InstagramLiveRecensies

Primavera Sound Barcelona 2022 (Weekend 2): Eind goed, al goed

© Sergio Albert

Barcelona is voor twaalf dagen in de ban van Primavera Sound, want de organisatie heeft alle zeilen bijgezet om de editie van 2022 memorabel te maken. In het eerste weekend hadden we helaas wel te maken met enkele schoonheidsfoutjes en ook de passage tijdens de week verliep niet vlekkeloos voor de organisatie. Dan maar alles inzetten op weekend 2 om toch een mooi en vlekkeloos einde aan het geheel te breien? Ook nu moesten enkele acts verstek geven, al werden die vervangen door mooie namen. Verder leek de organisatie wel iets beter ingezet te hebben op vlotte bars en genoeg sanitair. Weekend 2 kon met andere woorden niet fout lopen.

Dag 1

Het leek ook heel wat rustiger op het terrein toen we er iets na vier aankwamen. De Spaanse opener op de Cupra Agoraphobia had op die manier geen last van haar naam. De groep moest slechts een beperkt aantal mensen verwelkomen met zijn stevige mix van punk en rockmuziek waarbij een furieuze frontvrouw het uitgangsbord was van het geheel. Hetzelfde gold trouwens ook voor de opvolger op de Cupra want de dj-set van Future Utopia kon zowaar nog minder mensen op de been brengen. De man bracht een mix van house en loungy muziek die wel fijn klonk, maar totaal niet paste in de middagzon. Een verkeerde keuze om die daar te zetten, zoveel was zeker.

Amyl And The Sniffers © Christian Bertrand

Dan kon Alex Cameron voor het eerst toch een beetje mensen animeren. De Australiër had zijn vaste saxofonist bij die voor de nodige animo zorgde bij zijn zwoele indierocknummertjes die nu eens funky en dan eens sensueel klonken. Met de hulp van de vocals van Rosie Alena kreeg zijn muziek ook een extra zweverige touch waardoor we eigenlijk kunnen stellen dat het muzikaal allemaal piekfijn in orde was bij Alex Cameron. En ook de landgenoten Amyl and the Sniffers mochten een grote meute verwelkomen voor het hoofdpodium. De punkers lieten er geen gras over groeien en gingen van begin tot eind voor een krachtige set die vol met stevige songs zat. Zo was opener “Security” meteen een punch in de face en ook de beveiliging die al klaarstond aan het podium keek wat panikerend naar het publiek toen er plots moshpits ontstonden. Er stonden namelijk al wat frêle dames vooraan uit te kijken naar Dua Lipa later en die wisten niet goed wat hen overkwam. Frontvrouw Amy Taylor had weer alle energie in haar opgenomen en maakte ook gebruik van het platform dat voor het podium uit stond. Amyl and the Sniffers stelt nooit teleur, zoveel is duidelijk.

Squid © Eric Pamies

Ook Squid is zo’n band waarbij je eigenlijk altijd weet dat het goed zal zijn. Dat was op Primavera Sound niet anders, al moest je wel openstaan voor wat experiment. De band had namelijk geen zin om het publiek te ‘pleasen’ en speelde soms spontane elektronische jams die het doorsnee publiek niet echt kon appreciëren. Hierdoor gingen toch wat nieuwsgierigen weg, maar degene die bleven zagen een geniale band. Het geweldige “Pamphlets” of het bezwerende “Narrator” waren maar twee van de hoogtepunten in een set die nooit verveelde. Niet veel later kon Pile ook een bijna leeg terrein voor zich zien. Dat was jammer, want de band smeet heerlijke postpunk met de nadruk op punk gewoon los op het tarmac. De furieuze gitaren en krachtige riffs rammelden er goed op los en eigenlijk was er nergens een moment dat de set inzakte. Pile bleef gewoon geven zonder daarbij compromissen te sluiten en je merkte ook dat er niemand het terrein verliet. Iedereen die er was, zag een band die live weet waar ze mee bezig zijn.

Big Thief © Sharon Lopez

Ook Big Thief is een band die live altijd dat tikkeltje anders klinkt dan op plaat. Op Primavera was er dus weer ruimte voor de meer ruige sound die hen kenmerkt. De band had er na alle commotie rond hen de laatste dagen heel veel zin in en dat zag je ook. Van begin tot eind ronkten de gitaren aan honderd per uur en kon Adrianne Lenker haar stem perfect in het geheel smijten om zo toch fragiel, maar toegankelijk te klinken. Gorillaz had het hier wat moeilijker mee. De band speelde voor een tweede keer op het festival en wisselde niet al te veel tegenover de vorige show. Hierdoor was de energie en speelsheid die de eerste show herbergde een beetje verdwenen. We kenden al alle trucjes van de band en na een sterk openingssalvo, zakte de set helemaal in om pas op het eind terug sterk te finishen. Gorillaz is kortom een band die je best maar één keer ziet op het festival omdat je anders van een kale reis terugkomt.

