Emma-Jean Thrackray – Rain Dance
De Britse jazztrompettiste Emma-Jean Thackray bracht dit jaar niet één, maar twee ep’s uit. De eerste daarvan was Rain Dance waarmee ze ons een hedendaagse en eigenzinnige combinatie liet horen van elektronica en jazzy ritmes. Daarbij is ze niet verlegen om af en toe haar stem te laten klinken over de frisse composities. Zo klinken nummers als “Open” en “Movementt” zowel dansbaar en toegankelijk als diepgaand. De twee ep’s die Emma-Jean Thackray in 2020 uitbracht zijn alvast een mooie voorbode van wat we van dit aanstormend talent mogen verwachten in de toekomst.
Gee Tee – Atomic
Gee Tee komt uit Sydney, en het is stilaan tijd dat Kel, bezieler achter het project, ook buiten de grenzen van zijn eigen land wat aandacht krijgt. De karikaturale, balls-to-the-wall chain punk, die van begin tot eind op tape opgenomen is, klinkt gemeen, strak en zweterig, al is het vooral de luchtige injectie van speelgoedorgeltjes en overdreven flangergeluiden die je ondanks de donderwolk van een punksound doen swingen alsof het de jaren zestig zijn. Met Atomic horen we Gee Tee in topvorm. De diep grommende stem van Kel snauwt je vier nummers lang de daver op het lijf, al zijn het vooral de geweldig dansbare, rauwe riffs die de ‘Punk ’n Roll’ van Gee Tee zo prettig maken. Weetje: Gee Tee treedt altijd op met bivakmutsen, en die mislukte gangsterattitude hoor je meteen.
Ghostly Kisses – Never Let Me Go
In 2017 en 2018 bracht de Frans-Canadese Ghostly Kisses al een ep uit en dit jaar verscheen er een derde ep gevuld met nieuw materiaal. De magische manier van zingen van Margeaux Sauvé gaat hand in hand met de betoverende muziek en strijkers waardoor we niet anders kunnen dan spreken van een sfeervol geheel. De ene keer klinkt het koud en de andere keer brengt de muziek een warm gevoel met zich mee. Voor beide uitersten van de temperatuurschaal geldt dat het prachtig is, waardoor je gemakkelijk wordt opgenomen in de wereld van Ghostly Kisses. Het wordt langzaamaan tijd voor een langspeler.
Glauque – Glauque
België lijkt zich in het midden van een hiphopexplosie te bevinden. Elke maand verschijnen enkele nieuwe acts op onze radar die zich de beatgedreven woordkunst eigen hebben gemaakt. Aan generische trap is inmiddels geen gebrek meer, maar gelukkig zijn er ook de Naamse heren van Glauque. Op hun beknopte debuut-ep presenteren ze een geluid met een even divers mengsel van invloeden als de tussen groen, blauw en grijs gelegen kleur waar ze zich naar vernoemden. Van de euforische instrumentale intro naar de agressieve ritmes van “Plane”: het is duidelijk dat we nog vaker van dit vijftal zullen horen.
Hamond – Source Material
Ondanks dat we dit jaar door heel wat maatregelen beperkt werden, verblijden heel wat artiesten ons met hun eerste wapenfeiten. De Amerikaanse Hamond sprong dit jaar in het ijskoude water voor zijn vuurdoop als artiest en wist met zijn ep Source Material meteen te begeesteren. “Two Cents” pronkt met sterke zanglijnen, “Outside” kent enkele onverwachte wendingen en “Cold” speelt met verschillende structuren. Ster van elk nummer is de veelzijdige stem van Hamond zelf die zijn vocalen als belangrijkste instrument inzet en doormiddel van interessante loops voor spectaculaire geluiden zorgt. Source Material levert zeven ijzersterke bewijzen die laten zien dat Hamond over hetzelfde potentieel als SG Lewis en James Blake bezit.
