© Diederik Craps
Het was u misschien al eerder opgevallen, maar wij zijn fan van het concept van Inuit. Podium bieden aan jonge (Belgische) artiesten, telkens op een unieke locatie in het Leuvense, daar zijn we fan van. Zo word je niet alleen op een avond goede muziek getrakteerd, maar leer je ook de stad nog wat beter kennen. Ook deze keer kwam Inuit weer creatief uit de hoek. Voor een week toverden ze de prachtige kapel aan KADOC om tot hun uitvalsbasis, onder de naam Weerklank. Op de affiche staan JAKOMO, Lo-lee-ta, Sam De Nef (Danny Blue and The Old Socks) en Azertyklavierwerke. Die laatste mocht ons vanavond overtuigen met zijn spannende elektronica op een locatie die zijn muziek op het lijf geschreven stond.
Badend in de sfeervolle paarse belichting betrad de timide Azertyklavierwerke het podium. Zonder er veel woorden aan vuil te maken, opende hij zijn avond met een prachtig stukje intieme piano. Maar voor we het wisten, bouwde de jonge Belg dit aan de hand van een hele hoop effecten en loops om tot een dromerig ambient nummer. We lazen op zijn Facebookpagina dat Azertyklavierwerke zijn schrijfsessies afwisselt met lange wandelingen en meditatiesessies, en dat sijpelt door in zijn muziek. Die leek wel als meditatie te werken voor het publiek, want dat zat muisstil mee te zweven met de muziek. Het wondermooie decor van de kapel versterkte dat gevoel alleen maar want het begeleidde de muziek bij momenten als een film.
© Diederik Craps
Dat van die vele effectjes bleek trouwens het handelsmerk van Azertyklavierwerke te zijn. Het is wonderbaarlijk om te zien hoe hij niet-conventionele geluiden weet samen te voegen en om te toveren tot heerlijke partijen elektronische muziek. Halfweg de set krijgen we dan voor het eerst iets te horen dat in de buurt komt van een beat, en al snel draait de sfeer helemaal om. In een mum van tijd verandert de oase aan rust die in de kapel hangt in een grimmig technofeestje. Alan Van Rompuy (de man achter Azertyklavierwerke) experimenteert er op los met harde dansmuziek vol gekke wendingen. Er is altijd wel iets speciaals te horen, wat ervoor zorgt dat je soms even moet verwerken wat hij op je afvuurt.
Maar ook de enkele momenten dat deze man zijn stem bovenhaalde, zat het publiek vol verbazing te kijken. Gedrenkt in galm zong hij ons toe, waardoor hij met zijn stem een extra dimensie toevoegde aan de gelaagde stukken elektronica. Afsluiten deed hij met een absurde trap ballad, waarop hij zowel in het Nederlands als het Frans zong. Om eerlijk te zijn viel dat laatste nummer wat uit de boot bij wat hij voor de rest deze avond bracht, maar we konden de humor er wel van inzien. Het paste alleszins in de absurde wereld waar Azertyklavierwerke ons deze avond kennis mee liet maken. Met Azertyklavierwerke heeft Van Rompuy zichzelf een plaats gegeven om er volledig op los te experimenteren, en dat kunnen wij na het zien van dit optreden alleen maar aanmoedigen.
© Diederik Craps
Alweer danken we Inuit voor de uitstekende keuze van locatie en de mooie affiche die ze ons voorschotelden. Door ook artiesten als Azertyklavierwerke te boeken, die niet perse commerciële muziek maken, geven ze ook de meer experimentele kant van de Belgische muziekwereld een podium. Dat kunnen we alleen maar aanmoedigen, want ook dat deel van Belgische scène bulkt van het talent. Met het geslaagde Weerklank schonk Inuit ons alweer een leuke ontspanning in het barre 2020.
Azertyklavierwerke brengt 30 oktober zijn tweede album Echo Park uit.
