Balthazar @ Lotto Arena: De speeltijd is voorbij

Nooit eerder was de honger naar Balthazar groter dan in 2021. Geen wonder, want op twee jaar tijd loste de band rond frontmannen Jinte Deprez en Maarten Devoldere met Fever en Sand zowaar twee albums. Het ene werd op die manier zelfs een reactie op het andere, gezien de mannen op het podium tot de conclusie kwamen dat ze hun sound nog verder konden uitwerken. Het objectieve oor hoorde nochtans geen spectaculaire vernieuwingen, maar muziekliefhebbend Europa viel alsnog in zwijm voor de vijfde langspeler van de band. Door de coronacrisis moesten de fans buiten de landsgrenzen wat langer op hun honger blijven zitten, maar wij konden Balthazar afgelopen zomer al op zowat elk (alternatief) festival aan het werk zien. Alsof het een vanzelfsprekendheid was, werd telkens binnen de kortste keren het bordje met de letters ‘uitverkocht’ boven gehaald, en toch wist het vijftal het nog steeds klaar te spelen om de Lotto Arena nagenoeg twee keer tot de nok te vullen.

De Antwerpse doortocht van Balthazar gisterenavond was dan ook extra speciaal, want niet alleen is het de voorlopige eindhalte van hun Sand-tour – de Nederlandse data werden verplaatst naar het voorjaar van 2022 – het was eveneens de extra show van het tweeluik. Dat niet alle zitjes gevuld waren, maakte het publiek weinig tot niks uit, want ondanks de vertwijfeling die gepaard gaat de coronaregels en de maskerplicht, hing er al lang voor de band op het podium stond een voelbare spanning doorheen de zaal.

En laat ‘spanning’ nu net het ideale woord zijn om Sylvie Kreusch mee te omschrijven. Dat de zangeres een geboren performer is, werd al vanaf de eerste seconde duidelijk. ‘Iedereen die op een podium komt speelt een rol, maar Sylvie is gewoon Sylvie’, omschreef oud-geliefde Devoldere haar nog onlangs, en gelijk had hij. Nu de Antwerpse zangeres onlangs haar debuutplaat Montbray uitbracht, is haar agenda haast niet meer bij te houden. Dat zorgt er gelukkig ook voor dat haar show tegenwoordig beter dan ooit in elkaar zit en dat je je binnen een paar tellen helemaal in haar zwoele wereld bevindt. Kreusch begon haar set met “Walk Walk” terwijl de zaal zich druppeltjesgewijs vulde. Ondanks dat ze slechts een minimale setting kreeg met beperkte belichting, profileerde ze zich als meer dan slechts het voorprogramma.

Voor de verandering had Sylvie twee andere percussionisten bij dan normaal het geval was, maar dat nam niets af aan de kwaliteit. Alsof ze bezeten was door een of andere demoon kronkelde ze over het podium, trachtende ons mee te sleuren in haar zwoele wereld. Voorzichtig kwam dan ook de zaal los toen ze omhuld in dieprode lichten “Seedy Tricks” speelde. De set bloeide mooi open en op die manier deed de zangeres ook wat er van haar verwacht werd: de temperatuur doen stijgen. Zo zouden we niet graag haar knieën zijn tijdens nummers als “Please to Devon” en “Just a Touch Away”, want ze gooide haar lichaam maar al te graag richting de aarde. Toen ze ook nog eens haar microfoonstatief meetrok in dit verhaal, wisten we zeker dat er iets moois te gebeuren stond. “Let It All Burn” bleek dan ook een braaf vlammetje dat de Lotto Arena voorzichtig aanwakkerde.

Nadat de zaal de broeierige sfeer die Sylvie Kreusch meebracht iets langer dan het geplande half uurtje hoog wist te houden, wandelden met een kwartiertje vertraging Jinte, Maarten en hun band op de begintonen van “Hourglass” het podium op. Zoals we dat ondertussen van Balthazar gewoon zijn, gebeurde dat zonder al te veel poespas en met de nodige gezonde arrogantie. Dat de mannen bijzonder veel zin hadden in een zinderende veroveringstocht, werd niet alleen duidelijk door de strakke manier van spelen, maar ook door de grootse lichtshow en het enthousiasme van het publiek. De coole glimlach reikte na enkele minuten dus al tot achter Maartens oren, want de Lotto Arena at guitig uit de handen van het vijftal. We werden overstelpt door een verschroeiende start, want de trombonesolo die Tijs Delbeke bij “Grapefruit” uit zijn mouw schudde, zinderde minutenlang na. Terwijl we daar nog voorzichtig van moesten bekomen, weerklonken de uiterst herkenbare begintonen van de volgende hit, “Do Not Claim Them Anymore”, al door de speakers. Een ding werd nu al duidelijk: Balthazar was niet gekomen om spelletjes te spelen, dit is het grotere werk.

