InterviewsUitgelicht

Interview Blanche: ‘Empire is een nieuwe fase, een nieuw debuut’

Vrijdag is het zover: dan verschijnt het debuutalbum van Blanche, die we natuurlijk kennen door haar deelname aan het Eurovisiesongfestival in 2017. Eerder bewees de Waalse al dat ze meer is dan dat en dat maakt ze duidelijk op Empire. Op het album is geen spoor van “City Lights”, maar horen we vooral het resultaat van heel wat schrijfsessies en (geslaagde) experimenten. Wij belden Ellie Delvaux op om even te horen hoe het album tot stand kwam en welke verhalen er achter de debuutplaat schuil gaan.

Hoe gaat het en vooral, hoe voelt het nu je debuutplaat bijna uit is? 

Het gaat goed! Ik ben best wel ongeduldig en ook benieuwd naar wat de mensen van Empire gaan vinden. Op zich is het niet zo erg dat we het album moesten uitstellen. Uiteindelijk is het maar een maandje later dan gepland, gelukkig!

De wereld ziet er nu ook een beetje anders uit zonder concerten en festivals. Heb je al plannen gemaakt voor deze zomer? 

Niet echt, al zijn er wel heel veel dingen die ik wil doen. Het blijft alleen afwachten of dat tegen die tijd toegestaan is. Ik wil naar meerdere plekken deze zomer, maar daarvoor moeten de grenzen open en reizen moet natuurlijk ook aangenaam blijven.

Je deed in 2017 mee aan het songfestival; merk je daar nog iets van? 

Klopt. Die deelname heeft eigenlijk geen invloed gehad op het maakproces van het album, maar natuurlijk wel op het onthaal ervan. Op publieksniveau merk ik dat nog wel; die deelname heeft er wel voor gezorgd dat meer mensen mijn muziek volgen en dus hopelijk ook mijn album gaan luisteren.’

Je hebt in de tussentijd wel muziek uitgebracht—ik denk dan aan “Wrong Turn” en “Moment”—maar die nummers staan niet op het album; vanwaar die keuze? 

Drie jaar geleden begon ik aan dit album te schrijven, en er waren meerdere momenten waarop ik een album wilde uitbrengen. Toen hebben we ervoor gekozen singles uit te brengen om iets te delen met het publiek en hen niet drie jaar lang te laten wachten. Het was dus wel het idee om die nummers op het album te zetten, maar toen ik alle nummers afgewerkt had, had ik dertien of veertien liedjes plus de singles die al op Spotify stonden en dat was voor mij echt te veel. Ik wilde elk nummer ruimte geven en geen album maken van anderhalf uur waarbij je niet weet waar te beginnen. Ik heb er toen voor gekozen ruimte te maken voor nieuw werk. De oude songs blijven online, dus die kan je nog steeds luisteren, maar het album moest echt nieuw zijn: een nieuwe fase, een nieuw debuut.

Voor je debuutalbum werkte je met Rich Cooper (Banks, Lucy Rose) en François Gustin (Girls in Hawaii). Hebben zij een invloed gehad op het eindproduct? 

Ongetwijfeld! We hebben heel veel en lang gepraat waardoor ze precies wisten wat ik wilde. We hebben veel tijd samen doorgebracht in de studio en ik heb ook op hun creativiteit vertrouwd; die wilde ik absoluut niet blokkeren. Een mooi voorbeeld daarvan is “We Had”; dat was aanvankelijk alleen een elektrische gitaar, maar François had toen het idee om iets te maken waarbij je meteen gaat viben en daar heb ik hem volledig in vertrouwd. Zo was “Fences” in het begin eerder een folknummer met gitaren, maar François zag het potentieel om eerder de elektropopkant op te gaan met dat nummer. Rich is ook een fantastische producer die precies wist waar ik heen wilde.

Welke muziek inspireerde je tijdens het schrijven en produceren van het album? 

Melodrama van Lorde was ongetwijfeld de grootste bron van inspiratie, maar ik heb ook veel alt-J geluisterd. Dawn van Ry X vind ik ook prachtig. Lana Del Rey en Sigrid hebben me dan weer vooral geïnspireerd om meer pop te maken. In een latere fase van het album luisterde ik ook vaak Songs You Make at Night van TUNNG; daar haalde François ook heel veel inspiratie uit. Ik heb alles ook verzameld in een afspeellijst op Spotify, want ik vergeet waarschijnlijk nog een paar belangrijke namen.

De huidige generatie is er een die vooral afspeellijsten maakt; waarom was het voor jou belangrijk een album te maken? 

Ik hou zelf heel erg van albums, en ik denk dat artiesten dat ook nodig hebben om zich uit te drukken. Er is ontzettend veel muziek en je raakt bijna de weg kwijt tussen alle genres, maar tegelijkertijd is er ook meer vrijheid. Voor mij was het heel belangrijk om te kunnen experimenteren. Een album toont wie ik ben en wat voor muziek ik maak. Het is een mooi idee dat iemand naar zo’n geheel kan luisteren, alsof je naar een film kijkt. De nummers zijn ook op heel diverse plekken en momenten geschreven, maar samen op een album zeggen zevooral wie ik ben en waar ik de afgelopen jaren aan gewerkt heb. Empire is het resultaat van alle experimenten van de voorbije jaren.

De intro van het album voelt als een waarschuwing en vormt ook de deur tot een plaat die meer is dan een verzameling aan liedjes. Vanwaar dat idee? 

