© Seppe Germaux
Sinds 18 maart is WOMAN van Anna Dutoit te horen op Spotify. Vergezeld door haar producer Quinten Godts en manager Auck Schrover praat ze over de release van haar eerste ep, hun volgende project en veel meer. Van hard lachen tot grootse plannen: hier zit een getalenteerd en enthousiast trio.
Proficiat met de release van je ep. In de nummers klaag je aan hoe onze maatschappij vrouwen nog steeds niet serieus neemt. Daarnaast zing je over hun weerbaarheid en onderlinge verbondenheid, klopt dat?
Anna: (Glimlacht.) Ja, het is geen negatieve ep! Het is een viering van hoe je als vrouw met je dingen omgaat. Hoe we dat samen, maar ook apart doen. Wat dat doet met je zelfbeeld en hoe we er uiteindelijk wel heel sterk uitkomen.
Het was een dikke vette : ‘Nee, dit pik ik niet.’
Vrouwelijke weerbaarheid
Je opent de ep met “BABY GIRL”, waar je een sample gebruikt uit een speech van de Amerikaanse politica Alexandria Ocasio-Cortez: ‘He called me disgusting, he called me crazy, he called me out of my mind and he called me dangerous.’
Anna: Ja. Dat was een reactie op Ted Yoho, die haar had uitgescholden op de trappen van het parlement. Ik vond die sample zo goed passen. Het was een dikke vette: ‘Nee, dit pik ik niet’.
Je zingt: ‘I ain’t yours, you know my body is mine.’ Is die boodschap nog steeds relevant?
Anna: Ja, die boodschap is nog superhard nodig. Een man die zijn stem verheft, neemt de controle en het heft in handen. Een vrouw die dat doet, krijgt vaker de stempel van een zaag in plaats van de boss ass bitch, die ze dan eigenlijk is.
Voel je dat ook in de muziekwereld?
Anna: (Teleurgesteld.) Ja. In de studio bij bandprojecten -of los van school- wordt naar iedereen hun mening gevraagd en naar die van ons vragen ze veel minder snel. Of als Auck en ik apparatuur zijn aan het dragen, dan vragen ze ons of ze het moeten overpakken. Of dan zeggen ze tegen Auck: ‘Amai, een vrouwelijke manager!’
In een eerder interview vertelde je dat je onder andere het voorprogramma zou willen spelen voor Tsar B of Joy Crookes. Die laatste gebruikt in haar nummer “Man’s World” een sample van Eartha Kitt: ‘A man comes into my life and I have to compromise? Stupid.’
Anna: (Enthousiast.) Ik hou echt van die sample!
Heeft dat nummer dezelfde insteek?
Anna: Ik denk vooral bij “BABY GIRL” en “NO HONEY“. “BABY GIRL” is de fase waarin je je bewust begint de worden van die machtsstructuren en denkt: ‘Nee, dit is mijn lichaam’. “NO HONEY” is de hard no. En effectief: er gaat echt geen man in mijn leven komen die mij gaat vertellen wat ik moet doen of moet dragen.
Het meisje dat je op het toilet maandverband geeft, is ook je mama.
Je vertelde eerder al aan NRJ dat je opkijkt naar je moeder. Heb je het nummer “MOTHER” aan haar gewijd?
Anna: Ja, maar “MOTHER” is ook een ode aan de samenhorigheid die je onder vrouwen hebt, want het meisje dat je maandverband geeft op het toilet is ook je mama. De vriendin die je raad geeft wanneer je het even allemaal niet meer ziet zitten, is ook je mama. Het is een ode aan hoe we allemaal voor elkaar zorgen en veel van elkaar leren. Maar natuurlijk is het daarbij een ode aan mijn mama, want zij is het meeste mama voor mij.
Menselijk gevoel
Jullie werken ondertussen aan een nieuwe ep. Gaat die muzikaal dezelfde richting uit als WOMAN of net het tegenovergestelde?
Anna: Iets tussen de twee. Het is iets wat we nu al deden, maar veel meer uitgewerkt. We zijn eerder door soul geïnspireerd en meer aan het proberen om de emotie in het instrumentale te krijgen. In mijn hoofd is het een verstrengeling van iets elektronisch en organisch.