We verweten de band afgelopen zomer wel eens dat ze te veel op automatische piloot speelde, maar daar was gisterenavond weinig van te merken. Doordat de mannen al een volledige Europese tour achter de kiezen hebben, leken ze nu meer dan ooit op elkaar te zijn ingespeeld. Zo slingerden ze ons met “Sinking Ship” en het epische “The Boatman”, dat overigens heerlijk lang werd uitgesponnen, van het verleden naar het nu, want live zou je zelfs bijna niet kunnen zeggen dat “Moment” zo’n tien jaar later werd gefabriceerd, of het zou moeten liggen aan de knipoogjes naar een Daft Punk of Tame Impala die in de nieuwe nummers verscholen zaten. Ook de manier waarop al die nummers zo ongelofelijk simultaan in elkaar overliepen, getuigde van grote klasse.

Doordat de band als een sneltrein uit de startblokken kwam en hit na hit op de Lotto Arena afvuurde, moest het verschroeiende tempo wel even worden doorbroken. Zo temperden het verrassende “I’ll Stay Here”, dat Jinte en Tijs wondermooi solo brachten, en het aan Sylvie Kreusch opgedragen “You Won’t Come Around” de boel. Helaas gaan zo’n rustigere nummers dan ook meteen gepaard met gepraat en telefoonbezoekjes, waardoor de zaal hier en daar zijn aandacht dreigde te verliezen. Balthazar zou gelukkig Balthazar niet zijn als het dat fenomeen niet wonderbaarlijk wist te counteren. Sinds kort zit “Blood Like Wine” namelijk terug in de setlist en zo moesten de smartphones snel terug de broekzak in om dat glas de lucht in te krijgen. Zo’n mondmasker mag dan wel ziektekiemen tegenhouden, geluidsgolven bleken vlotjes door het lapje stof te vliegen!

Met “Linger On” werd dan voorzichtig het slotoffensief al ingezet. Misschien een verrassende keuze gezien de doordringendere elektronische invloeden in het nummer, maar live pakte de band het geheel veel grootser aan, waardoor de bassen nog dieper doordrongen. De manier waarop “I Want You” in dat geheel opging, getuigde van grote klasse en fungeerde tegelijkertijd de lucifer die het vuur aan de lont stak. “Fifteen Floors” – of toch enkel het herkenbare gitaarstukje – was dan weer de bom die de Lotto Arena deed ontploffen. Toen bassist Simon Casier dan ook nog eens de begintonen van “Fever” inzette, was het hek helemaal van de dam. De zaal klapte, sprong en zong vrolijk mee, en daar profiteerde Balthazar uitermate van. Zowel een positief als negatief punt, want de track werd zo’n tien minuten uitgesponnen, waardoor de glans er na verloop van tijd een beetje van ging. Zeker toen alle muzikanten behalve Jinte en Tijs het podium verlieten en er een soort synthgevecht ontstond. Gelukkig kwam de rest van de band terug om de song op slot te knallen. “Entertainment” zorgde dan weer voor de kers op de euforische taart. Nooit zagen we iemand zo intens de sambaballen bespelen als Devoldere.

Als bisronde kregen we “Bunker” en “Losers” en ook daarin konden we de band op geen foutje bespeuren. Dat is meteen ook de conclusie van de avond, want Balthazar speelde een foutloos concert. Oud en nieuw gingen hand in hand en ook zo zullen de nieuwe nummers hun weg naar het land der vaste waarden vinden. Uiteindelijk weet je bij een concert van het vijftal wat je kan verwachten, maar de band slaagde er telkens in om enkele kleine verrassingen in de set te verstoppen. De band staat er tegenwoordig steviger dan ooit, waardoor de speeltijd definitief voorbij is. Of we die laatste zin ook letterlijk mogen nemen, zal van het overlegcomité afhangen.

Mocht de uitslag positief uitdraaien, dan staat Balthazar voor een tweede keer in de Lotto Arena, al is die show helaas al een tijdje hopeloos uitverkocht.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Facebook / Instagram

Setlist Sylvie Kreusch:

Walk Walk
Seedy Tricks
Haunting Melody
All of Me
Just a Touch Away
Please to Devon
Let It All Burn

Setlist Balthazar:

Hourglass
Grapefruit
Do Not Claim Them Anymore
Sinking Ship
The Boatman
Moment
On a Roll
I’ll Stay Here
You Won’t Come Around
Blood Like Wine
Linger On
I Want You
Fifteen Floors (gedeeltelijk)
Fever
Entertainment

Bunker
Losers