Dat in België heel wat intrigerende metalacts rondlopen, is al lang geen geheim meer. Met Amenra als grootste trots kan het niet anders dan dat er ruimte is voor een talentvolle metalwereld. Zo is er het mysterieuze B R I Q U E V I L L E, een instrumentale post-metalband uit Steendorp, Temse. Al moeten we zeggen dat band niet heel gelukkig gekozen is, aangezien het collectief bestaat uit een aantal anonieme muzikanten die elkaar afwisselen. Dit maken ze mogelijk door zich live en zelfs tijdens repetities te voorzien van gezichtsbedekkende gouden maskers met sinistere snavels.
Die live optredens beschouwt het collectief als ‘rituelen’ en nummers dopen ze om als ‘aktes’ die ze chronologisch nummeren. De eerste zeven kregen we te horen in de vorm van lange, trage, atmosferische sludge metal verspreid op hun titelloze debuutalbum en opvolger II. De volgende acht(!) aktes, dus “Akte VIII” tot en met “Akte XV”, zijn terug te vinden op gloednieuwe langspeler Quelle. Deze aktes werkten ze in isolatie van elkaar af als gevolg van de pandemie. Dat gaf hen de ruimte om afzonderlijk van elkaar de aktes te herbekijken om zo een krachtiger geheel te bekomen.
Quelle wordt afgetrapt met het voorspellen van onheil door een omineuze dreun te laten klinken en stilletjesaan wat bas erdoor te laten schaatsen, tot plots na drie minuten de hellepoorten zich openen en de gitaren en drums hun vrije loop kunnen gaan zonder een echte climax te bereiken. Deze opbouw opent de mogelijkheden voor “Akte IX” om meteen met de deur in huis te vallen, opdat het een nummer wordt dat vooral steunt op smerige riffs en een groot aantal cymbalen.
Een zeer belangrijke troef van B R I Q U E V I L L E, is dynamiek. Dat toont de Steendorpse band op “Akte X”, een nummer dat een kwartier lang alle pieken en dalen van intensiteit opzoekt. De akte varieert van meeslepend gitaargetokkel tot een absoluut stiltepunt, waarna plots de zware sludge riff als een muur van geluid invalt, zoals ook bands als Isis het soms doen. De drone waarmee “Akte XI” begint én eindigt wekt de aandacht op. Daarna volgen Midden-Oosters aandoende gitaarmelodieën, alsof de Oost-Vlamingen in een lege woestijn verdwaald zijn en hun enige toevluchtsoord hun geliefde instrumenten zijn.
Die dissonante desolaatheid en dreigende duisternis horen we dikwijls doordringen op Quelle. Op “Akte XII” zit die dreiging hem voornamelijk in de drumbeat. “Akte XIII”, eerder al uitgebracht als single, weet ons nog steeds volledig in te pakken met zijn opbouwende karakter. In “Akte XV” is duidelijk te horen dat de band ook zijn focus op electronica naast de gitaren durft te leggen. Dit slot klinkt bovendien, net door die electronica, het meest psychedelische van alle aktes. B R I Q U E V I L L E biedt je als het ware een finale uppercut voor je de hel terug mag uitwandelen.
Op Quelle bewees het geheimzinnige B R I Q U E V I L L E dat ook in ruwe brutaliteit schoonheid kan liggen. De duisternis die de gemaskerde muzikanten creëren biedt naast dreiging ook een vorm van troost en zelfs hoop. Zowel de sociale isolatie en de muzikale zelfreflectie die daarop volgden, hebben hun steentje bijgedragen aan het emotionele karakter en de instrumentale intensiteit van dit derde album. Bovendien klinkt alles meer dan ooit uitgepuurd. Dynamiek en opbouw, alsook experimenteren met klank krijgen een nog prominentere positie in de muziek van de Waaslanders. Moest de coronapandemie het einde van de wereld betekenen, hebben wij alvast de soundtrack van de apocalyps gevonden.
Dit najaar kan je de band nog op verschillende plekken aan het werk zien. Een volledige lijst van shows vind je hier.
