© CPU – Jan Van Hecke
De Amerikaanse zangeres Jamila Woods is een niet te onderschatten artiest, want haar platform gebruikt ze maar al te graag om haar sterke nummers op de wereld los te laten. In haar muziek gaat ze de strijd tegen racisme aan en geeft ze haar soul-r&b een boodschap die nog jaren relevant zal zijn. De dichteres en activiste wist zich zo met gemak op de kaart te zetten en ontroerde al vriend en vijand. In de AB Club, die net niet uitverkocht was, gaf Woods nog extra ziel aan de songs van haar recentste worp Legacy! Legacy!
Jamila Woods deelt voor deze tour het podium met vier getalenteerde muzikanten die haar muziek live nog net iets jazzier en levendiger laten overkomen. Wanneer Woods na opener “BETTY” de zaal begroet met een brede glimlach, voel je de warmte die in de zaal hangt. Samenhorigheid stond centraal en dat mocht ook in het dromerige “ZORA” blijken. Haar stem kwam helemaal boven de subtiele backing track uit, iets wat we van “Sun Ra” niet helemaal kunnen zeggen. In het refrein was ze iets te stil om ons helemaal bij het nekvel te grijpen en zo ging ze wat in de backingtrack onder.
© CPU – Jan Van Hecke
Een eerste hoogtepunt vormde “Giovanni”. Zoals een sluipende tijger die al uren op de loer lag bij zijn prooi, kwam ze dichter bij onze ziel en beet ze ons dankzij de begeleidende gitaar op het einde finaal in het hart. De wonde helen deed ze dan met “Frida”, een nummer geïnspireerd op Frida Kahlo, dat rustig zijn werk mocht doen. Jammer dat ze vanaf “Miles” ietwat wegzakte in de gevreesde eentonigheid, want tot hier kregen we een mooie afwisseling van dynamiek. Wellicht stond het nummer gewoon op een foute plek in de set.
De gloed die we in “Miles” misten, was in het vurige “Muddy” gelukkig wel aanwezig. Het nummer is gebaseerd op interviews van de legendarische Afro-Amerikaanse bluesartiest Muddy Waters, die elektrische gitaar is beginnen spelen omdat er tijdens zijn shows in cafés te luid gebabbeld werd. Van een te luid publiek had Jamila Woods geen last, want iedereen hield zijn oren helemaal gespitst voor hetgeen ze op het podium bracht.
© CPU – Jan Van Hecke
Ondanks dat Woods elk nummer subliem live bracht, waren er ook enkele momenten waar we contrasten misten. “Stellar” was er zo een en kwam iets te rommelig over qua samenspel. Een uitzondering, want in “Basquiat” liet de basgitarist zijn kunnen horen. Misschien wel het beste gedeelte van de show. Ook “Lonely”, een ode aan de eenzaamheid, was helemaal te pruimen en gaf ons het gevoel dat we naar onze beste vriendin luisterden. Ook “Eartha”, een oproep tot zelfliefde, was een boodschap die we anders alleen van onze naasten te horen krijgen.
De mooie blend tussen funk, jazz, soul en r&b was live nog meer aan het vervagen en dompelde ons onder in de wondere wereld van de Amerikaanse zangeres. “Baldwin” had bijvoorbeeld een stevigere r&b-beat, terwijl “Holy” weer heerlijk uit de hoek kwam. Net voor het einde kregen we dan met “BLK GIRL SOLDIER” nog eens een powertrack te horen voor de zwarte gemeenschap, die op haar eerste album HEAVN een hart onder de riem kreeg.
© CPU – Jan Van Hecke
Als afsluiter van de avond diende haar ode aan thuisstad Chicago “LSD”, waarvoor ze nog eens beroep mocht doen op de kunsten van haar uitstekende band. Haar vier muzikanten tilden haar set naar een hoger niveau, maar konden een lichte eentonigheid niet vermijden. Gelukkig waren er in elk nummer dan toch kleine hoekjes, die voor de nodige afwijking zorgden en zo de aandacht op scherp hielden. Luisteren deden we met plezier naar deze artieste, want de manier waarop ze haar inspiratie omzet tot muziek is wonderbaarlijk.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram zijn er nog meer beelden te vinden. Volgen is de boodschap!
Setlist:
Intro
BETTY
ZORA
Giovanni
Frida
Miles
Muddy
Sun Ra
Stellar
Lonely
Basquiat
Octavia
Baldwin
Eartha
Holy
BLK GIRL SOLDIER
LSD
