AlbumsRecensies

Open Mike Eagle – Anime, Trauma and Divorce (★★★★): Stilte na de storm

Eerder beschreven we Open Mike Eagle als de “artist’s artist”, en daar blijven we bij. In de tien jaar dat Michael Eagle III actief is in de hiphopscène heeft hij de underground nooit echt verlaten, maar heeft hij desalniettemin het respect van collega-rappers kunnen afdwingen. Hij is dan nog eens in elke hoek van de business te vinden, van op het compilatiealbum The Needle Drop, samengesteld door Anthony Fantano voor het goede doel, tot de soundtrack van zijn eigen Comedy Central-serie. Omwegen langs de ep van beginnende trans artieste Nat Puff zijn ook helemaal niet speciaal voor iemand als Open Mike Eagle. In conclusie, hij is op alle markten thuis.

Het is dan spijtig om vast te stellen dat het grote publiek wegblijft. Op het fantastische Brick Body Kids Still Daydream uit 2017 zette Eagle nog eens al zijn talenten op een rijtje met zijn oor voor catchy en interessante instrumentals, unieke flows en excentrieke humor. Vergelijkingen zijn misschien wat onnodig, maar de underground had in Eagle toch nog zijn Kendrick Lamar. Anime, Trauma and Divorce is het eerste dat we te horen krijgen van Eagle sinds 2017. Afgestudeerd met een diploma in de psychologie, kijkt Eagle voor een keer in zijn eigen ziel, en krijgen we een turbulente reis te horen door de psyche van een deels gebroken man, die weer geluk haalt uit de kleine dingen.

Dit album is er eentje van extremen. Openingsstatement “Death Parade” laat, zoals de titel doet vermoeden, geen vreugdevolle nasmaak achter. Een redelijk simpele beat omkadert het contrast tussen Eagle’s rustige refreinen en alsmaar intenser wordende verzen. De pijn en frustratie achter de tekst spat er op een gegeven moment gewoon van af. Naar het einde toe is Open Mike wel terug afgekoeld in het post-chorus, maar met ‘Damn, she reached out and put her hands on me / But then we knew we had the math wrong’ toont Eagle dat zelfs wanneer de storm gaat liggen, connecties maken moeilijk is. Wrok draag je soms een heel leven met je mee, en de generaties die volgen nemen dat ook over. Een cyclus van trauma doorbreken vergt veel kracht, kracht die niet iedereen heeft.

“Bucciarati” is uit datzelfde trauma-hout gesneden. De beat klinkt redelijk lo-fi en zelfs wat eenzaam, met een verdwaalde trompet die de achtergrond vult. Eagle stelt zich hier heel afstandelijk op, en toont zijn schrijftalent nog maar eens met de strofes ‘Part of me stuck in original trauma / Part of me wears an invisible armor / Part of me knows I have all that I need / Part of me hurts when the other succeed’. Gaststem Kari Faux neemt zowel een paar verses als de hook voor zich. En eerlijk gezegd steelt ze een beetje de show terwijl ze met een stromende flow en knusse stem een warm deken probeert te leggen over al die koelte van Open Mike.

Gelukkig wordt de gehele andere kant van het spectrum ook bezocht, en hoe. Die excentrieke humor waar Eagle zo bekend voor staat is zo aanstekelijk dat de bizarre transitie onopgemerkt blijft.  De combinatie tussen die overdreven beat en de dramatische strijkers op “Headasses (Idiot Shinji)” geeft aan dat Eagle hier losjes zijn gang zal gaan. ‘Hey yo yo yo, this one goes out to all the headasses out there / I feel you, this is a headass support group / I’m a master headass myself ’ is een ronduit hilarische intro waarmee de toon voor het nummer meteen gezet is en niet losgelaten wordt. Een aandoenlijk eerbetoon aan alle headasses, het zal deugd doen om te weten dat Open Mike Eagle er voor hen is.

Als dat het gevoel geeft dat de tracklist hoogst bipolair is, van zo’n serieuze overpeinzingen naar compleet lachwekkende bedoeningen, hebt u volledig gelijk. Maar exact dat is zo innemend. Tussen het verdriet heen vindt Eagle weer de kracht om op eigen benen te staan. Geen grootste taferelen zoals een existentiële aanvaarding van het Absurde, of het inslaan van een radicaal andere weg in het leven, maar haast banale gelukjes. Op “Sweatpants Spiderman” en “Wtf is Self Care” stelt Eagle de rekening van een bijna veertigjarig bestaan op en beseft hij dat er nog veel dingen zijn om te ontdekken en van te genieten. Gelukkig tonen de lijnen ‘For obstacles that you struggle past / the key is taking bubble baths’ dat de vraag van de tweede songtitel succesvol beantwoord is.

Op “Everything Ends Last Year” kan je de vermoeidheid van Eagle tot in je eigen ziel voelen met de lijnen ‘It’s October and I’m tired’. De haast spoken word stijl geeft de indruk dat hij maar weinig zin had hier, maar achter die indruk zit een dikke laag subtiele ingetogenheid die raakt. Dat laatste gedeelte van de albumtitel krijgt ook zijn plaats op de tracklist, want “I’m a Joestar (Black Power Fantasy)” is gewoonweg een absurde ode aan JoJo’s Bizarre Fantasy, waarbij Eagle al te graag zijn ultieme droom van een anime met hem als het hoofdpersonage pitcht aan iedereen die maar luisteren wil.

Eagle is een absoluut fantastische tekstenschrijver en zet deze kunst extra in de kijker met zijn ‘back to basics’-aanpak op vlak van instrumentals en flows. Het was wel te verwachten dat we niet op een flashy album moesten rekenen, maar de lo-fi en met momenten eenzame productiestijl vormt een perfect canvas voor gelukzoeker Eagle. Het resultaat is een intrigerende persoonlijkheid die ongehinderd weet door te schijnen en het album voelt meer aan als een innerlijke monoloog dan iets anders. De aandoenlijk banale humor en sterke observaties uit de gedachten van een man in beroering maken van Anime, Trauma and Divorce een stand-up comedy set op het ene moment en een afspraak bij de psycholoog bij de andere. Als de storm gaat liggen, is het tijd om herop te bouwen.

Facebook / Instagram / Twitter 

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

176 posts

About author
guess this must be the place
Articles
Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Jack Harlow - Jackman. (★★★★): Krachtige comeback

De laatste jaren zat de roem en bekendheid van Jack Harlow in een stijgende lijn. Met singles als “What’s poppin”, “INDUSTRY BABY“,…
LiveRecensies

Open Mike Eagle @ Trix (Club): Persoonlijkheid overtuigt, chemie maakt het verschil

Ze waren met welgeteld 38 in de Clubzaal van de Trix, maar je zal ze nooit kunnen verwijten dat ze niet passioneel…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Open Mike Eagle - "Burner Account" (feat. Armand Hammer)

Hiphop kan soms een harde business zijn. Artiesten die niet de Spotify-miljoenen najagen en gewoon hun eigen ding doen worden nogal vaak…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.