Quinten: De eerste ep voelt vrij elektronisch aan. Nu willen we net die ruwheid en menselijkheid. Zelfs de kleine foutjes mogen er ook inzitten, want dat is net wat muziek is. Het is iets heel menselijk.
Anna: (Pikt in.) Ja! Want dat zijn die magische momentjes die je wil.
Jullie klinken heel enthousiast. Zit er een sterke boodschap in, zoals bij je vorig project?
Anna: Ja. (Denkt eventjes na.) Oké, kort uitgelegd: we leven in een prestatiegerichte, gepolariseerde en kritische maatschappij. Dat wordt versterkt door sociale media en corona. Het gaat over wat eenzaamheid en twijfel met je doen. Want je kan niets aftoetsen en ziet niemand. En als je wel iets ziet, is het verbloemd. Het gaat meer daarover en over jezelf tegenkomen.
Dat is net wat muziek is. Het is iets heel menselijk
Je hebt nog niets van je nieuw project live gespeeld. Hoe zie je de eerste performance voor je?
Anna: We willen heel fel met contrast spelen. Er zitten wat rustige nummers in en het gaat iets kwetsbaarder zijn. En op Vuurdoop komt er hopelijk ook dans bij.
Couleur future
Het Belgisch muzieklandschap is rijk en gevarieerd. Maakt dat het moeilijker om je plek te veroveren?
Anna: Je moet er op een manier tussenuit springen. Vooral met sociale media: er zijn heel veel kansen, maar je moet tegelijk een manier vinden om gehoord te worden tussen de rest, in mijn ogen.
Quinten: (Pikt in.) De kloof tussen wie groot is en wie niet groot is, is supergroot.
Auck, jij staat als manager en huisgenoot heel dicht bij Anna. In een droomscenario, waar zie je haar binnen vijf jaar?
Auck: Binnen vijf jaar vind ik dat ze echt ooit op Couleur Café moeten hebben gestaan.
Nu is het groot, maar binnen een paar jaar lijkt het hopelijk klein.
Anna: (Dromend.) Ja, ik zou zo graag op Couleur staan.
Auck: Ik vind dat het moet lukken. Ik vind dat het zou passen, ik vind dat het de max zou zijn. En toch wel een klein Europatourtje binnen nu en vijf of tien jaar of zo.
Anna: Ik wil gewoon nog muziek uitbrengen en waar dat ons brengt, dat zien we dan. (Lacht.)
Auck: En vooral: niet in België blijven. Ik zie het als een internationaal project.
Anna: Maar we zijn al internationaal! Op de radio in Canada!
Echt?
Anna: Ja, ik ben op de radio geweest in Canada in Montreal en terwijl ik dat interview deed, was ik in Zweden. Dus hoe internationaal is dat. (Lacht.)
Dus als ik het zo hoor, zijn jullie ambitieus.
Anna: Ja, het zijn zo wel van die dingen waarvan we zoiets hebben: ‘Amai, we zijn er, we zijn hier.’ Het is nu groot, maar binnen een paar jaar lijkt het hopelijk klein.
Quinten: Da’s mooi verwoord!
Je moest al hard lachen wanneer ik het aan Auck vroeg, maar wat wil jij zelf het allerliefste bereiken als artiest?
Anna: Binnen België effectief Couleur Café en ik zou heel graag eens in de Ancienne Belgique of in De Roma spelen.
Quinten: (Aan Anna.) En als je mag dromen?
Anna: En als ik mag dromen wel inderdaad een vette Europese tour. Als ik gewoon zou kunnen leven van muziek en touren in Europa zou ik wel heel content zijn.
–
Anna speelt 29 april in Farrm in Hasselt en 20 mei met dansers op Vuurdoop. Ze is zangeres bij Faux Noir.
Quinten maakt samen met Anna en andere PXL Music-studenten deel uit van de band Faux Noir. Hij heeft bovendien zijn eigen project SUNA.
Auck is tourmanager van Tsar B. Ze zorgt daarbovenop voor het management van Faux Noir.
