Schenk de lattes maar uit en steek de kandelaars aan: Iron & Wine is terug met een gloednieuw album vol sprankelende indiefolk. Het perfecte geluid voor een relaxte middag in een hippe koffiebar, waar je kan wegzakken in een zee van houttinten en genieten van een stomende kop koffie. Want er is natuurlijk geen koffiebar ter wereld die de muziek van Iron & Wine niet in de playlist heeft staan. Het heeft even geduurd voor de caffeïneverslaafden onder ons om weer wat nieuws te krijgen van Samuel Beam’s alter ego. Dit is namelijk zijn eerste soloalbum sinds het goed ontvangen Beast Epic uit 2017, en het komt na zijn samenwerking met Calexico op Years to Burn (2019). De veelbelovende singles die de afgelopen maanden werden uitgebracht, gaven al een goed gevoel over wat we konden verwachten van Light Verse. En na herhaaldelijk luisteren kunnen we met zekerheid zeggen: Beam heeft het nog steeds helemaal in de vingers.
Beam wist enkele grote namen te strikken voor de opnames van zijn zevende langspeler, waaronder singer-songwriter David Garza op gitaar, Sebastian Steinberg van Soul Couching op bas en producer Tyler Chester op toetsen. Klinkende namen Griffin Goldsmith, Beth Goodfellow en Kyle Crane stonden in voor het drumwerk. Beam zag het groots en trommelde voor een handvol nummers ook een 24-koppig orkest op, terwijl Fiona Apple in de studio werd getrokken voor het knappe duet “All In Good Time“. De diverse samenwerkingen in de studio vertalen zich uiteindelijk in een rijk en luchtig klankpatroon, eentje waarmee je Light Verse gerust tot het meer speelse werk van Iron & Wine kan rekenen. De albumtitel refereert bovendien aan de vreugde die volgde op de neerslachtigheid en angst van de pandemie. In tegenstelling tot eerdere albums als Beast Epic en de ep Weed Garden, waarop kwetsbaarheid en eenzaamheid centraal staan, richt de nieuwe lp zich meer op berusting en voorzichtig optimisme.
Met het huppelende tokkellied “You Never Know” opent Iron & Wine nog aarzelend, maar nadien worden alle registers geleidelijk opengetrokken met de topsingle “Anyone’s Game”. Akoestische gitaren, een viool en percussie bouwen met een stralend melodietje op naar een glorieus refrein met een gloedvolle pianopartij. Door Beam’s falsettozang klinkt het nummer speels en luchtig, maar zoals we van de singer-songwriter intussen gewoon zijn, zit er wel wat melancholie en weltschmerz verborgen tussen de teksten. Wanneer nadien Fiona Apple binnenstapt voor de beklijvende klever “All in Good Time”, een ontroerende ballade die in de jaren zeventig een echte singer-songwriterhit zou zijn geweest, bereikt het album een vroeg hoogtepunt dat de luisteraar recht in het hart treft.
Het sterke openingstrio werd de afgelopen weken natuurlijk vooruitgestuurd als smaakmakers, maar gelukkig herbergt Light Verse wel meer moois. “Yellow Jacket” wroet als een echte oorwurm met diverse melodieën en een grootse finale tot diep in je brein, terwijl het verstilde tokkelnummer “Taken by Surprise” raakt met een pakkende tekst. “Sweet Talk” is springerige, zonnige americana waarmee je zo op roadtrip zou vertrekken, maar met ruim zeven minuten op de klok is “Tears that Don’t Matter” misschien wel het echte hoogtepunt; een slow burner met mysterieuze, zware strijkers die opbouwt naar een climax vol pathos en makkelijk tot Beams betere werk geteld kan worden.
Beam verkeerde tijdens het uitwerken van de nieuwe langspeler duidelijk in een creatieve fase; de nummers zijn gelaagd en bevatten naast gloedvolle strijkers of warme toetsen regelmatig zachte, dissonante klanken of ritmische tokkels die zorgen voor een onverwacht geluid. In combinatie met het gloedvolle instrumentatie geven ze het album extra prikkels en daarmee is Light Verse voor het eerst sinds lang een spannende plaat van Beam. Daar waar de voorgangers al gauw vervaagden tot achtergrondmuziek is zijn nieuwe worp nog eens een ouderwetse plaatje dat je geconcentreerd kan beluisteren zonder af te dwalen of in te dommelen.
Met Light Verse zet Samuel Beam Iron & Wine weer stevig op de bovenste trede van de americanaladder. Het is een gevarieerd album met heel wat sterke melodieën en vooral een prikkelende muzikale rijkdom die de liefhebbers zeker zal bekoren. Iron & Wine blijft de perfecte soundtrack voor een koffiekeet, maar Light Verse is net zo geschikt om te genieten in een zonnige tuin of op een zomers strand bij valavond. En laten we eerlijk zijn, daar past dan weer beter een fris wijntje bij.
Op 14 november staat Iron & Wine op het podium van Paradiso in Amsterdam, de dag nadien in De Roma in Antwerpen.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Tears that Don’t Matter”, ons favoriete nummer van Light Verse, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
