sultana bewijst dus wel verschillende keren op hun tweede album dat die talent heeft, maar verliest zichzelf in een te uitgebreide tracklist. Wie na het tweede deel van “Coma” nog wat wil dansen, kan teruggrijpen naar “Pretty Lady”, de eerste single van Terra Firma. Het catchy deuntje is ideaal om zwoele bewegingen op te maken, en doordat het tempo toeneemt, kan je op het einde je heupen echt losgooien. Ook hier wordt er een mooie climax bereikt.
De soepeters onder ons zullen de ene keer soep maken van tomaat of courgette en de andere keer van paprika of pompoen. Tash Sultana maakt zo goed als elke keer soep van een rustige beat en de oh zo herkenbare gitaar. Zo nu en dan smijt de artiest wat kruiden in de kookpot, maar meer dan eens gaat een liedje op in een verzameling van gelijkaardige nummers. Zelfs wanneer er inhoudelijk een belangrijke boodschap wordt meegegeven, wordt er vaak een positieve twist aan gegeven, waardoor we keer op keer een zomers deuntje krijgen voorgeschoteld. Bij Tash Sultana schijnt de zon elke dag en het is goed dat de artiest positief is ingesteld, maar soms willen we ook eens gewoon regen.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
