Het zou een goede quizvraag zijn: ‘Australische vogel met een oorverdovende, bijna menselijke kreet’. Flap je er nu meteen ‘Kookaburra!’ uit, dan ben je naast een vogelliefhebber waarschijnlijk ook al helemaal mee met het verhaal dat dat andere Kookaburra – de garagepunkers uit Antwerpen – je probeert te brengen. Haar debuut maakte het viertal al in 2017 met een eerste ep’tje dat het meteen heel duidelijk maakte dat de fuzz hen in de vingers zit, en het snedige KidKiteBike was daarop een grommend vervolg. Het hart van Kookaburra klopt voor lawaaimakerij en rauwe garagerock, en dat blijkt nog maar eens uit “Dacelo Novaguineae”, een tongbreker van een naam voor een tinnituskanon van een nummer. Het warmt onze trommelvliezen alvast op voor het eerste album van de band, Dry Eyes / White Mice, dat eraan komt op 10 december.
“Dacelo Novaguineae”, de Latijnse naam voor Kookaburra, laat er geen gras over groeien en kwettert je meteen potdoof met een hagelkanon van een riff. De boel piept, kraakt en rammelt langs alle kanten, terwijl frontman Mads D’Hulster op de achtergrond de infrastructuur van de lokale Decathlon in de prak loopt. Niet denken en vooral gewoon doen, lijkt het motto van het nummer, en dat impulsief enthousiasme werkt enorm aanstekelijk. Naar het einde toe wordt een treintje aan gekke effecten in gang getrapt, om te eindigen met een forse ‘djoef’ in je gezicht. Bloedneus, check. Goesting in meer, dubbel check. Trouwens, dat album? Opgenomen in de Hightime Studio van Thomas Valkiers, dan weet je dat het goed wordt.
Kookaburra stelt haar debuutalbum voor in Kavka (Antwerpen) op 10 december.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
