LiveRecensies

Sisters Of Mercy @ Ancienne Belgique (AB): Voorgeprogrammeerde golf nostalgie

Het leek wel alsof ze allemaal in uniform zijn gekomen, de fans van Sisters Of Mercy. Zwarte T-shirts met daarop het logo, en verder weinig franjes. Ook aan de merchandisingstand kan je (lichte) variaties kopen op hetzelfde thema. Het maakt van de Ancienne Belgique even een tijdloze ruimte. Het perfecte decor, zeg maar, voor een band die al heel lang geen nieuw album heeft uitgebracht, maar toch duidelijk nog steeds kan rekenen op een schare trouwe fans.

Alles in de AB ademde new wave – misschien ook daarom dat de oplawaai van het voorprogramma, My Diligence, zo zwaar aan kwam. Hun zware instrumentalen, die aanleunen tegen de mokerslagen van Cult of Luna en Amenra, verrasten de veertigplussers die voornamelijk gekomen waren voor een eightiesfeestje. Als een zware slak sleepte de muziek van de Belgen zich over de zaal, terwijl hier en daar ook wat hardcore-invloeden voelbaar zijn. In een klein half uurtje speelde My Diligence eigenlijk al meteen de hele AB plat, en stapten ze daarna lekker zakelijk het podium weer af. Een aangename kennismaking met een band waar we het laatste nog niet van gezien hebben.

Dan viel het zwarte doek naar beneden, en stonden de Sisters Of Mercy ons op te wachten. Frontman Andrew Eldritch stond, geflankeerd door zijn twee gitaristen, in een bad boy pose klaar voor een optreden van goed anderhalf uur. Opvallend: geen drums en geen basgitaar op het podium. Die waren allemaal netjes voorgeprogrammeerd op een aantal MacBooks achterop het podium. Spijtig, want dat scheelt toch een pak qua dynamiek op het podium. Wel voorzien: een ventilator om de haren van één van de gitaristen te doen wapperen tijdens het het optreden.

Het moet gezegd: de show begon veelbelovend, ondanks een paar technische manco’s met de microfoons. De schwung zat er goed in, en met songs als “Doctor Jeep / Detonation Boulevard” en “When You Don’t See Me” ging het dak er, zij het voorzichtig, toch al een beetje af. De zang van Eldritch moest het evenwel vaak afleggen tegen het voorgeprogrammeerde geweld van de synths, drums en bas, die … onzichtbaar waren. De twee gitaristen deden hun uiterste best om er wat beweging in te houden, maar konden niet verhinderen dat het optreden naar het middenstuk toe wat statisch dreigde te worden. ‘We’re only halfway’, zegt Eldritch, op laconieke toon.

Een uitstekend “Dominion / Mother Russia” zorgde voor een luidkeels meegezongen opflakkering, maar het was duidelijk dat de zusjes het beste voor het einde hadden bewaard. “Lucretia My Reflection” deed de zaal daveren, en werd opgevolgd door hun grootste hit, “Temple of Love”. Die hebben we al beter horen klinken, maar het publiek liet het niet aan haar hart komen. “This Corrosion” was een mooi hoogtepunt om mee af te sluiten – krachtig, simpel, en vol enthousiasme gezongen door frontman én publiek. De gloriedagen van weleer waren even heel dichtbij.

Niet alle nummers van Sisters Of Mercy zijn even sterk, en dat vertaalde zich ook in dit optreden. Soms werd het allemaal net iets te veel eenheidsworst, te veel dreiging zonder een effectieve beet. De stem van Eldritch verdween bij momenten in een waas, en wanneer de gitaristen even werkloos waren, luisterden we in principe naar een new wave playbackshow. Maar op zijn best is de donkere esthetiek van de jaren tachtig nog steeds even bezwerend en opzwepend als vroeger, en heeft die nog steeds zijn plaats in het huidige muziekcircuit. De Sisters hebben nog steeds een soort gothische charme die, als je er in mee wil gaan, garant staat voor een viriele en ontwapenende avond muziek. Dat vonden niet alleen de aanwezige vaders, maar ook hun meegesleurde zoons en dochters.

 

20 posts

About author
Woorden zeggen niet alles, maar je kan er meer lezen op www.steedsdichter.be
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Mass Hysteria @ Ancienne Belgique (AB): Chaos in de orde

Sinds Graspop Metal Meeting en Hellfest jaarlijks hetzelfde weekend in juni plaatsvinden, bestuderen metalfans nauwlettend beide line-ups. Het concept van de ‘logoband’…
InstagramLiveRecensies

Barry Can't Swim @ Ancienne Belgique (AB Club): Al kan hij wel vliegen

Vorig jaar bracht muzikant Barry Can’t Swim zijn debuutalbum When Will We Land uit. Hij zocht er de randjes van het housespectrum…
LiveRecensies

SLIFT @ Ancienne Belgique (AB Box): Intergalactisch stokbrood

Het aantal muzikanten dat je uit Toulouse kunt opsommen, blijft als Belg en zeker als Vlaming eerder beperkt. Toch is er een…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.