Als het aankomt op Belgische garagerock associeer je dat misschien met de Kempen, maar ook in Antwerpen gaan er een paar verdraaid luide herrieschoppers schuil die het genre springlevend houden. Kookaburra is er zo eentje, en intussen niet meer de eerste de beste. De band kwam uit haar ei gekropen in 2017 bij het uitkomen van Mystery Girl en bracht na KidKiteBike ook een prettig eerste album uit: Dry Eyes / White Mice, in het legendarisch kutte jaar 2020 nota bene. In al die jaren is Kookaburra vooral haar koelbloedige, beukende zelve gebleven: luid, rauw en met een energie-output waar ADHD nog wat van kan leren.
In die spirit kon het natuurlijk niet stil blijven rond de vier Antwerpenaren, getuige het kakelverse ep’tje dat vandaag uitkwam: Spot Me from Outer Space. Het bevat een paar van de coolste nummers die de band tot dusver heeft bekokstoofd, met passages van totale fuzzvernietiging, maar even goed flarden weemoedige garagepop. “Spider And The Fly” is vooral van dat eerste een perfect voorbeeld: piepend en krakend, met een heerlijk sappige riff die je meedogenloos het zweet in jaagt. Het nummer eindigt onverwacht groovy, wanneer de pompende bas van Dimitri de voortstuwende kracht wordt. ‘The bad dream is over!’, giert het, maar in feite begint het feestje pas. “Chopra Nightstore” neemt de fakkel onverzwakt over en doet er zelfs nog een schep ruis bovenop. Bijgestaan door een videoclip die te klasseren valt als onversneden Seefhoekcult breekt Kookaburra de buurt baksteen per baksteen af, met demonisch klinkende vocals, oosters getinte gitaarpassages en bulldozeruithalen die de versterkers doen jammeren.
Een goed gemikte ‘Yiha!’ luidt “Mr. Cowboy Pants” in. Terecht enthousiasme, want hoewel de fuzz hier misschien wat minder versplinterend klinkt, geeft dat wel ruimte aan een heerlijk swingend garagerocknummertje om je heupen in beweging te zetten. Die zwoele westernpasjes ontaarden niet veel later trouwens in vuil moshen wanneer een grommende riff “On the Sun” op gang trekt. Het meerstemmige refrein zweeft mijlenver boven de zweterige weelde uit en slaagt er op die manier ook in om een coole garagepoptwist te geven aan een overigens loeihard staaltje Kookaburragekwetter: van Billie Eilish tot Carole Baskin, stuk voor stuk worden ze door de vleesmolen gehaald. De bruutste schijf van Spot Me From Outer Space is ongetwijfeld “Sweet Mango Lassie”, dat je compleet afrost met haar machinaal beukende uithalen. Het is bijna grappig hoe een frivool gitaarlijntje solo door de moshvacuums van het nummer fladdert, om daarna meedogenloos tot moes vertrappeld te worden.
Om je met een voldaan gevoel wandelen te sturen trakteert “Woo B There Too” je nog op een laatste vettigheidje. De strofes klinken zenuwachtig en opbouwend, het refrein eens zo krachtig. Rond het midden van het nummer neemt Kookaburra een melancholisch bochtje, om daarna weer ongemeen strak door te beuken tot het gaatje. Het is een erg compleet nummer dat eigenlijk prachtig betuigt wat voor een weg Kookaburra al afgelegd heeft.
Nooit schreven de Antwerpenaren van Kookaburra betere nummers dan nu. We wisten al deksels goed dat de band decibels kon produceren (en veel), maar die power vermengd met de aanstekelijke songwriting van deze ep is de nagel op de kop.
Kookaburra stelt haar ep voor op 16/06 in Cafee Cabron in Antwerpen.
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
