CPU – Maxim Meyer-Horn
Het zat niet mee voor Tessa Dixson. Haar verrassende debuutalbum Genesis verscheen net voor de eerste lockdown, maar op de officiële releaseshow moesten we tot gisteren wachten. Ondertussen werkt de zangeres volledig onafhankelijk en neemt ze zowel haar management als release op zich. Wellicht was het die nieuwe zelfstandigheid die er gisteren voor zorgde dat ze zich helemaal bevrijd voelt op het podium. In een klein uur stelde ze haar album voor, maar er was ook al ruimte voor nieuwe nummers die ze weldra hoopt uit te brengen. Onze interesse was er dus zeker, maar het gebrek aan ware hoogtepunten zorgde ervoor dat we voor het eerst niet euforisch een show van haar verlieten.
Een reeds mooi gevulde zaal bleek eerder die avond de ideale setting voor Noémie Wolfs om haar tweede zielskind Lonely Boy’s Paradise nog eens live te brengen. Uitgedost in een flashy roos kostuum wandelde ze met volle overtuiging het podium op om er veertig minuten lang haar beste been voor te zetten. Samen met haar perfect ingespeelde band, zorgde ze voor een muzikaal en vocaal spektakel waarmee ze ons enkele keren kippenvel bezorgde. Hoogtepunten waren “Fed Up” en “Notorious”, maar ook de rest van de set was bijzonder overtuigend. Noémie Wolfs blijft live nog steeds de moeite en zou op grotere podia mogen staan op basis van haar sterke livereputatie.
Tessa Dixson heeft er lang naar toe gewerkt en zo was de verwachting in het publiek duidelijk te voelen toen om 21u de lichten doofden. Door een mooi lichtschouwspel was aanvankelijk enkel de silhouette van de zangeres te zien, die van de schaduwen gebruik maakte om haar danschoreografie nog mysterieuzer te maken. Voor opener “Creep“, haar recentste release, kwam ze dan toch in de spotlight staan en zette ze meteen de toon voor de rest van de avond. Eén ding was dus al vroeg zeker: gedanst moest er worden.
In het daaropvolgende “Tender Me” bloeide ze helemaal open en zagen we de sfeer stijgen door een fijne opbouw die eindigde in een uitbundige climax. Iets later zocht ze met “Hurt So Good” wat meer rust op en legde ze werkelijk haar hele ziel in het nummer. Ondanks dat het nummer enorm contrasteert met de rest van de set, vervolledigde de zachte ballade het totaal plaatje en was het de ideale track om voor het stevige “Forget You” te plaatsen. Dat onuitgebrachte nummer kreeg al heel wat mensen op de been en werd door een coole vogue performance van een danser afgesloten.
Toch zat er gisteren ook een echt steentje in de schoen. We hebben Tessa al vaker live gezien, maar vocaal liet ze gisteren toch wel wat steken liggen. In “My Mind” klonk haar stem vooral in het refrein wat dunnetjes en zo kregen we enkele keren het gevoel dat de luide drums en de backingtrack het één en ander moesten verdoezelen. Ook in de bisronde, waarin ze o.a. een cover van de Duitse DJ Robin S bracht, waren net iets te veel momenten waarop ze ons niet helemaal bij het nekvel greep. Er zat meer in, maar kwam er voor de een of andere reden niet uit.
Een ander groot vraagteken was dat ze na een uur het podium verliet en toch een handvol nummers opvallend genoeg niet in haar nieuwe live set verwerkte. Haar grootste hit “Beautiful Pain” werd niet gebracht en ook andere nummers van haar debuutalbum werden genegeerd. Gelukkig maakten de goede liveversies van “How High” en “Coming Home” het gebrek aan haar bekende nummers toch al gedeeltelijk goed, maar in de set miste duidelijk een hit die de show nog eens naar een hoogtepunt had kunnen tillen.
Er was gisteren voor Tessa Dixson eindelijk weer licht aan het einde van de tunnel, want desondanks we niet helemaal omvergeblazen waren van haar show, zien we nu wel duidelijk de richting waarvoor ze wilt gaan. Ze wil namelijk meer de elektronische, iets minder commerciële kant op en het gaat haar ook zeer goed af. Het geheel miste echter nog wat diepte in de liveversies en zou nog een vleugje explosiviteit kunnen gebruiken op vlak van haar stemgebruik. We hebben haar in het verleden in verschillende settings al betere shows zien geven (zoals vorig jaar in de AB) en zijn er ook zeker van dat we haar in de toekomst meer pakkende sets zullen zien neerzetten. Gisteren overheerste soms jammer genoeg het gevoel van ‘net niet’.
