InstagramLiveRecensies

Interpol @ Ancienne Belgique (AB): Nieuws bedolven onder oude parels

© CPU – Frauke Cludts

De New Yorkse postpunkers van Interpol hebben al heel wat optredens in de Lage Landen op hun teller staan, maar de laatste keer dat ze het podium van de knusse Ancienne Belgique beklommen, gaat toch alweer terug tot december 2004. We gaan niet nostalgisch beweren dat toen alles beter was, want met “Et C’est Parti…” van Nâdiya & Smartzee op 1 in de Ultratop 50 beleefde de populaire muziek niet meteen hoogdagen op het einde van 2004. Gelukkig viel er op de alternatieve scene wel meer te beleven door een heuse revival van de postpunk. Hoekige gitaren, hoge bassen, dansbare drums en duistere teksten bepaalden het geluid en met groepen als The Strokes, The Rapture, Yeah Yeah Yeahs en Interpol kwam de frisse wind ontegensprekelijk uit New York.

In 2004 ging Interpol nog de wereld rond met hun tweede plaat Antics, een kleine klassieker die na het geliefde debuut Turn on The Bright Lights alle verwachtingen waarmaakte. Strak in het pak wisten de New Yorkse heren ons de jaren nadien ook nog makkelijk te overtuigen. Scheve schaats Interpol uit 2010 vegen we met veel goede wil onder de mat. Het laatste volwaardige album Marauder bracht ons met z’n scherpe sound terug naar de hoogdagen van de groep en ook de recente singles van het toekomstige album The Other Side of Make-Believe slaagden er al in om ons te betoveren. Wij waren er dan ook vlug bij om onze kaartjes te bestellen toen Paul Banks, Daniel Kessler en Sam Fogarino een optreden in Brussel aankondigden. Zeker wanneer dat in de Ancienne Belgique plaatsvindt, de ideale locatie om de donkere en weemoedige gitaarriedels van Interpol te laten weergalmen.

© CPU – Frauke Cludts

Ongeacht hoe ijzig Paul Banks’ grafstem in Brussel ook zou klinken, door de hoge buitentemperatuur beloofde het in elk geval een hete avond te worden. De show was al maanden uitverkocht en dus stond er al aardig wat volk in de zaal voordat Orlando Weeks de eer had om het voorprogramma te starten. Het feit dat de sympathieke Engelsman in het verleden de frontman was van de indieband The Maccabees zal ook al één en ander verklaren. Die groep gaf er in 2017 helaas de brui aan en afgelopen avond stond Weeks dan ook solo op de planken om z’n laatste plaat Hop Up te promoten.

In vergelijking met z’n carrière bij The Maccabees had Weeks solo wat meer synths op het podium om het publiek onder te dompelen in soundscapes, maar z’n hoge stem klonk gelukkig nog erg vertrouwd. Een trompet die regelmatig met elektronica bewerkt werd, zorgde bovendien voor wat psychedelische toetsen en dit gaf speelse nummers als ‘“Hey You Hop Up” en “Safe In Sound” nog een scherper randje. Weeks had er zin in en manoeuvreerde zich met een brede glimlach door enkele hoogtepunten van Hop Up. Zenuwachtig werd hij pas toen hij zich tussendoor waagde aan enkele zinnen Frans, tot groot jolijt van het publiek. Na afloop van de set kon Orlando Weeks dan ook rekenen op enthousiast applaus, maar natuurlijk was iedereen voor de hoofdact naar Brussel gekomen. Wanneer Interpol klokvast om 21u de scène betrad, was dat dan ook onder een luid gejoel van de volgepakte AB.

© CPU – Frauke Cludts

De aftrap werd gegeven met “Untitled”, het openingsnummer van het intussen twintigjarige Turn On The Bright Lights. Ook al bezorgt dit nummer je elke keer een krop in de keel, vanavond miste het wat van z’n impact omdat Kesslers gitaar niet helemaal doorbrak in de geluidsmix. Met het aansluitende “Evil” presenteerde Interpol meteen hun grootste hit vooraan in de set en doordat de gitaren daar dan weer heel wat luider gemixt werden, had de bom nog extra impact. De extase in de zaal was dan ook meteen groot. Met de jengelende riff van “Fables” werd het eerste nummer van het toekomstige album gebracht. Het zou één van de weinige nieuwe nummers worden, want daarnaast hoorden we doorheen de set enkel nog de singles “Something Changed” en “Toni”. In deze liedjes ruilde Kessler z’n gitaar in voor de piano, iets wat ons alvast doet uitkijken naar de andere stukken die we binnenkort op de nieuwe langspeler kunnen terugvinden. Het aanwezige publiek was echter duidelijk nog niet vertrouwd met het nieuw werk en beloonde de groep met een bescheiden applaus en geroezemoes in de zaal. Jammer, want de band zette wel degelijke versies neer.