King Gizzard & The Lizard Wizard is daarentegen een band die je keer op keer verrast met nieuwe songs. Voor hun vijfde en laatste set op Primavera Sound Barcelona hadden ze heel wat stevige songs in petto. Het begon al meteen met “Crumbling Castle” waarna het stof begon op te stuiven aan de Tous stage. Het was er zo droog dat die stofwolk gedurende de volledige set bleef hangen. Met “Planet B” werd een beuker in het geheel gesmeten en wanneer ze een kleine introductie tot Murder of The Universe gaven, bleken ze de Spaanse versie van Han-Tyumi hebben bovengehaald. Een leuke extra, maar het was dan toch vooral “Rattlesnake” als afsluiter van het geheel die alles in elkaar liet vallen. De weide ging wild en het nummer werd langer dan gewoonlijk uitgesponnen. De band wist dat ze op die manier ook het publiek een waardige afsluiter gaven en nadien was de voldoening dan ook groot. Het woord ‘rattlesnake’ werd nog nooit zo luid en zo intens meegebruld als op deze show.

Dua Lipa © Christian Bertrand

Aan crowdcontrol doen ze in Spanje klaarblijkelijk niet en dus was het eigenlijk onverantwoord druk aan de Main Stages. Nog voor Gorillaz aan zijn set begon, was het aan de andere kant al ongezien drummen voor de komst van Dua Lipa. De Britse wereldster brengt haar Future Nostalgia-tour na ’s werelds grootste concertarena’s nu dus ook naar de festivals, maar doet eigenlijk gewoon nog steeds exact hetzelfde. Primavera Sound kreeg met andere woorden precies dezelfde show voorgeschoteld als wij in het Sportpaleis zagen, al leek het er afgelopen weekend toch een tikkeltje te geroutineerd aan toe te gaan. Dua speelde deze show ondertussen ook meer dan 60 keer, waardoor het allemaal wat te afgelikt aanvoelde. Weinig oprechtheid dus, maar wel een pak hits natuurlijk, die stuk voor stuk werden meegebruld. De zangeres bewees dus wel dat ze het aankan grote festivals af te sluiten, getuige gigantische meezingmomenten als “One Kiss”, “New Rules” of “Don’t Start Now”. Ook fijn was het feit dat Angèle tijdens “Fever” opdook, waardoor Barcelona getuige was van een klein unicum gezien de twee het nummer slechts een handvol keer samenbrachten. Een grootse show dus, die voor de gemiddelde festivalganger als fantastisch ervaren kan worden, maar objectief gezien slechts routinewerk bleek.

High On Fire © Gaelle Beri

High On Fire was nog zo’n stevige act op de line-up van het festival. Zoals al heel de dag aan de Ouigo was er ook dit keer erg weinig volk te bespeuren. Jammer, want de band bracht een heerlijke thrashmetalset vol furieuze vocals en vooral lekkere gitaren. Het knalde helemaal door en hierdoor werd er ook wild geheadbangd bij het publiek. Die zag dat de band met zijn tientallen versterkers heel luid en krachtig wilde overkomen en dat ook gewoon deed. Knallen door de muur en terug, zo deed High on Fire het. En dat kan bij Mdou Moctar ook altijd. De Jimi Hendrickx van de Sahara weet altijd een heerlijke show neer te zetten en dat was nu niet anders. Het publiek stond van begin tot eind heerlijk te dansen en de man zag zelf ook dat het goed was. Met songs als “Afrique Victime” en “Chismiten” zit je dan ook meteen goed en zijn Afrikaanse vibes geven een extra dimensie aan het geheel. Hierdoor krijgt de zwoele temperatuur op het terrein ook meteen een soundtrack en bleek Mdou Moctar ideaal om de late uurtjes in te gaan.

Dat deden wij door nog eens de oversteek te maken richting Tous om onze landgenoten van 2manydjs aan het werk te zien. Met een gloednieuwe show hebben ze weer iets visueel prachtig in elkaar geknutseld en je kon zien dat er werk in stak. We hoorden onder andere remixes van Charlotte Adigéry en Bolis Popul alsook van Sylvester en hierdoor ging iedereen van begin tot eind aan het dansen. Het is gek om te zien hoe het duo internationaal ook hoge ogen gooit, want de weide stond goed vol met nieuwsgierigen. Als je het duo in België aan het werk kan zien, smeer je best je kuiten want dansen ga je!

Wie bepaalde artiesten nog aan het werk wilt zien in België kan op volgende data zijn tickets al boeken: Amyl and the Sniffers 21 juni in het Sportpaleis, Big Thief 28 juni in Cirque Royal en 3 juli op Rock Werchter, Gorillaz 19 juni op Werchter Boutique, King Gizzard & The Lizard Wizard 21 augustus op Pukkelpop, Angèle 10 december in het Sportpaleis en 2manydjs 12 augustus op de Lokerse Feesten.

Lees alles over dag 2 op de volgende pagina.

3747 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Down The Rabbit Hole kondigt Massive Attack, Sam Fender, Patti Smith, FKA twigs en meer aan!

In hetzelfde weekend van Rock Werchter gaat in het Nederlandse Beuningen ieder jaar Down The Rabbit Hole door. Dat de twee festivals…
FeaturesInterviews

Interview Steven Thomassen (Toutpartout): 'De programmering is geen kwestie van nattevingerwerk'

Vlak achter de Gentse Vlasmarkt runt Steven Thomassen al dertig jaar zijn boekingsagentschap Toutpartout. Wat ooit begon als een project en hobby…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Fontaines D.C., Simple Minds, RAYE, Noah Kahan en meer voor Rock Werchter 2025!

Het regent en sneeuwt deze week niet alleen pijpenstelen, maar ook festivalnieuws. In Nederland werden afgelopen dinsdag onder meer Pinkpop en Paaspop…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.