LiveRecensies

Sylvie Kreusch @ Het Depot: Welkom in koortsdromenland

© CPU – Nathan Dobbelaere

Wow, kijk eens aan! Het is alweer bijna half maart, wat betekent dat het exact 105 dagen geleden is dat we Sylvie Kreusch nog aan het werk zagen. Dat gebeurde toen in het voorprogramma van Balthazar in een uitverkochte Lotto Arena, waarna de zangeres op clubtour zou trekken om haar ijzersterke debuutplaat Montbray te promoten, maar nog voor die goed en wel begonnen was, stak Miss Rona en haar obligatoire maatregeltjes wederom de kop op. En zo zie je maar, dat er op een goeie honderd dagen héél veel kan veranderen. Plots is er een barometer, die vandaag de dag knalgeel uitslaat. Geel betekent – plot twist – groen licht voor de eventsector, dus kon Sylvie terug op tour en mochten wij ons mondmasker en CST in de (voorlopige) vergetelheid opbaren.

De grote terugkeer van Sylvie Kreusch vond plaats in het Leuvense Het Depot, maar nog voor zij het podium onveilig maakte, was het de beurt aan onze ‘Grote Beer Van 2022’: Patches. Vrijdag 11 maart was met andere woorden een mooie dag voor iedereen die door het leven gaat met de naam Lotte Lauwers, want niet alleen bracht ze met haar andere project Sweats een toffe single uit, ze speelde met Patches haar grootste show tot nog toe. Samen met haar pianist en aanvullende elektronicabespeler Aram Santy doemde ze op uit de rook, waarna ze ons met “Road to Ruin” ook meteen meesleurde in die waas van mysterie. Ondanks dat Lotte dus nog niet al te veel podiumervaring heeft, was daar gisterenavond weinig van te merken. Zwoel als haar muziek klinkt, bewoog ze zachtjes rond haar microfoonstatief op de tonen van “Bye Bye Bye”, waardoor ze definitief leek door te dringen bij het publiek.

Debuutsingle “Hot Enough” brak dan eindelijk de ban, met zwoele rode lichten en een Lotte die intrigerend over het podium bewoog. Dat gevoel van overtuiging werd nog dat meer kracht bijgezet door de chaotische stroboscopen van “And Another”. Met nog een kleine knipoog naar Sylvie Kreusch (met “Food for Fantasy”) en Lana Del Rey (met een nieuw nummer) sloot Patches haar halfuurtje af. Eentje dat klein en donker begon, maar geleidelijk aan groots en euforisch werd. Als Lotte nog wat meer schwung in haar set krijgt, dan zien we haar zeker een vaste waarde in het nationale muzieklandschap worden. De fundamenten zijn zeer degelijk gezet, dus erop voortbouwen kan enkel maar nóg betere eindresultaten opleveren.

Of het was om het clubgegeven wat extra kracht bij te zetten, weten we niet, maar het eerder late aavangsuur van half tien had wel een zekere charme. Sylvie Kreusch begon haar set op dezelfde manier als waarmee ze Montbray begint: met “Falling High”. Zonder er al te veel woorden aan vuil te maken, bleek het de eerste zet voor een tripje naar koortsdromenland. Het daaropvolgende “Haunting Melody” zoog ons dan ook helemaal mee in die wereld. Bezwerend, een intrigerende lichtshow en vooral een ijzersterke band die het totaalplaatje deed kloppen. Ondanks het feit dat het niet meteen de grote hits waren die de revue passeerden, was Het Depot toch helemaal mee in het verhaal. Bij “Wild Love” kon je bijvoorbeeld een speld horen vallen, wat op zich ook al indrukwekkend is.

Nu iedereen ondergedompeld was in de wondere wereld die Montbray heet, werden de hitjes druppeltjesgewijs toegevoegd aan het geheel. “Shangri-La” ontpopte zich op die manier tot een publiekslievelingetje, waarna het zwoele feestje voorzichtig losbarstte. “Flaunt It, Try It!” zorgde voor wat interactie met de zaal en ook Sylvie leek haar innerlijke behekste podiumbeest helemaal los te laten. Van de ene naar de andere kant van het podium danste ze de ziel uit haar lijf, zoals alleen een échte frontvrouw dat kan. 