Ik was in de studio met Rich en het gebeurt vaak dat je elementen weghaalt om ergens beter naar te kunnen luisteren. We proberen gewoon heel erg veel dingen en op een bepaald moment hadden we dat stukje uit “Empire” op repeat: ‘fever for people’. Dat klonk heel cool, dus toen stelde ik voor om dat aan het begin de zetten als een soort alarm. Dat klonk gewoon meteen alsof het zo moest zijn. Daarnaast trekt het meteen de aandacht, bijna alsof je in het theater zit of bij een voorstelling die bijna gaat beginnen. We hebben er uiteindelijk voor gekozen om het ook apart te houden; zo bleef “Empire” onaangeraakt.

Nu we het toch over “Empire” hebben: die muziekvideo is prachtig. Wat was het idee daarvoor? 

We vertrokken vanuit de schilderijen van Gertrude Abercrombie, een surrealistische schilder. De artistiek directeur had haar ontdekt en vond dat de sfeer van haar schilderijen zeer vergelijkbaar was met mijn muziek. Daar was ik het mee eens en dat was het vertrekpunt. We hebben de schilderen opnieuw geïnterpreteerd op een moderne manier. Ik vond het ook een heel fijn idee dat de video heel sprekend was met sterke beelden, maar tegelijkertijd nog heel wat aan de verbeelding overliet. In mijn muziek probeer ik dat ook te doen; ik wil dat luisteraars zichzelf toestaan om dingen te voelen en eerlijk te zijn met zichzelf. Je kan alles interpreteren met je eigen verhaal en dat paste heel goed bij het nummer en mijn muziek in het algemeen. Zo geef je de luisteraars ook vrijheid.

Waar ben je zelf het meest trots op? 

Er zijn nummers die heel snel en makkelijk ontstaan zijn en waar ik heel trots op ben, net omdat ik erin geslaagd ben om op die manier iets te maken. Sommige songs zijn klinken zoals ze vandaag klinken omdat ik erin geslaagd ben ze te ontwarren. Soms lukt het niet om dat te doen, of om de juiste woorden te vinden, het juiste ritme, et cetera. Het album bestaat uit nummers die ik tot op het bot kon ontleden en daar ben ik gewoon heel trots op. “Empire” had meteen een zekere vanzelfsprekendheid, maar ik hou ook heel erg van “Lonely”. Dat nummer heeft echt een heel lange weg afgelegd sinds de eerste dag. Tegelijkertijd is het de song waarop ik dol zou zijn als ik hem niet zelf geschreven had.

Wat is het verhaal achter “Summer Nights”?

“Summer Nights” gaat over de druk die we in dit artistiek vak ervaren met imago, promotie en vergelijkingen. Ik heb het voornamelijk daarover, maar ook over de negatieve spiraal van gedachten. Soms heb je de indruk dat je niet de juiste dingen kan doen, of dat hetgeen wat je doet niet goed genoeg is en dat het beter is om ermee op te houden. Het kan soms heel ver gaan en dan is het niet makkelijk om komaf te maken met zo’n gedachten. Als mens hebben we ook een soort mechanisme dat we inschakelen op zo’n momenten. Wanneer een kind bang is, zeggen we dat hij/zij aan iets leuks moet denken. Toen ik klein was en ik kon niet slapen dacht ik aan Disneyland Parijs, en dat hielp me om van mijn angst af te komen. Dat behouden we ook als volwassene, denk ik, zodat je jezelf uiteindelijk tot rust kan brengen, je ogen kan sluiten en afstand kan nemen van negatieve gedachten, hoe moeilijk dat dan ook is. Dat idee heb ik gebruikt in “Summer Nights”: in de coupletten wordt er echt druk opgebouwd, maar in het refrein word je eraan herinnerd om rustig te blijven en aan positieve dingen te denken—‘just remember summer nights’.

Wat kunnen we verwachten van de show in de Ancienne Belgique?

Een paar maanden geleden had ik vast een beter antwoord kunnen geven. Ik hoop nog steeds dat het kan doorgaan, maar alles is nu heel erg onzeker voor ons. In een ideale wereld zien we elkaar in september en hebben heel veel mensen mijn album kunnen beluisteren. Ik hoop dat de nummers mensen kunnen raken en ik wil ze voor hen brengen tijdens die avond in de AB. Dat wordt ongetwijfeld een magisch moment waarbij er een connectie ontstaat tussen mezelf als artiest en het publiek dat het album, waar ik drie jaar aan gewerkt heb, live kan beleven. Hopelijk wordt er ook meegezongen. Tijd genoeg nu om de teksten te studeren!

Na een paar zeer geslaagde singles verschijnt Empire op 29 mei. Blanche live aan het werk zien kan hopelijk op 11 september in de Ancienne Belgique.

Facebook / Instagram

633 posts

About author
Dansende Beer met een hart voor Scandinavische popmuziek, sad girl music (lees: Phoebe Bridgers) en Franstalige dingen.
Articles
Related posts
2020FeaturesInstagramUitgelicht

De 22 beste muziekvideo's van 2020

Door het gebrek aan liveshows verlegden heel wat acts hun focus in 2020 en werkten ze samen met hun creatieve teams intrigerende…
2020FeaturesInstagramUitgelicht

De 30 beste Belgische singles van 2020

Nadat we jullie eerder al 25 fantastische Belgische albums van afgelopen jaar voorstelden, gaan we nu op zoek naar 30 heerlijke singles…
LiveRecensies

Blanche @ Ancienne Belgique (AB): Eindelijk weer thuis

Blanche had nog maar weinig op haar palmares staan toen ze in 2017 met haar debuutsingle vierde werd op het Eurovisie Songfestival…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.