Brutus @ OLT Rivierenhof: Ook zitten kan vermoeiend zijn

Brutus is een Belgische trots als het op metal aankomt. Het Leuvense trio heeft fans over de hele wereld; zelfs Lars Ulrich van Metallica behoort tot die groep. Vorig jaar brachten Stefanie Mannaerts, Peter Mulders en Stijn Vanhoegaerden hun tweede album uit en dat was een meer dan waardige opvolger van het debuutalbum. Op Nest toonden ze aan dat ze hun unieke sound naar een hoger niveau kunnen tillen. Brutus heeft een hoogstaande livereputatie, dus terwijl we door de mooie poort van het Rivierenhof wandelden bedachten we ons dat de verwachtingen hoog lagen.

Na het overlopen van de regels begon Stake-frontman BRENNT aan zijn soloset. De muzikant deed enkele weken geleden een livestream bij ons en toonde daar al zijn kunnen. Vandaag bewees hij dat hij ook met een echt publiek zijn gelaagde muziek kan overbrengen. Die muziek begon redelijk rustig, maar vervolgens kwamen er zware bassen bij. Het ging van ietwat dromerige nachtrust naar een dansclub in luttele seconden. Er zou makkelijk gedanst kunnen worden als de setting wat donkerder en grauwer was – en als dat mocht. Heel af en toe riep de muzikant iets, maar verder dan oerkreten ging het vaak niet. Ondanks dat de dj-set plaatsvond voor een zittend publiek wist BRENNT het Rivierenhof mee te nemen in zijn muziek. We kijken uit naar het album dat volgende maand verschijnt.

Bij de aankondiging van Brutus werd meegedeeld dat de band al maanden niet meer heeft opgetreden en dus goesting had en strak stond. Dit spreken we niet tegen. Eerst werd er met een sterke stem gezongen over wat ambientgeluiden en zo nam de spanning toe. Nog voor het eerste instrument werd aangeraakt waren we al licht onder de indruk. Stefanie Mannaerts begon steeds ruwer en harder te zingen en doorbrak de spanning door haar drumstel in te wijden met een eerste slag. Meer slagen volgden en niet veel later stond de bassist in spreidstand met handen die tokkelden over zijn instrument. Het drietal is lang niet buiten geweest en was klaar voor de veldslag.

“War” was een van de nummers die meteen herkend werd. Het nummer kwam al als tweede aan bod en zo was iedereen snel mee. Zelden zagen we een zittend publiek zo meebewegen en headbangen op de muziek als vandaag. Zo’n zittend publiek meekrijgen is niet altijd een evidentie, maar op nummers als “Justice de Julia II” leek dat allemaal kinderspel. Snelle riffs, een goede bas, stevige drums en een lichtshow zweepten het publiek op, al was de hemel voor dat laatste nog wat te helder. Bewegingen die waren toegestaan werden uitgevoerd, en de drang om naar voren te lopen en een moshpit te starten was wellicht bij velen groot. We werden zo nu en dan bedankt voor onze aandacht, aanwezigheid en het flink blijven zitten. Meer had de band niet te zeggen en dat was ook niet nodig. De nederigheid sierde.

Brutus speelt al eens graag met contrasten en live komen deze mogelijks nog duidelijker over. Zachte zang, ruw geschreeuw of instrumentale kakofonie zijn niet de enige uitersten die worden opgezocht. Van traag naar snel en luid naar stil, geen bocht is te moeilijk om genomen te worden. Meer dan eens werd er opgebouwd naar een climax en deze werd zeker bereikt tijdens nummers als “Baby Seal” en “Sugar Dragon”, maar we hoefden niet tot het einde te wachten om grootse muziek voorgeschoteld te krijgen. Ook bij nummers als “Techno” werden we weggeblazen. De glimlachen waren niet te zien, maar wel aanwezig.

We gaan er geen doekjes om winden: als het publiek recht had gestaan en zich vrij had kunnen bewegen zou er uiteraard meer sfeer zijn geweest. Voor een zittend metaloptreden was dit echter meer dan geslaagd. Brutus had een paar maanden niet meer opgetreden en was duidelijk hun trucjes niet verleerd. Het drietal weet hoe ze een publiek moeten opzwepen en meenemen in hun muziek en wereld. Veel fans zaten dan ook op hun stoel te headbangen en smeten hun armen vol overtuiging in de lucht op het juiste moment. We wisten niet dat zitten zo vermoeiend kon zijn!