Nu moeten we er ook wel heel duidelijk bijvertellen, dat die frontvrouw bijlange niet zo groots zou overkomen zonder de vier fantastische muzikanten achter zich. Met Simon Segers op drums, Emily Vernaillen op synths en achtergrondzang, Jasper Segers op gitaar, én nog een extra percussionist kwamen nummers als “All of Me” of “Seedy Tricks” dubbel zo hard binnen. Op die laatste haalde Sylvie daarbovenop nog een paar keer verschroeiend uit, waardoor alle puzzelstukjes op hun plaats leken te vallen.

Het tempo lag met andere woorden op zekere hoogte, waardoor de set een verdiende rustpauze kreeg in de vorm van het wondermooie “Belle”. Ook hier kreeg de band muzikaal alle vrijheid om het nummer nog wat intiemer te laten overkomen. Ook “Midnight Cowboy”, de ode aan Toots Thielemans die Sylvie maakte voor de Week van de Belgische Muziek, kende op die manier zijn live debuut. Dromerig, soms een tikkeltje emotioneel, maar vooral heel mooi. Zeker getuige het feit dat Het Depot bij deze minder bekende nummers zijn aandacht niet verloor, maar aan de lippen van de zangeres bleef hangen.

We waren klaarblijkelijk niet de enigen die wat van onze melk waren door het emotionele intermezzo, want bij “Just a Touch Away”, overigens het begin van een oerdegelijke eindspurt, vergiste Sylvie zich eventjes op vlak van timing. Nu ja, dat kan al eens gebeuren nadat je honderd dagen niet op een podium stond. Dat was meteen ook het enige minpuntje, want wat daarna volgde was op z’n minst indrukwekkend te noemen. Het zowel muzikaal als visuele spektakel mondde uit in een percussiesolo, waarna we Arcade Fire-gewijs overgingen in “Please To Devon”. Het zorgde ervoor dat de zaal nu ook fysiek mee was, want het waren slechts enkelingen die niet meebewogen op de beat.

https://www.instagram.com/p/Ca-1ldKMaVZ/?utm_source=ig_web_copy_link

Met “Let It All Burn” en natuurlijk afsluiter “Walk Walk” had het vijftal – want ja, Sylvie Kreusch is live veel meer dan enkel Sylvie Kreusch – nog de nodige hitjes klaarzitten, waardoor de avond met een heus meezingmoment werd afgesloten. We kunnen dus met een gerust hart zeggen dat de zangeres op het hoogste niveau in ons land meedraait, want ze weet de zwoele en bezwerende muziek vanop plaat ook live uitstekend over te brengen. Muzikaal was de show tiptop in orde en ook qua interactie met het publiek zat het wel snor. Het ziet er dus naar uit dat die clubtour van Sylvie Kreusch nu eindelijk écht van start kan gaan, en zoals je dus las: het is de moeite.

Sylvie Kreusch stelt Montbray nog verschillende keren voor in binnen- en buitenland. Zo passeert ze de komende maanden in onder andere Gent, Antwerpen en Amsterdam. Voor de precieze data en locaties verwijzen we je graag door naar haar website.

Setlist Patches:

Road to Ruin
Sweet By and By
Bye Bye Bye
Hot Enough
This Is New
And Another
Food for Fantasy
(nieuw nummer)

Setlist Sylvie Kreusch:

Falling High
Haunting Melody
Wild Love
Shangri-La
Flaunt It, Try It!
All of Me
Seedy Tricks
Belle
Midnight Cowboy
Just a Touch Away
Please to Devon
Let It All Burn

Who Will Fall
Walk Walk

2089 posts

About author
't is oke.
Articles
Related posts
LiveRecensies

Het Zesde Metaal @ Het Depot: Knuffel van gitaren

Begin dit jaar bracht Het Zesde Metaal een zesde album uit; een album dat ze liever niet hoefden te maken. Het Langste…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Ook Barry Can't Swim, Sylvie Kreusch, Fat Dog en meer naar Pukkelpop

Het hoogseizoen voor verse festivalnamen is in bloei. Vandaag op het programma: 13 nieuwelingen voor de Pukkelpopaffiche. Zoals gewoonlijk is het bovendien…
LiveRecensies

Béla Fleck's Bluegrass Heart @ Het Depot: Epische bluegrass gebracht door rasmuzikanten

Wie afgelopen zondag naar de Grammy’s keek, zag daar As We Speak van Béla Fleck samen met Zakir Hussain, Edgar Meyer en Rakesh…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.