Inhaler @ Koninklijk Circus (Cirque Royal): Zoals de ouden zongen, piepen de jongen

België houdt van Inhaler en Inhaler houdt van België. De Ierse band speelde gisteren in het Brusselse Koninklijk Circus een van hun grootste zaalshows uit zijn carrière en dat is zeker geen toeval. De vier jonge gasten werden in 2019 gretig opgepikt door Studio Brussel en verkochten in de nasleep van hun eerste hits “My Honest Face” en “It Won’t Always Be Like This” meteen de Botanique en de Trix uit. Hun debuutplaat zag afgelopen zomer het levenslicht en gaf de band nog eens een flinke populariteitsboost die hen naar nog grotere zalen bracht. Ondanks dat het album ons amper kon verrassen, waren we heel benieuwd of de Ieren live verder zijn gegroeid.

De bengels van Sun Room zijn al een paar weken mee op tour met Inhaler en toch stonden ze gisteren fris en monter voor een volgelopen manege. De surfrockers uit San Diego zijn voor het eerst in Europa en afgaande op hun vermakelijke optreden, mogen ze gerust vaker de oversteek over de grote plas maken. De leuke sfeer op het podium was het ideale middel om een goedgevulde zaal wat losser te krijgen, en daarin sloeg het viertal met gemak. De muziek van Sun Room mag dan wel niet echt ingewikkeld zijn, het toffe samenspel en de sympathieke bandleden maakten dat ruimschoots goed. Het luide applaus op het einde was meer dan verdiend en gaf aan dat de groep heel wat hartjes had gewonnen.

Op de pompende beats van A$AP Rocky kwamen de Ieren om klokslag negen met veel coolness het podium opgewandeld. De gitaar van Elijah Hewson moest nog even aangesloten worden, maar dat technische euvel konden ze met de eerste noten van “It Won’t Always Be Like This” snel retoucheren. De titeltrack van hun debuutplaat was in ieder geval een uiterst geschikte opener en kreeg vanop de voorste rijen redelijk wat respons. Wat aarzelend geklap maakte wel duidelijk dat het publiek wat tijd nodig had om te ontdooien, maar Inhaler moest verder en deed dat ook met “We Have to Move On”. Leuk gebracht zonder veel tierelantijntjes, zoals dat hoort voor een band die graag rock-‘n-roll wil uitstralen.

Het publiek dat gisteren voor Inhaler naar Brussel afreisde, was uiterst uiteenlopend en dat had ook zijn effect op de ambiance. Enerzijds had je de jonge tienermeisjes die zich helemaal smeten en elk nummer woord voor woord konden meezingen. Zij zorgden voor sfeer en gaven de band de energie die ze zo graag wilde. Anderzijds had je echter nog een veel grotere groep mensen, die de band vooral kenden dankzij de connectie met Bono en U2 (er liepen gisteren niet verrassend heel wat mensen met een bandshirt van U2 rond), en die voornamelijk tijdens de gekendere hits loskwamen. Die mix van verschillende leeftijden zorgde ervoor dat het voor Inhaler niet altijd even makkelijk was om de zaal van voor tot achter mee te krijgen, maar de charismatische frontzanger Elijah Hewson deed wel heel wat verdienstelijke pogingen die geleidelijk aan effect hadden.

Het oeuvre van Inhaler is met amper een album redelijk beperkt en daardoor moest de band zo goed als elk nummer dat ze tot op heden hebben uitgebracht spelen om een set van een uur te kunnen vullen. Nummers als “Slide Out the Window” of “A Night on the Floor” zijn niet bepaald energieke tracks en waren gisteren dan ook niet meer dan opvullertjes. De band pakte dat mankement wel slim aan door tijdens de minder gekende nummers wat meer in te zetten op interactie met de fans op de eerste rij, die met hun enthousiasme op hun beurt voor wat spanning konden zorgen. Daartegenover stonden dan ook nummers als “When It Breaks” en “Who’s Your Money On? (Plastic House)“, waar stilstaan een bijna onmogelijke opgave was. Bij laatstgenoemde vroeg de band de zaal mee te springen en dat lieten ze zich geen twee keer zeggen op het middenplein.

Het viel op hoe hard de groep sinds zijn laatste passage in ons land is gegroeid. De vijf kwamen niet alleen zelfzekerder over, maar zijn ook nog beter op elkaar ingespeeld. De uitgebreide tournees door de Verenigde Staten en Europa werpen hun vruchten dus af, al eisten ze ook even hun tol. Hier en daar hoorde je toch wat vermoeidheid in de stem van Elijah Hewson, al weerhield hem dat niet om er in het slotkwartier nog een flinke lap op te geven. Na een wat minder boeiend “Totally“, dat werd opgedragen aan alle singles in de zaal, kwam er pas echt weer schwung in de zaal met een knappe en strakke versie van “In My Sleep”. De groene lichten flakkerden toepasselijk wild door de zaal en gaven de uitvoering nog wat extra panaché. Ook “Cheer Up Baby” overtuigde dankzij het puike gitaarwerk van Josh Jenkinson en brak kort voor einde eindelijk de dam bij het iets oudere publiek.

Je voelde dat de meesten aan het wachten waren op Inhalers bekendste nummer, maar dat spaarde ze vakkundig op voor het einde van het optreden. Tijdens “My Honest Face” ging de sfeerbarometer nog eens de hoogte in, net zoals de vele smartphones en camera’s van het iets oudere publiek, om dit moment voor eeuwig te kunnen vastleggen. De vijf op het podium haalden tijdens het laatste refrein nog een laatste keer het onderste uit de kan. Het verwachtte hoogtepunt besloot de set na net nog geen uur en zo werden we zonder bis, maar met een voldaan gevoel huiswaarts gestuurd.

Op livevlak heeft Inhaler de laatste maanden in ieder geval nog wat stappen vooruit kunnen zetten en je voelt gewoon dat de vijf op het podium een goed op elkaar ingespeelde groep zijn geworden. Hier en daar had de set wat zijn momentjes waar de spanningsboog wat minder hard gespannen stond, maar dat maakten ze dan weer goed met hun charisma en spontaniteit. Nieuwe muziek zal de set ongetwijfeld wat meer diepte kunnen geven, maar daarop zullen we ons toch nog even geduld moeten oefenen. Deze zomer komen ze alvast nog eens naar ons land, om op vrijdag 1 juli The Barn van Rock Werchter plat te spelen.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

It Won’t Always Be Like This
We Have to Move On
Slide Out the Window
Ice Cream Sundae
When It Breaks
A Night on the Floor
Who’s Your Money On? (Plastic House)
My King Will Be Kind
Totally
In My Sleep
Cheer Up Baby
My Honest Face