Nabeschouwing CORE Festival 2022: Klaar om een vaste waarde te worden!

Het Belgische festivalseizoen werd afgelopen weekend officieel op gang getrapt met de allereerste editie van CORE. De organisatie van het boetiekfestival is in handen van Rock Werchter en Tomorrowland, wat toch wel voor behoorlijke hoge verwachtingen zorgde. Gelukkig konden ze die verwachtingen verspreid over twee dagen grotendeels inlossen met een sterke line-up, indrukwekkende inkleding en veel comfort. Hier en daar had het festival nog wat last van kinderziektes, al waren die op de tweede festivaldag alweer grotendeels beholpen. Na een dag bezinnen (en bekomen), maakten we een eindbalans op.

Het idyllische Ossegempark aan de voet van lands beroemdste bollen werd door het team van Tomorrowland onder handen genomen. Ervaring met het creëren van een echte belevenis hebben ze daar in Boom natuurlijk zat en dat merkte je al bij de eerste meters die je in het park stapte. De organisatie koos er bewust voor om de natuur op de voorgrond te laten treden door onder meer spiegels en doeltreffende lichten te gebruiken om de schoonheid van het plaatselijk biotoop te versterken. Vooral in de late avond leverde dat magnifieke beelden op. Ook de inkleding van de vijf podia was behoorlijk indrukwekkend. Het Groentheater veranderde in het gezellige AltVerda waar de leuze ‘less is more’ nog maar eens bleek te kloppen. Voor het meest impressionante podium moest je echter wat verderop zijn, bij het hoofdpodium Ardo. Een gigantisch led-muur zorgde voor een ongeziene setting waar heel wat artiesten met veel plezier gebruik van maakten met behulp van visuals en strakke lichtshows.

We moeten het vanzelfsprekend ook nog eens even over de muziek hebben. De affiche bestond namelijk uit een interessante mengelmoes van indie, jazz, elektronica, hyperpop, techno en hiphop waar voor ieder wel wat wils was. Vooral dat laatstgenoemde genre maakte afgelopen weekend verrassend genoeg een goede beurt. Headliner Nas bracht zo een uitmuntende les hiphopgeschiedenis in Brussel, terwijl de nieuwe garde Denzel Curry een dag later op datzelfde podium met een energieke show vriend en vijand wist te charmeren. Het was overigens zeer aangenaam dat beide live podia (Ardo en Endoma) afwisselend speelden waardoor je makkelijk heen en weer kon switchen tussen de verschillende podia zonder iets te hoeven missen.

Druk werd het aan het hoofdpodium enkel bij de optredens later op de avond. Op vrijdagavond toverde Paul Kalkbrenner de volgepakte weide om tot een zweterige Berlijnse nachtclub, terwijl het op zaterdag al sneller volliep. De geslaagde première van de nieuwe liveshow van het Franse duo The Blaze lokte heel wat kijklustigen evenals de publiekslievelingen Jungle, die zich als waardige vervanger van Stormzy presenteerden. Dat de meesten op zaterdag desondanks vooral voor Jamie xx waren gekomen, zal niet verbazen als je weet dat zijn laatste passage in België alweer van 2016 dateerde. De Brit bedankte met een ongemeen harde set van anderhalf uur waarbij de geluidsinstallatie nog een laatste keer tot het uiterste kon gaan.

©CPU – Chris Stessens

Overdag was het in de Endoma-tent opvallend rustig en dat was toch een beetje jammer. Nieuwkomers zoals Kojey Radical, Amaarae, Mariah the Scientist, yeule en Dora Jar moesten het voor een klein publiek doen en daar hadden ze toch één voor één moeilijkheden mee. Het gebrek aan podiumervaring en/of een liveband zorgde ervoor dat hun optredens net iets tekort schoten om het publiek met zich mee te krijgen. De iets gekendere namen zoals MEUTE, Fatima Yamaha en Mura Masa zorgden uiteraard voor een volle tent. Ook de comeback van SOHN bracht heel wat volk op de been net zoals de meesterlijke show van Caribou.

Het geduld van de bezoekers werd op de eerste dag redelijk hard op de proef gesteld. Wie bonnen op zijn bandje wou zetten, moest tot zelfs een uur aanschuiven en ook de eetstanden waren rond het avonduur overbelast met de grote vraag. Op zaterdag liep het gelukkig al iets vlotter, maar toch hadden we het gevoel dat de organisatie het zich iets gemakkelijker had kunnen maken. Het zou bijvoorbeeld een goed idee kunnen zijn om de bezoekers op voorhand al geld te laten opladen via een app om files te vermijden of gewoon helemaal af te stappen van een bonnensysteem en te werken met cashless betalen aan de standjes zoals ze dat op bijvoorbeeld Best Kept Secret doen.

Ook over de hoge prijzen was er heel wat te doen. Zo hoorden we heel wat frustraties over het feit dat je telkens voor minstens twintig euro bonnen moest kopen en het redelijk verwarrend in elkaar zat. Voor twintig euro kreeg je een tegoed van elf en een halve bon op je bandje, terwijl je voor een friet met saus 3,75 bonnen moest betalen. Niet alleen voor mensen met dyscalculie redelijk omslachtig om te kunnen achterhalen hoeveel je nu kwijt was voor je eten en drinken. Gelukkig was de kwaliteit van het eten in het algemeen wel heel goed en was er een ruime en gevarieerde keuze.

We willen de organisatie graag ook nog een complimentje geven, want CORE was een van de properste grote festivals waar we al naartoe zijn geweest. Overal stonden vuilbakken opgesteld die regelmatig werden leeggemaakt en de keuze om voor de harde bekers een waarborg te vragen, zorgde ervoor dat mensen hun bekers ook effectief terug naar de bar brachten. Ook de vele zitmogelijkheden tussen de bomen waren een fijn extra comfort om even tot rust te komen of een babbeltje te slaan. Net in die kleine details maak je als festival voor velen het verschil!

CORE Festival heeft het potentieel om binnen enkele edities, net zoals Rock Werchter en Tomorrowland, een sterk festivalmerk te worden waar bezoekers uit alle uithoeken van de wereld naartoe zullen komen. Met een uniek concept, een prachtige locatie en een verfijnde line-up vult het festival een gat in de markt waar de komende jaren heel wat groeimogelijkheden zijn. We zijn volgend jaar alvast weer van de partij!

Onze recensie van dag 1 vind je hier.
Onze recensie van dag 2 vind je hier.