In een vorige episode van ‘Kookaburra kwettert de buren doof’ leerden we dat “Darcelo Novaguineae”, naast de Latijnse naam voor een wel erg luide vogel, vooral een veelbelovend staaltje rammelrock was ter voorbereiding op een album vol lekkers. Dry Eyes/White Mice, zoals dat album vanaf 10 december door het leven gaat, is het eerste van het Antwerpse viertal van Kookaburra. Onze honger naar schorre riffs en schreeuwpartijen zagen we de afgelopen paar jaar al gestild met ep’tjes als KidKiteBike, al doet een verschroeiende uithaal zoals de band die op “Thermodynamics” doet wel opnieuw watertanden.
Het is een lekker sappig staaltje garagerock, dat nummer, en lijkt een gejaagde aframmeling van alle verdraaide rotonderwerpen die de fysica rijk is, met de thermodynamica die als paradepaardje de show steelt. De lampen van de versterker staan constant roodgloeiend, en de intro bezorgt de kinderen van de buren, die nog maar net bekomen waren van de fuzztsunami die hen vorige keer overkwam, bikkelharde oorsuizen. De strakheid die het nummer typeert zet zich door tot op het einde, waar je wederom versteld staat dat de energie die Kookaburra vrij zet de kerncentraleproblematiek in België niet kan oplossen. De clip bundelt het spervuur trouwens in een jasje dat geïnspireerd is op Devo en ArbeidAdelt, en dat psychotische plaatje klopt helemaal.
Dry Eyes/White Mice, opgenomen in de Hightime Studio van Thomas Valkiers, verschijnt op 10 december.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
