Sevdaliza @ Trix: Prikkeling van meerdere zintuigen

Na Parijs en Londen stond voor Sevdaliza gisteren metropool Antwerpen op het programma. De Iranees-Nederlandse zangeres was zopas moeder geworden en zou voor de tweede maal zonder haar nieuwe oogappel slapen. In een bijna volledig uitverkochte Trix kwam de zangeres haar plaat Shabrang en ep Raving Dahlia voorstellen. En zoals de energetische en met bassen gevulde muziek van deze meest recente werken doet vermoeden, werd het een avond vol zwetende lichamen en net geen gescheurde trommelvliezen.

Om de avond op gang te trappen, nam Mab’ish het voorprogramma voor haar rekening. Als een wandelende discobal – ze was klaarblijkelijk nog even langs Lady Gaga’s stylist gepasseerd – betrad de dj het podium en zette ze, zonder daar veel woorden aan vuil te maken, haar eerste nummer in. Met opener “Don’t miss it” van James Blake leek iedereen van seconde één mee te zijn. Jammer genoeg wist Mab’ish het publiek niet blijvend te bekoren en had het merendeel na een twintigtal minuten meer aandacht voor het glas gerstenat in de hand dan de jongedame die het beste van zichzelf gaf achter het mengpaneel. Gelukkig wist de disc jockey van dienst van aanpakken. Met behulp van Floating Points’ remix van “Tailor-Made” en vervolgens “D.M.D.” van A$AP Rocky die door de boxen werden gejaagd, wist ze het publiek een schop onder de kont te geven en waren de tienduizenden reflecterende lichtjes afkomstig van haar outfit, niet de enige lichtpuntjes van haar vijftig minuten durende set.

Nadat op de valreep het gros van de aanwezigen die afgezakt waren naar Trix volledig warm was geraakt, betrad Sevdaliza’s driekoppige band het podium. Cellist Jonas Pap, die overigens al meespeelde met onder andere Eddie Vedder en Mark Lanegan, wist vanaf zijn eerste noten het publiek stil te krijgen. Drummer Anthony Marck Amirkhan en toetsenist Leon den Engelsen vielen gretig in. Sevdaliza zelf was blijkbaar langs dezelfde stylist gepasseerd als haar voorprogramma en betrad aan het einde van haar eerste nummer het podium. Gewapend met een legervest dat ze over een trouwjurk had getrokken en een kilogram of vijf aan juwelen, produceerde ze de eerste klanken uit haar keel. Het publiek ging wild.

Na enkele nummers verliet Sevdaliza – zoals het een volleerd artiest betaamt – het podium voor een outfitwissel. Het moet zijn dat Sevda opgestapeld zat met een flinke dosis knaldrang, want voor we het goed en wel beseften stond ze te ‘locken’ als een volwaardig hiphopdanser en te twerken in een nauw aanpassende jurk waarmee ze Miley Cyrus het nakijken geeft. Het leek wel of ze wou bewijzen dat recente moeders ook sexy kunnen zijn. Wat ons betreft slaagde ze hier aardig in. De bassen in “Oh My God” gierden door ieders lijf en zorgden voor een vroeg adrenalinehoogtepunt. Hierna nam het tempo wat af, raakte het publiek wat minder geboeid en weerklonk er tussen de nummers door heel wat geroezemoes. Het summum van de avond moest op dat moment gelukkig nog komen. Met “Darkest Hour” kreeg ze het publiek weer volledig aan haar lippen en het kwik weer aan het stijgen.

De act was ook voorzien van prachtige visuals, om ook andere zintuigen te prikkelen. Ze werden gecreëerd door Sevda zelf. De visuals deden denken aan Ava, de cyborg uit Alex Garlands film Ex Machina en pasten perfect bij de sfeer die de zangeres wilde creëren, die zich ergens tussen zweverig en creepy situeert. In dit verhaal kreeg de cyborg in kwestie de naam Dahlia mee, naar haar recentste ep Raving Dahlia.

Dat Sevdaliza naast fantastisch kan dansen en regisseren, ook een potje kan zingen, maakte ze duidelijk in “Human Nature”. Ze deed hierbij uithalen waarmee artiesten deze zaterdag ergens in Turijn graag een gooi zouden doen naar de felbegeerde ‘twelve points’. En ja, ook wou ze nog even bewijzen dat ze naast deze talenten ook het talent van het dj’en in zich had. Voor de bisnummers werd het mengpaneel nogmaals van onder het stof gehaald en draaide Sevdaliza Steve Aoki-gewijs nummers als “L’amour Toujours” van Gigi D’Agostino. Een beslissing die door het jongere publiek werd gesmaakt, maar die voor anderen dan weer als een jammere stijlbreuk in het voorts zeer puike optreden werd beschouwd. Frustraties te begrijpen, want het oeuvre van Sevdaliza is breed en kwaliteitsvol genoeg om een hele avond met eigen nummers in te vullen.

Om het met de woorden van Sevdaliza zelf te zeggen : ‘Dat is eens wat anders, hè, op een maandagavond’. De Nederlandse wist als geen ander de tempel aan het dansen en de vloer aan het beven te krijgen. En die tang op een varken dat die dj-set voor de bis-nummers was, dat vergeven we haar met graagte.

Ga op 14 juli zeker ook eens een kijkje nemen naar Sevdaliza op Dour.

Facebook / Instagram / Website

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!