Mathilde Fernandez @ Botanique (Orangerie): Zoektocht door de absurditeit

De laatste maanden mochten we steeds vaker kennismaken met spannende Franstalige artiesten, die de meest romantische taal ter wereld een nieuw leven inblazen. Mathilde Fernandez is daar alvast één van en zorgt niet alleen met haar solowerk voor furore. Haar ander project Ascendant Vierge behoort sinds hun debuutalbum Vierge namelijk tot de spannendste acts uit onze hoofdstad en verkoopt de ene zaal na de andere uit. Ook onder eigen naam loopt het vlotjes en zo kwam ze gisteren haar tweede ep Sensible eindelijk voorstellen in een zo goed als uitverkochte Botanique, waar in de Orangerie de tribune weer netjes werd opgezet om tweehonderd mondmaskersdragende muziekfans te ontvangen.

Doordat het publiek traag en druppeltjes gewijs de zaal binnenkwam, doofden de lichten een kleine twintig minuten later dan gepland en kwam Mathilde Fernandez iets later het podium op. Qua haarstijl en make-up liet ze zich duidelijk beïnvloeden door Björk en de roze lintjes rond haar benen gaven haar zwarte outfit nog eens een beetje kleur. Wie haar verschijning al opvallend vond, die weet duidelijk niet hoe extravagant ze muzikaal klinkt. Haar opener “Fard” was namelijk alvast een perfecte samenvatting van wat er die avond nog zou volgen. We kregen namelijk poppy barok die met heel weinig dingen te vergelijken valt en door haar typerende kopstem al heel wat aandacht trok. Stel je gewoon Enya voor, die na een nachtje xtc nemen muziek maakt. Deze beschrijving mag dan wel boeiend of intrigerend klinken op plaat, in de live-setting was het toch wat minder uitgebalanceerd.

Haar recente ep Sensible vormde het eerste deel van de show, maar de geluidsmix zorgde ervoor dat de details wat verdwenen onder haar zang. “Sensible” heeft in de studioversie namelijk heel wat boeiende elementen, die we door de vlakke mix amper hoorden. Hetzelfde kan over het anders zo leutige “Temple sourire” ook gezegd worden, want haar zang overstemde alles wat haar muziek eigenlijk zo uniek maakt. Gelukkig kwam daar in “Érotive” wat verbetering in wanneer ze zelf wat mee mixte en zo de tempowissels nog een duwtje in de rug gaf. Het was dan ook broodnodig, want er heerste op een of andere manier een ongemakkelijke sfeer in de zaal.

Als frontvrouw van Ascendant Vierge zweept ze iedereen in enkele seconden op, maar voor haar eigen muziek pakt ze het toch wat bescheidener aan qua publieksinteractie. Het zittende publiek is misschien ook niet de meest ideale setting voor haar muziek, want elk detail valt zo veel meer op. Fernandez was het eerste deel dan vooral ook gekluisterd aan haar microfoonstatief, die ze voor “Pressentiment prémonitions” eindelijk vakkundig aan de kant zwierde. Het gaf haar letterlijk en figuurlijk wat meer ruimte om als performer op podium te staan, iets wat haar overdramatische muziek ook nodig heeft. Op podium kan ze zich namelijk niet verschuilen achter toffe videoclips die anders onze interesse wekken en moet ze de nadruk ook meer op het performen leggen.

Na een redelijk stroef begin, kwam in het middenstuk duidelijk verbetering en zo kwam er in “Vivre c’est la vie” eindelijk eens een vonk soberheid te pas, die na de beginfase toch even als een verademing voelde. Met het daaropvolgende “Chanteuse de guerre” vervielen we echter terug in het oude patroon en kwam het geheel iets te geforceerd en over. “Amérique” kon ons eveneens niet gelukkig stemmen en maakte glashelder waarmee we in de knoop zaten. Haar kenmerkende kopstem maakte sommige nummers live nog eens een tikkeltje extra overdreven. Wat in de studio nog in een zekere balans zat, werd live iets te ver in het absurde getrokken zonder de puntjes op de i te zetten.

De laatste twee nummers waren dan ook verlossend, omdat we inzagen dat er zo veel potentieel in zat en het dus absoluut geen verloren moeite is. Doordat Mathilde Fernandez bijna alles in kopstem brengt, was er gewoon iets te weinig variatie en was het zo overrompelend dat we wat meer soberheid met plezier zouden omarmen. Uiteraard behoort dat kenmerk tot haar concept en maakt het haar uniek, maar het kwam live, doordat het soms ‘te veel’ was, toch iets te kort. We waren over ons eerste concert van 2022 liever wat lovender geweest, maar beseffen ook goed dat de muziek van Mathilde Fernandez allesbehalve tot zijn recht kon komen in deze omstandigheden. Haar moed en vastberadenheid om binnen de geldende maatregelen op te treden, willen we daarom ook even onderstrepen en we kijken er naar uit om haar eens voor een energieker publiek te zien.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!