Nadat we jullie eerder al 25 fantastische Belgische albums van afgelopen jaar voorstelden, gaan we nu op zoek naar 30 heerlijke singles die ons Belgenlandje produceerde in het afgelopen jaar. De dertig singles zijn van bands en artiesten die je nog niet eerder in onze eindejaarslijstjes terugvond, dus verwacht je niet aan de grote hits van DIRK., Lous and the Yakuza of Willy Organ. Hier graven we iets dieper en serveren we dertig heerlijke nummers in ieder genre. Op het eind volgt ook een Spotifyplaylist om alles in zijn geheel en op repeat te beluisteren.
Alioth – Secrets
In september vierde Alioth zijn langverwachte debuut met het nummer “Secrets”. De meest recente aanwinst van het 32WORLDWIDE label teasde de maanden ervoor al geregeld met nieuwe muziek op zijn Instagram, maar hij liet zijn muziek nog wat rijpen. Dat bleek achteraf een slimme zet te zijn, want met “Secrets” debuteerde de rijzende ster uit Sint-Niklaas op een sterke wijze. De productie van Chuki Beats past perfect bij de fluwelen stem van Alioth en zet deze door wat kleine details nog extra in de verf. “Secrets” heeft een mysterieus en duister kantje, maar het is ook catchy genoeg om het op repeat te blijven zetten.
Axelle – “Mala Leche”
In de lente van dit jaar leerden we Axelle Vandeputte kennen. De Kortrijkse liet met haar debuutsingle “Mala Leche” een diepe indruk achter op alles en iedereen. Ze kreeg zelfs meteen de bijnaam van Belgische Rosalía. Onmiddellijk mooie complimenten dus, maar het nummer mocht er dan ook zeker en vast zijn. Met een opzwepende mix tussen Spaans en Engels wist ze heel Vlaanderen in een vingerknip voor zich te winnen. Ze tovert met “Mala Leche” dan ook een glimlach op ieders gezicht. Voeg daar wat zonnige gitaartjes, catchy handjesgeklap en een zonnestraaltje van een stem bij en de vrolijke cocktail is compleet!
B O D Y B O D Y B O D Y B O D Y – “Bdy”
Andrew Van Ostade, voormalig drummer bij School is Cool en Dag Taeldeman, frontman van het voormalige A Brand, trotseren in het voorjaar van 2021 de wereld met een bijzondere uitdaging. Gebaseerd op de oude Taranta-traditie, een Zuid-Italiaans genezingsritueel tegen tarantulabeten, maakte de gloednieuwe band een nummer van een uur lang dezelfde waas van tempo en ritme als de constante tamboerijnen en dans die die genezing vormen. “Bdy” is alvast een drie minuten durende doorsnede van hoe dit project zal klinken: een daverende baslijn, het heerlijk repetitieve ‘Boom boom, shake shake’ en bovenal het ontzettend meeslepende van de beukende percussie. Dit ritme kunnen we gemakkelijk een uur volhouden.
BEAR – “Kuma”
BEAR is een band die normaal gezien keihard en wild rond zich heen trapt. Sinds de komst van de nieuwe gitarist, James Falck, voegde BEAR daar ook een scheut melodie aan toe. Maar BEAR liet plots ook meer ruimte voor alles en iedereen in de band. Het chaotische en harde is nog steeds aanwezig, maar wordt zeker ondersteund door voorgenoemde elementen. “Kuma”, het Japans voor beer, is een typisch nummer op Propaganda en opent voor BEAR toch weer wat nieuwe poorten en zal de huidige fanbase niet teleurstellen. Straffer nog, met deze plaat gaat BEAR nog meer zieltjes winnen.
Blanche – “Fences”
Blanche nam voor haar debuutalbum Empire uitgebreid de tijd om de verschillende facetten van haar kunnen te exploreren en liet zich niet afschrikken door de grote verwachtingen die ze met haar sterke prestatie op het Eurovisiesongfestival creëerde. De popsymfonie “Fences” steekt er op haar onderschatte album met kop en schouder bovenuit, en nestelt zich door haar warme stem snel in je brein. In het refrein weet ze de juiste portie van emotionaliteit en power te vinden, goed voor een van de fijnste Belgische popsingles van het jaar.