Hannah’s Little Sister – EP.mp3
Het bont allegaartje dat zichzelf Hannah’s Little Sister noemt, profileert zich als een gekke bende. Je moet nog maar naar de hoes van hun EP.mp3 kijken en je weet dat hier iets raars aan de gang is. Raar is trouwens een understatement. De muziek brengt chaos en weirdness, maar blinkt wel uit in zijn aanstekelijkheid. Jawel, het is geen vreemde chaos die nergens naartoe gaat maar melodieuze pop en soms zelfs punk die heel speels en vrij onze oorkanalen binnenkomt. “Bin Mouth” is de perfecte opener want het toont meteen alles waar de band voor staat, “Payday Junkie” doet het dan wat trager om met “Chew” het hoogtepunt op de plaat neer te zetten. Hannah’s Little Sister maakt plezier en zingt op “Anywhere” dat we hen kunnen nemen waar we willen. Dat ze nog op heel wat plaatsen zullen komen, weten we nu al.
HOFFMAN – EP1
2020 was een jaar van talrijke beperkingen voor een groot deel van ons, maar gelukkig deed het niet iedereen de das om. Dat er dus in elk jaar kansen zitten, kan Maurice Luijten zeker beamen, al heeft hij die kansen natuurlijk eigenhandig – lees: door het betere werk achter de knoppen – gecreëerd. Een doorbraak heeft hij in België afgedwongen, waardoor je hem op straat ook mag aanspreken met HOFFMAN. Schipperend tussen de metiers van een studie film en die van een producer, kan je zowel rekenen op kijk- en luisterplezier wanneer een nieuwe creatie het daglicht ziet. Hoewel de afzonderlijk geloste nummers ons zeker konden bekoren, vielen de puzzelstukken toch samen op het fenomenaal in elkaar gemixte EP1. Deze apotheose van het succesjaar van HOFFMAN willen we je zeker niet onthouden.
Jaguar Jaguar – Madelyn
Wat krijg je wanneer je vijf creatieve geesten wegplukt uit het entourage van Tamino, Soldier’s Heart, Lohaus en samen muziek laat maken? Een overvloed aan rijke melodieën onder een zonnige dynamiek, zo blijkt. Het beloofde een mooi jaar te worden voor het Belgische Jaguar Jaguar. Zo kwam er na Montjoi een tweede ep Madelyn dat later een voorsmaakje bleek te zijn voor een kortfilm onder dezelfde naam. Madelyn is een prima exhibitie van wat deze heren allemaal in petto hebben. Met een geladen synthpoplandschap van funky basdeuntjes en meerstemmige zanglijnen wist deze ep onze vier sterren binnen te halen. Onze eigen bodem bruist met talent en de toekomst voor Jaguar Jaguar ziet er alvast veelbelovend uit.
Jockstrap – Wicked City
Op Wicked City maakt het Britse duo Jockstrap definitief komaf met het concept ‘genre’. Serieus, er is geen enkele band die klinkt zoals Jockstrap. Het duo bestaande uit Georgia Ellery en Taylor Skye zoekt de meest radicale contrasten op in hun nummers. Hoewel er altijd een kern van sublieme pop in de muziek van Jockstrap zit, ontaarden de nummers moeiteloos in glitchy elektronica, bizarre songstructuren en haarspeldbochten die je als luisteraar van de kaart brengen. Zo start een lied soms als een prachtige ballade, maar voor je het weet luister je naar scheurende beats en abstracte teksten. Van Jockstrap hebben we het laatste nog lang niet gehoord.
King Hannah – Tell Me Your Mind and I’ll Tell You Mine
Soms duikt een revelatie pas laat op het jaar op, zoals bijvoorbeeld bij King Hannah het geval is. Eind november verscheen haar geweldige Tell Me Your Mind and I’ll Tell You Mine, nadat ze eerder twee nummers had uitbracht. Opener “And Then out of Nowhere, It Rained.” zet je nog een beetje op het verkeerde been, maar eens met “Meal Deal” de motor begint te ronken, ben je helemaal mee in het King Hannah-verhaal. De zangeres uit Liverpool brengt heerlijke americana die zo aan The War On Drugs, Neil Young of Strand of Oaks doet denken. Mannen met baarden dus, maar King Hannah toont dat dit niet enkel mannenmuziek hoeft te zijn. Op “Bill Tench” droom je heerlijk weg en “The Sea Has Stretch Marks” blinkt uit in zijn weidsheid. Het is een binnenkomer voor King Hannah die kan tellen, want hier gaan we sowieso nog veel van horen!
Lees verder op de volgende pagina!
