Dunk!festival (Festivaldag 2): Vrijgevige vrijdag

Na een vlekkeloze start van Dunk!Festival gisteren, zakten we vandaag opnieuw af naar het Kunstencentrum VIERNULVIER in Gent voor een nieuwe portie postrock en consorten. De zon scheen vrolijk, maar we voelen toch nog enkele naweeën van de grote hoeveelheid trappen die we gisteren deden. Voor de concertzaal dien je namelijk een viertal verdiepen naar beneden te gaan vanaf de inkom. Voor de balzaal en de domzaal is het dan weer enkele etages naar omhoog. Het is weliswaar een van de enige nadelen aan deze locatie, want iedere band valt te bewonderen in een erg mooie zaal, waar de beleving en klank voortreffelijk zijn. Iets wat op menig festivalweide niet altijd het geval was.

Dag 2 van Dunk!festival stond toch met een groot uitroepteken en enkele lachende gezichtjes op onze agenda gemarkeerd. Hoewel de line-up dit jaar iedere dag voortreffelijk is, is vandaag toch een uitzonderlijk sterke dag. Met Caspian en Amenra heeft het festival niet een, maar twee volwaardige headliners. Daarnaast vullen bands zoals Maybeshewill, And So I Watch You From Afar en nog veel andere de affiche op indrukwekkende wijze aan. Het levert ons helaas ook menig dilemma op. Zo waren we er bij aankomst nog steeds niet uit of we van wal zouden steken bij A Burial At Sea, of naar Glaston zouden gaan kijken.

View this post on Instagram

A post shared by Łabandzi Śpiew (@labandzi)

Nordic Giants @ Concertzaal

Geen betere manier om de dag te starten dan met het Britse duo Nordic Giants. Met indrukwekkende maskers kwamen ze het podium op en werd de projector in gang getrokken. Ze maakten ter ondersteuning van hun muziek gebruik van film en dat in verschillende vormen. Het ene nummer werd ondersteund door maatschappijkritische getekende beelden, terwijl er later een indrukwekkende kortfilm werd afgespeeld over een verlaten plaats waar er enkel met zuurstofflessen kan geademd worden en waar het ieder voor zich wordt. Alles was tot in de puntjes afgewerkt en het geheel matchte perfect met de muziek. Soms hadden we wel het gevoel dat de muziek op de achtergrond kwam. Op zich geen probleem want er werd een fantastische ervaring gecreëerd die met luid applaus werd beloond.

A Burial At Sea @ Domzaal

De keuze werd uiteindelijk beslecht in het voordeel van A Burial At Sea. Gezien de Domzaal zo goed als vol stond, waren wij duidelijk niet de enigen die hen het voordeel hadden gegeven. Het is dan ook een kleurrijke band binnen het postrockgenre die veel verschillende invloeden samenbrengt. Het Liverpoolse duo sloeg en zalfde. De vaak prominente rol van de trompet gaf de muziek van de Engelsen een vrolijke, positieve vibe mee, maar luttele momenten later kon het vijftal eveneens de zaal verwoesten. Het hoogtepunt van de set kwam tijdens “Lightning Blanket” toen verschillende bandleden een samenzang op poten zetten zonder daarbij een micro te gebruiken. Je kon een speld en een drinkbeker horen vallen.

Maybeshewill @ Concertzaal

Hoewel nog nog maar even voorbij 16u was, kregen we met Maybeshewill een band voorgeschoteld die erg hoog op ons verlanglijstje stond. De Britse band is na hun pauze enkele jaren geleden opnieuw helemaal terug. Zo brachten zij vorig jaar met No Feeling Is Final een fantastisch nieuw album op de markt. Een van de grootste sterktes is de overtuiging waarmee Maybeshewill verhalen vertelt zonder woorden en de overtuiging waarmee ze deze kan overbrengen op het publiek. Dit werd perfect geïllustreerd tijdens het openingsnummer “We´ve Arrived At The Burning Building”. Maybeshewill schotelde een sterke mix voor van filmische muziek en steviger werk met samples zoals “Not For Want Or Trying”. Afsluiter en kers op de taart “He Films The Clouds pt.2” wist ons te beroeren. Hun energieke en strakke set verdiende wat ons betreft een staande ovatie, was het niet dat iedereen reeds recht stond.

And So I Watch You From Afar @ Concertzaal

Vandaag spelen er wel meer bands die een livereputatie hebben die staat als een huis. Een van die bands is zonder twijfel And So I Watch You From Afar. De vier heren uit Belfast speelden de laatste keer op Dunk!Festival in 2017 en werden nu opnieuw met open armen ontvangen door een enthousiast publiek. De Ieren haalden dan ook alles uit de kast. Zo zocht de energieke gitarist al tijdens het eerste nummer de interactie met het publiek op door op het randje van het podium gitaar te spelen. Er werden ook meerdere klapmomentjes ingepland en er werd vakkundig enkele malen aan het publiek gevraagd of zij zich vermaakten op het festival. Maar imponeren deden zij toch vooral door de snelle en soms absurd klinkende riffs waarvoor zij bekend staan. Tijdens “Big Things Do Remarkable” werd er door het publiek vrolijk meegezongen. De apotheose kwam er echter bij afsluiter “VIII Jettison” waar de gitarist eerst in het publiek sprong, een fan op het podium gitaar liet spelen en als afsluiter zijn gitaar de lucht in gooide om die opnieuw sierlijk op te vangen en tegelijkertijd nog noten te spelen. Kwalitatief hoogstaand spektakel die wij wel weten te smaken.