BRIQUEVILLE – “ACTE XIII”
BRIQUEVILLE verbrak na drie jaar plotsklaps de stilte rond hun mysterieuze zelf. Nog steeds is het muzikaal collectief gesluierd en gemaskerd dus we weten nog altijd niet wie erachter zit. Erg lang blijven we daar niet bij stilstaan, want kort nadat we op de startknop duwden worden we overvallen door een doomachtige riff. Duistere gitaren bouwen voortdurend op naar een magistrale climax waarvan we toch even moesten bekomen. Akte XIII was de perfect voorbode op het apocalyptische Quelle dat in oktober uitkwam.
The Calicos – “Nova”
© Koen Keppens
Humo’s Rock Rally winnen, het kan je soms vleugels geven. Bij The Calicos duurt het allemaal wat langer, maar met “Nova” hebben ze eindelijk een hit te pakken. Het nummer werd grijsgedraaid op Radio 1 en we geven hen daar geen ongelijk in. “Nova” is de perfecte poprocksong. Het begint nog tamelijk mysterieus, maar zodra alle instrumenten invallen hoor je de grootsheid van de song. Het is een anthem dat subtiliteiten herbergt en vooral lekker doorrockt. Ze durfden zelfs een klein gitaarintermezzo in het midden van de song steken en met de herkenbare keys blijft het hierdoor nog meer hangen. Wereldschijf!
Charles – “Wasted Time”
In 2019 won Charlotte Foret het Franstalige The Voice Belgique en toen ging de bal aan het rollen. Haar muzikale project Charles werd geboren en dat was meteen een schot in de roos. Met haar debuutsinlge “Wasted Times” loste ze de hoge verwachtingen meteen helemaal in. Het nummer betekende ook het begin van een mooie carrière. Met een intrigerende beat, een mysterieus gitaartje en een stem die onder je huid kruipt heeft Charles alles in huis om het helemaal te maken. Doe daar nog eens bovenop dat “Wasted Times” meteen in je hoofd kruipt, en het is wel duidelijk waarom Charlotte Foret in dit lijstje staat. Dat de zangeres nog maar negentien jaar is, getuigt in elk geval van een grote klasse.
Coline & Toitoine – “Do I Go to Oslo?”
Het Brusselse duo Coline & Toitoine kwam boven water drijven dankzij het podium- en kansenparcours Sound Track. De twee wonnen haast moeiteloos in de regio Brussel en al snel ging het van hoogtepunt naar hoogtepunt. Er verschenen dit jaar singles aan de lopende band, maar we werden het meest geraakt door “Do I Go to Oslo?”. Of er bewust een knipoog werd gemaakt naar het hoge Noorden weten we niet, maar de muziek die Coline en Antoine maken doet er althans heel snel aan denken. Dit nummer weet een emotionele snaar te raken. De lichte piano katapulteert je bijna letterlijk naar een sneeuwlandschap, waar alles peis en vree is. Doe daar nog eens bij dat Colines stem het totaalplaatje helemaal compleet maakt. We mogen nog heel wat moois verwachten van het duo, want op hun sociale media werd al aangegeven dat 2021 een groots jaar wordt!
Commander Spoon – “Jazzclub”
Commander Spoon is jazz met scherpe kanten. Deze Brusselaars wierpen reeds hoge ogen met hun debuutplaat Spooning waar ze moderne jazz met een heuse streep elektronica voorschotelden. Zo ook in het spannende “Jazzclub”. Hier horen we heel wat hiphop-invloeden waarvan we niet wisten dat ze zo nauw hand in hand gingen met jazz. Het nummer begint met een mysterieuze sample en wanneer de drums erbij komen, krijgt het helemaal zijn vorm en donkere kleur toegewezen. Zoals de titel al verraadt, wanen we ons in een duistere club waar we gerust wat langer kunnen vertoeven.
(Ontdek de laatste singles op de volgende pagina!)
