Op 28 mei 2021 bracht easy life zijn debuutalbum life’s a beach uit met daarop singles als “ocean view”, “daydreams” en “nightmares”. Murray Matravers vroeg in 2017 aan zijn vrienden Oliver Cassidy, Sam Hewitt, Lewis Berry en Jordan Birtles om een band te vormen. Debuutsingle “Pockets” van datzelfde jaar, was meteen een schot in de roos. Het vijftal zette zich op de kaart met een mix van indie en r&b waarmee het snel zieltjes veroverde. De band ging ondertussen ook samenwerkingen met Arlo Parks, Kojey Radical en Future Utopia aan, waardoor hun publiek bleef uitbreiden. Het concert in de Antwerpse Trix liet omwille van het welgekende coronavirus even op zich wachten. Gisteravond was het dan toch eindelijk zo ver. We werden meegezogen in wat leek op een zondags garageconcert waar sfeer en gezelligheid botvierden. Het beperkte publiek weerkaatste de energie vanop het podium en danste erop los. Met de afwezigheid van bindteksten bewees Matravers dat het niet draaide om de show, maar om de muziek en het samen plezier maken.
Het Belgische Cloudy-Oh mocht het publiek gisteravond verwelkomen in de Trix Bar. De zaal liep meteen goed vol voor deze escapistische spacepop. Frontman Floris De Decker, is geen onbekende in de Belgische muziekwereld. Eerder maakte hij al deel uit van Team William, The Van Jets en Intergalactic Lovers. Met zijn nieuwe formule en flauwe humor wist hij het publiek te overtuigen. Iedereen bewoog vlotjes mee op de dansbare gitaardeuntjes. Voor al wie graag slaapt, was er het nummer “Sleep” waarbij De Decker zich tussen de menigte ging neerleggen om een dutje te doen. Afronden werd er gedaan met “Date Me Up Scotty”. Alle fans van computerupdates konden hierbij hun liefde voor IT en muziek gecombineerd zien. De band slaagde er zelfs in hun toeschouwers te laten meezingen met de haast binaire boodschap: ‘1 0 1 1 0 0 1 2 3 4 5 6 you know I still love u’.
Na het voorprogramma begaven we ons iets verder richting de Trix Club. De spanning werd opgebouwd met een tape waarop we hoorden: ‘Fasten your seatbelts’. Moest dit een voorbode vormen van wat we die avond zouden meemaken? Het publiek, meteen enthousiast, begon al hard te juichen alvorens de eerste noot door de geluidsboxen klonk. Het was meteen meezingen geblazen met de hit “Pockets”. De vele synthgeluiden verstevigden het onderwater effect dat we al meekregen vanop de albumhoes. We bevonden ons in een bubbel, de buitenwereld leek even vergeten. De band leverde zwoele, maar energieke klanken waarop iedereen langzaam, maar zeker begon te bewegen.
De gemoedelijke sfeer bleef gedurende het hele concert behouden. easy life zorgde voor een symbiose tussen dromerige en funky beats. Tijdens “Sunday” kon Sam Hewitt met zijn saxofoonkunsten rekenen op speciaal applaus. De sprankelende melodie werd opgebouwd door eenvoudige instrumentatie. Door de minimale afstand tussen de band en het publiek, leek het soms alsof we mee op het podium stonden. Zo deed easy life tijdens “lifeboat” de grond zodanig trillen dat we werden aangespoord om mee in hun muzikale boot te springen. Elke ‘la la la’ of ‘yeah yeah yeah’ kon op een luidkeelse echo rekenen in de zaal. Ook de afwezigheid van Arlo Parks werd tijdens “Sangria” meer dan voldoende gecompenseerd door de gegadigden. De stem van de frontzanger raakte soms wel verloren achter zijn iets luidere metgezellen. Wat jammer was, want wie goed naar de teksten luisterde, kon een gevoel van romantiek en bescheidenheid onderscheiden.
Murray Matravers nam na enige tijd dan toch even het woord. Hij vroeg zich af welke taal zijn publiek sprak en hoe hij in onze taal ‘thank you’ kon zeggen. Met ‘danku’ had hij niet veel moeite en hij herhaalde het dan ook meermaals. Een nieuw nummer “Beeswax” werd ingezet met een stevige drumbeat. Het viel in de smaak en deed verlangen naar meer. Tijdens “skeletons” probeerde de band een beproefd recept uit waarbij de zaal in twee werd gesplitst en op het juiste moment naar elkaar toe diende te lopen. Het idee van een moshpit weerklonk uit verschillende hoeken van de zaal. Desalniettemin kwam slechts een afgezwakte versie ervan tot stand. easy life sloot af met “ocean view”. De leadzanger creëerde met z’n stem een chille melodie die zorgde voor de nodige intimiteit. Op de tonen van dit ongecompliceerde, maar catchy nummer verliet de band voor de eerste keer het podium. Gelukkig keerden Murray en z’n vrienden nog even terug om onze knaldrang in te lossen. Een groot dansfeest barstte los waarbij zelfs de stijfste harken niets anders konden dan bewegen.
Kortom, het was plezant. Plezant, maar kort. De tijd vloog voorbij en we bleven achter met een onverzadigde behoefte naar meer. De continue glimlach van oor tot oor verraadde het aandoenlijke genot dat elk bandlid beleefde gisteravond. Het lage showgehalte deed geen afbreuk aan het concert. Easy life zorgde voor een zomerse vibe die nodig was om de besneeuwde dansvloer van de afgelopen week te ontdooien.
Facebook / Instagram / Website
Setlist:
Pockets
have a great day
Sunday
Earth
Dead Celebrities
petty crime
peanut butter
lifeboat
daydreams
OJPL
homesickness
Sangria
Frank
beeswax
skeletons
living strange
ocean view
Nightmares