A.A. Williams @ Balzaal

Tijd om het gaspedaal even te lossen. A.A. Williams verzorgde vorig jaar nog het voorprogramma tijdens de Europese tour van Mono, die morgen Dunk!Festival 2023 mag afsluiten. Tijdens deze tour is die eer weggelegd voor GGGOLDDD, die eveneens morgen aan het werk zal te zien zijn. Wat ons vooral charmeert is de snijdende, heldere stem van A.A. Williams. Deze past perfect bij de stijlvolle donkere sfeer die ze wist te creëren. En hoewel het er geregeld zacht en gevoelig aan toe ging, kon A.A. Williams ons aangenaam verrassen met de fikse en krachtige uithalen. Live klinkt het allemaal een stuk pittiger en sterker dan op plaat.

Caspian @ Concertzaal

De Amerikanen van Caspian blijven zichzelf op ieder nieuw album voor een stuk heruitvinden en verkennen de diverse horizonten van de postrock. Na een vijftal jaar stilte kwam Caspian in 2020 terug met On Circles. Om dit te vieren, werden zij uitgenodigd om reeds voor de vierde maal op Dunk!Festival aan te treden. Na een gesproken intro werd er afgetrapt met “Wildblood” en “Flowers Of Light”. Die laatste bracht een toffe, meer spacy vibe. Met ook nog “Devision Blues” en “Collapser” bestond meer dan de helft van de setlist uit nummers van On Circles. Op zich stoorde ons dit niet, want het zijn stuk voor stuk sterke songs die overtuigend gebracht werden. Toch waren we blij en aan het enthousiasme te horen bij de eerste noten waren wij niet alleen, toen “Arcs Of Command” werd ingezet. De snelle riff zorgde meteen voor een boost. Ook afsluiter “Castles High, Marble Bright” was een schot in de roos en een bevredigend einde van een degelijke set, waarin Caspian toch vooral On Circles wilde voorstellen.

Huracàn @ Balzaal

Wanneer de vloer onder de urinoirs grondig nat begint te worden, weet je dat je het laatste hoofdstuk van de festival ingaat. Afsluiter vandaag in de Balzaal is opnieuw een Gentse band. Na TAKH gisteren krijgt nu Huracàn die eer toebedeeld. Voor de thuismatch van deze energieke post-metalband kwam er alvast een mooie schare fans opdagen. Vorig jaar brachten ze hun meest recente album We Are Very Happy uit bij Dunk!Records en deze kwamen ze met veel plezier voorstellen op het festival. Voor degene die op het eind van dag 2 in een dipje zaten was dit de ultieme remedie. We kregen van start tot eind nummers aan een verschroeid tempo. Er werd enkel gepauzeerd om te vragen of het publiek zich amusserde en om een specifiek dankwoord te richten aan de organisatie. Muzikaal klonk het geheel snedig en kwamen vooral nummers van hun recentste plaat aan bod met als hoogtepunten “Bruises” en “Sky Burial”. Er werd gestagedived en verschillende moshpits gestart. Dan weet je dat het goed zat.

Amenra @ Concertzaal

We hadden het al eerder over bands met een fantastische livereputatie en daar is Amenra zonder twijfel een van. Ondertussen groeiden zij uit tot een van de beste Belgische bands en daar zullen hun bezwerende en meeslepende shows zeker en vast voor iets tussen zitten. Vandaag was alvast geen uitzondering. De concertzaal vulde zich voor de laatste keer en het publiek zag Amenra met “Boden” meteen stevig uit de startblokken schieten. Ondersteund door grauwe projecties van kerken, abdijen en beelden van mensen die uit de duistere middeleeuwen lijken te komen, werd de grimmige sfeer perfect gezet. Een mooie mengeling van ouder en nieuwer werk zorgde ervoor dat we een gevarieerde set voorgeschoteld kregen. Nummers zoals “De Evenmens” en “Voor Immer” uit De Doorn zorgden voor wat rustpunten tijdens de poëziestukken. Fans van het oudere werk kwamen met onder andere “Am Kreuz” en afsluiter “.Silver Needle. Golden Nail.” ook zeker aan hun trekken. Amenra speelde een klassevolle show zoals we die van hen ondertussen toch reeds gewoon zijn. Zanger Collin die met de rug naar het publiek speelt en met z’n schreeuw dwars door alles heen snijdt. Dit alles ondersteund door een resem topmuzikanten. Het hoogtepunt lag voor ons bij het fantastisch en overtuigend uitgevoerde “A Solitary Reign”.

Met Amenra viel het doek over dag 2 van Dunk!Festival. Een dag waarin Dunk! zich toch zichzelf overtroffen heeft qua kwaliteit in de line-up. Reeds vanaf de eerste band lag het niveau torenhoog en doorheen de dag was er erg veel variatie. We kunnen dan ook enkel zeer tevreden terugblikken op een hoogdag voor iedere liefhebber van postrock en aanverwante genres! Morgen gaat alweer de laatste dag in van deze editie. Op de agenda staan onder andere Mono, Ef, GGGOLDDD en We Lost The Sea.

Het verslag van festivaldag 1 lees je hier!