Terwijl de maatschappij beetje bij beetje stilvalt door de overheersende, welgekende virusvariant begint de motor van Koala Disco net vol op te draaien. Januari is nog maar net gedaan met de release van de eerste twee singles en het gloednieuwe project van de Belgische band staat al klaar. Ego Death planet bestaat uit vier nummers en is al de tweede ep in de jonge discografie van de tweestemmige, psychedelische band. De verschillende releases op korte tijd ademt de ambitie uit van Koala Disco en met dit tempo kunnen we nog veel nieuw materiaal verwachten in de nabije toekomst. Iets dat Niels ons ook al heeft toegelicht door een tipje van de sluier op te lichten met een ambitieus lange termijn plan.
Ondanks dat het twee nummers minder telt dan de eerste ep Koalala Discoco, vind je in dit kersvers project meer lagen. Daarnaast vinden we ook een duidelijke verschuiving van het genre van psychedelische indie pop naar psychedelische rock. Iets dat duidelijk te horen is in “Cosmic Mushroom Cloud” dat met een zachte, dromerige stijl start, maar al snel overgaat in een zeer gelaagd nummer. De tweestemmigheid van Niels en Silke leidt de eerste single van de ep naar een hoger niveau dat begeleidt wordt door een mix van gitaren, elektronica en een vleugje psychedelische rock. De titel van het nummer heeft zijn naam duidelijk niet gestolen. Net zoals het begin wordt de ep afgesloten met een heerlijk chaotische mix van stijlen in de titeltrack. “Ego Death Planet” verveelt nooit en sluit de tweede ep mooi af met een progressieve rocknoot. Het contrast kan niet groter zijn tussen het hevigere begin en einde van het nieuwe project, en de tweede single “How To Have Sex In Space”. De dromerige pop brengt rust met zich mee en laat de luisteraar weer even op adem komen. Iets dat wordt verder gezet in “Stones” wat het nodige evenwicht met zich meebrengt. Dit gebalanceerd eindresultaat klinkt heerlijk in de oren, zowel in het individuele aspect maar even goed in het geheel plaatje.
Terwijl we in de eerste ep nog afvroegen of Koala Disco op termijn een eigen stijl kon ontwikkelen, dan hebben ze die hogere verwachtingen nu volledig ingelost. De betekenis van de naam van het album mag dan misschien het verlies van de eigen subjectieve identiteit betekenen, maar dat is nu net iets waar we niets van merken in het muzikaal collectief. Met beperkte middelen verschuiven ze toch gemakkelijk qua genre en laat dit net een sterkte zijn in hun identiteit. In Ego Death Planet kunnen we eindelijk minder vergelijken met andere bands en kan het vijftal verder bouwen op hun eigen sterke, afgelijnde psychedelisch geluid. We voelen ons letterlijk op een andere planeet bij momenten. Dat Koala Disco een psychedelische band is, is duidelijk hoorbaar in hun discografie, maar welk subgenre we in de toekomst kunnen verwachten, zal een vraagteken blijven. Het register gaat van dromerige pop, naar neo-psych tot zelfs progressieve rock. Laat dit nu net zijn waar we naar gaan uitkijken, want welk geluid ze ook uit hun hoed toveren, het brengt ons altijd naar het puntje van de stoel. We hopen alvast dat de fans niet op hun stoel moeten blijven zitten in de preselectie van Humo’s Rock Rally in Hamont op 19 februari. Iedereen heeft er nood aan om zijn dansbenen te kunnen boven halen, iets waar Koala Disco al in slaagde tijdens hun deelname aan Sound Track in Hasselt met als eindresultaat de welverdiende publieksprijs.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