Nadat de aandacht van het publiek was verzwakt door “Toni” en “Something Changed” bracht de alarmriff van “Obstacle 1” iedereen weer bij de les. Wat Interpol de rest van de avond presenteerde, kunnen we nog het best samenvatten als een show vol publiekslievelingen en hits. Vooral de muziek van Turn On The Bright Lights en Antics was stevig vertegenwoordigd en fans werden dan ook op hun wenken bediend. Het is moeilijk om hoogtepunten te kiezen uit een setlist vol toppers; wij hoorden een snijdende versie van “The New”, een uitgesponnen “All The Rage Back Home” en een fris “C’mere”. Ook de E-Bow en grootse finale van “Take You On A Cruise” en de roffelende drums van “Pionneer to the Falls” maakten als vanouds indruk. Paul Banks was bovendien bijzonder sterk bij stem, wat de kracht van de nummers alleen maar versterkte.

© CPU – Frauke Cludts

Waren er dan geen dipjes? Toch wel. De grootste teleurstelling was ontegensprekelijk de afwezigheid van de vaste drummer Sam Fogarino die wegens ziekte helaas verstek moest geven. Jammer, want Fogarino vormt de motor van de groep en z’n droge beats bepalen mee het geluid van de band. Een gemaskerde drumtechnicus viel in, maar afgaand op z’n foutloos parcours had hij vroeger al heel wat geoefend op Interpols drumpartijen. De coolheid en de sound van Fogarino ontbrak dan wel, maar muzikaal klopte het plaatje toch nog. Slechts enkele momenten verliep de geluidmix niet optimaal. Zo zat de snijdende gitaarriff van “If You Really Love Nothing” iets te stil in de mix en verdween de stem van Paul Banks in enkele strofen van het overigens fantastische “Leif Erikson” wat op de achtergrond. Kleine vlekjes die ruimschoots werden gecompenseerd door een uitstekend geluid in het overige deel van de set.

De AB bleek alweer de gedroomde locatie voor een band als Interpol: je kan je haast geen betere zaal voorstellen voor de dreigende melodieën, weemoedige riffs en donkere ritmes van de New Yorkers. De rookmachine draaide bovendien overuren, wat nog bijdroeg aan een extra mysterieuze sfeer. De band genoot er duidelijk ook van; ondanks de afwezigheid van Fogarino stonden ze duidelijk met kracht en plezier op het podium. Wij betrapten Paul Banks regelmatig op een brede glimlach en Daniel Kessler zette als vanouds springerige danspasjes neer tijdens het spelen van z’n partijen. Na het indrukwekkende trio “PDA”, “Not Even Jail” en “Slow Hands” verliet iedereen dan ook de zaal met een gelukzalige grijns op het gezicht.

© CPU – Frauke Cludts

Interpol bracht in de AB een setlist vol fanfavorieten en dreef de temperatuur moeiteloos de hoogte in met verschroeiende versies van hits. Nieuw materiaal kwam slechts beperkt aan bod en wist het publiek ook nog niet zo sterk te overtuigen als oudere singles. Afwachten dus of deze nummers in de toekomst ook tot de klassiekers zullen gaan horen. Maar eerst is het uitkijken naar 15 juli, de datum dat het zevende album The Other Side of Make-Believe beschikbaar zal zijn.

Facebook / Instagram / Twitter / Website

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Untitled
Evil
Fables
If You Really Love Nothing
Take You on a Cruise
Pioneer to the Falls
Narc
Toni
Something Changed
Obstacle 1
All the Rage Back Home
Rest My Chemistry
Leif Erikson
C’mere
The Rover
The New
PDA

Not Even Jail
Slow Hands

166 posts

About author
It's party time and not one minute we can lose.
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Rock Werchter 2023 (Festivaldag 3): Geen huis zonder kruis

De derde dag van Rock Werchter was er eentje met zowel regen als zonneschijn en zowel goeie als iets minder goeie optredens….
InstagramLiveRecensies

Best Kept Secret 2023 (Festivaldag 2): Door het stof gehaald

De headliners van de tweede dag van Best Kept Secret waren niet de muzikanten op het podium, maar wel de zeer gegeerde…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Rock Werchter vult affiche aan met Liam Gallagher, Ben Howard, Lil Nas X, Iggy Pop en veel meer!

Na een maandje afwezigheid is ook Rock Werchter weer uit zijn winterslaap gekomen, en dat doet het festival meteen met een pak…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.