Het lijkt dit jaar wel een hype om de verjaardag van je plaat te vieren. Ook And So I Watch You From Afar doet eraan mee en is bezig aan een tour waarin ze hun debuutplaat uit 2009 integraal spelen. Geen slechte keuze wat ons betreft, want het is dan ook een geniaal album dat keer op keer blijft overtuigen. Toch mist een plaat in zijn integrale vorm spelen een vorm van flexibiliteit, waardoor een band altijd gevangen blijft in een bepaald net en dat was bij And So I Watch You From Afar niet anders. Desalniettemin kwam de riffstorm van de groep verrassend strak over en moesten we nadien even bekomen van de intensiteit dat de band serveerde.
Vooraleer we werden getrakteerd op het gitaargeweld van And So I Watch You From Afar, mocht het Ierse CATALAN! de avond op gang trappen. Dat deden ze op een tamelijk poppy manier, waarbij gitaren en aanstekelijke invloeden hand in hand leken te gaan. Dat de band daarboven nog eens heel wat interactie zocht met het publiek, leek ons bij momenten wat te veel van het goede. Speel gewoon eens je muziek; al dat gepalaver tussendoor haalt de energie uit de set en zorgt er zeker niet voor dat mensen je muziek beter gaan vinden. Al bij al een goede set, maar heel weinig vernieuwends of uniek en dus niets memorabel bij CATALAN!
Verrassingen waren er bij And So I Watch You From Afar ook niet, al betwijfelen we of iemand dat nodig had. De debuutplaat werd gewoon van begin tot eind op ons trommelvlies gebrand en de band wond er dan ook van bij het begin geen doekjes om. De splijtende openingsriff van “Set Guitars to Kill” wist meteen de toon voor de rest van de avond te zetten. Hier zou luide, heel luide muziek gespeeld worden en dat op de puurste manier die we maar konden bedenken. Het publiek in De Centrale, dat overigens bijna uitverkocht was, kon zich van bij het begin volledig smijten en we geven ze geen ongelijk.
De band koos ervoor om hun muziek op de voorgrond te plaatsen; hierdoor konden we de volledige show lang alleen maar silhouetten van de bandleden zien. Toch kwam dit niet afstandelijk over, want op die manier kon je je het best inleven in de intense muziek van de groep. En dat is goed gezien, want zo’n instrumentale muziek is niet gemakkelijk om te verorberen. Je moet je hele lichaam ten dienste van de riffs leggen, en dat is ook wat de hele zaal deed. De band moest het gewoon extreem strak brengen, en jawel hoor, ook dat kwam voor elkaar.
Om af en toe te breken, wist de groep er soms eens een woordje tussen te gooien. Zo kregen we een mopje over het ENTR tegenover de deur en werd er met heel wat bedankjes in het rond gegooid. Kwatongen zouden beweren dat het breken van zo’n intense muziek een beetje ambetant is, maar we vonden dat de band er net sympathieker door overkwam. Anders kan je evengoed een livecd van de groep opzetten, hé.
Toch kroop er zoals steeds een nadeel in zo’n set opbouwen, want na een goed uur voelden we ons helemaal voldaan door de intense muziek van de groep. Alleen, we moesten nog vier nummers krijgen uit het titelloos debuut. Een nummer als “If It Ain’t Broke… Break It” bevat natuurlijk de genialiteit om in de opbouw toch straf uit de hoek te komen, maar heel wat songs van de band en van de plaat hadden iet of wat dezelfde opbouw, waardoor er af en toe voorspelbaarheid op kon duiken. Het nadeel van zo’n plaat in zijn volledigheid spelen.
Maar niemand die het aan zijn hart liet komen, en iedereen bleef gewoon meegesleept worden door de straffe muzikanten die And So I Watch You From Afar zijn. Nadien werd er dan ook heel uitbundig geklapt en geschreeuwd. Iedereen was even meer dan een uur verwijderd van de planeet op een ander universum, en ook dat is therapie. Door hun muziek in de meest pure vorm te brengen, konden we helemaal opgeslorpt worden bij And So I Watch You From Afar en daardoor wist de band een goeie indruk na te laten. De volgende keer misschien gewoon zelf de opbouw in de set kiezen en dan komt het allemaal terug in orde.
Setlist:
Set Guitars to Kill
A Little Bit of Solidarity Goes a Long Way
Clench Fists, Grit Teeth… Go!
I Capture Castles
Start a Band
Tip of the Hat, Punch in the Face
If It Ain’t Broke… Break It
TheseRIOTSareJUSTtheBEGINNING
Don’t Waste Time Doing Things You Hate
The Voiceless
Eat the City, Eat It Whole
S Is For Salamander
