De kleine poppunkrevival die we in het begin van de jaren 2010 kenden lijkt intussen een stille dood gestorven. Bands als The Wonder Years, The Story So Far, Real Friends en State Champs debuteerden met generische, catchy nummers, waar meelippen met passief-agressieve teksten bijzonder weinig luisterbeurten behoefde. Het tijdperk der ‘sadboi pop punk bands’ kende z’n startschot, en in die tijdsgeest werd ook Neck Deep geboren. De Welshe band wist zich te onderscheiden met Britser, steviger geluid waar subtiele breakdowns in slopen, en vroeg met Life’s Not Out To Get You (2015) een identiteitskaart aan binnen de grenzen van het genre.
Aan het verval waaraan het genre al een vijftal jaar lijdt, droeg Neck Deep ook meer dan z’n steentje bij. Opvolger The Peace and the Panic (2017) was een scheet in een fles waar als bij wonder menig fan duchtig aan lurkte. Het woord ‘identiteit’ werd ons sinds dat album uit de mond genomen, en ook drie jaar later moeten we het stellen met de nasmaak die zo stilaan vervallen is. Opener “Sonderland” kenmerkt zich nog als één van de nummers op All Distortions Are Intentional met het meeste pit. Dat het een powerballad betreft die z’n kruidigheid haalt bij een bonkige, generische drumlijn; wekt echter bijzonder weinig interesse voor het gevolg dat zich opdringt.
Het blijft ook telkens weer fronsen wanneer Ben Barlow onmogelijke noten uit z’n strot duwt, terwijl het verleden al meermaals bewees dat ’s mans stembereik niet meteen het scherpste wapen van de band bleek. Op singles “Fall” en “Lowlife” hoorden we al een castraat die puberale teksten door een blik Pringles stond te jagen. Sinds kort kwamen we tot inzicht dat Barlow achter die muur van gekunsteldheid zat, nota bene de man die zelfs tijdens de studioversie “A Part of Me” worstelde met z’n gefinetuned stemgeluid. Het gebrek aan geloofwaardigheid en aan identiteit is dan ook de voornaamste reden waarom All Distortions Are Intentional zo’n belachelijk geestdodende plaat is geworden.
Het hoeft achteraf gezien dan ook niet te verbazen dat Neck Deep met “Quarry” wat SoundCloud (emo) rap in z’n vierde langspeler wilde opnemen, een manier waarop enkele poppunkartiesten momenteel afstand doen van het genre waarin ze ontsproten. Voorspelbaarheid is een pijnlijke constante geworden in de carrière van de Welshe band. All Distortions Are Intentional vertelt het verhaal van Jett en Alice, twee buitenbeentjes die op een puberale manier hun plaats proberen te vinden op de trein des levens. Inspiratieloze en cheesy ballads als “What Took You So Long” doen ons toch afvragen waarom Neck Deep een klein decennium nodig heeft gehad om infantielere teksten te schrijven dan ooit te voren.
Bij de intro van “Little Doves” gaan we zelfs even checken sinds wanneer Spotify terug door-ukulelegeluid-begeleide reclamespotjes doorduwt bij z’n betalende gebruikers. Niet meteen de wake up call waarop we hadden gehoopt, maar desondanks een verdienstelijke poging. Dat we net voor het sluitstuk eigenlijk nog het beste nummer van deze plaat voorgeschoteld krijgen, is de kers op een taart die nooit op een eetbare manier uit de oven is gekomen. “I Revolve (Around You)” is op zich wel een fijne powerballad, die uitnodigt tot meelippen en muzikaal zowaar wat ambitieus klinkt. De zin om de ramen van onze auto open te draaien en tegen toevallige voorbijgangers te schreeuwen, − wat is “In Bloom” toch een plezierige schijf − ontstaat echter nooit. Niet tijdens “I Revolve (Around You)”, noch tijdens eender welk nummer op deze vierde langspeler.
Nadat we ons een kleine veertig minuten door All Distortions Are Intentional hebben gewurmd, is het wel duidelijk dat vergelijken met hoe Neck Deep vroeger klonk zo stilaan zinloos geworden is. De Welshmen hebben duidelijk de weg van de minste weerstand gekozen, en willen met easy-listeninggeluid de wereld veroveren en breken met het verleden. Dat ze daarvoor een (zowel tekstueel én muzikaal) belachelijk inspiratieloze plaat voor moesten afleveren, was hopelijk een toekomstperspectief dat ze zelf niet voor ogen hadden. Kiezen is verliezen, dat staat als een paal boven water. Wat er in de plaats gekomen is voor het verlies dat volgde uit die keuze, is een vraag die voorlopig onbeantwoord blijft.
Volg ons op Spotify voor meer nieuwe muziek.