AlbumsRecensies

King Gizzard & the Lizard Wizard – Infest the Rats’ Nest (★★★★½): Furieuze trip door genialiteit en ruimte

Is er een band op een meer veelzijdige manier bezig met muziek dan King Gizzard & the Lizard Wizard? Nonagon Infinity bijvoorbeeld telde negen nummers die non-stop na elkaar volgden, tot je bij het laatste nummer opnieuw uitkwam bij het begin van de plaat. In 2017 bracht de Australische bende niet minder dan vijf albums uit, en eerder dit jaar was er nog hun meest toegankelijke wapenfeit Fishing for Fishies, dat met gemengde gevoelens werd onthaald. Critici vonden die laatste te platvloers, te gemakkelijk en te weinig origineel. Wat doet een gitaarminnende bende meesterbreinen dan? Anticiperen en een steenharde plaat in de pijplijn duwen, nog voor er azijn vloeit.

In april van dit jaar, nog voor Fishing for Fishies wereldkundig werd gemaakt, had King Gizzard zijn eerste wapenfeit al klaar. “Planet B“, een vlijmscherpe trashmetalsong over een sneuvelende planeet en een maatschappij met een collectieve bloedneus, is daarnaast ook de opener van Infest the Rats’ Nest. De teloorgang van onze fantastische blauwe planeet is dan ook de kiem voor de tweede langspeler van de Australiërs dit jaar, maar King Gizzard zou King Gizzard niet zijn mocht de band geen eigenzinnige kijk op het gebeuren (en de gevolgen ervan) hebben.

Wat er gebeurt als we de Aarde aan gort helpen? Daar heeft King Gizzard met “Mars for the Rich” een antwoord op. Het retestrak, naar stoner en garagerock neigend nummer windt er zowel muzikaal als tekstueel weinig doekjes om. Tekstueel beweert Stu Mackenzie dat hij op een dag naar de hemel zal turen, en als ‘poor boy’ zal opkijken naar de rode planeet die de hogere lades van de maatschappij zal huisvesten. Muzikaal worden we verwend met een catchy riff die het voorspel vormt van de heerlijke bassolo waar we op het einde van het nummer op worden getrakteerd. Gek of geniaal? King Gizzard & the Lizard Wizard bewijst voor de zoveelste keer dat de wet van het kiezen en het bijhorende verliezen als quatsch kan worden bestempeld.

Via de brutaalste song van het album – “Superbug” – maken we de brug naar de B-kant van de plaat, waarop de Aarde helemaal onleefbaar is geworden en de overgebleven bevolking naar Venus trekt. Op “Venusian 1” maken we kennis met het gelijknamige ruimteschip waarmee de hachelijke onderneming wordt aangevat. De straalmotoren draaien op volle toeren, want er wordt ferm van jetje gegeven op deze razende, snelle en riffrijke song, die als perfecte anthem voor een road— nou ja, spacetrip tegen de snelheid van het licht kan dienen. De jankende riffs en de dubbele basdrum zijn een ongeduldige aanloop naar de verlossing: ‘There is a planet B’!

Op “Perihelion” leren we dat de eerste horde mensen ‘gesmolten en opgedronken’ zijn door de Zon, waarna ze op “Venusian 2” een tweede poging wagen. Eenmaal aangekomen op de planeet Venus, volgt de frustratie rond het feit dat er op de planeet geen enkele vorm van leven mogelijk is, en mensen in een soort van zeppelin in een baan om het hemellichaam moeten blijven. Op “Self-Immolate” heeft Mackenzie het over de drang om naar beneden te springen en zo aan zijn gevangenschap te ontsnappen, in de wetenschap dat hij levend zal verbranden. De splijtende riffs en het beenharde gebonk op de drum maken van “Self-Immolate” een oertypisch trashmetalnummer, ware het niet dat de samenzang even verder ons aan pakweg “Rattlesnake” doet denken. Alle wetten van een genre ondergaan, en het toch helemaal naar je hand kunnen zetten? Dan moet je wel een koning zijn.

King Gizzard & The Lizard Wizard heeft op korte tijd al een ferme discografie opgebouwd. Toch is Infest the Rats’ Nest een album dat de minste moeite heeft om eruit te springen. Over comfort zones hebben ze het in het land waar King Gizzard heerst wellicht nooit, maar dat ze zich hier nog nooit zo ver van hun muzikale identiteit hebben bevonden, staat als een paal boven water. Ondanks die wetenschap is het door de knotsgekke verhaallijn en een muzikale parallel met pakweg Nonagon Infinity nooit moeilijk om te herkennen naar wie je aan het luisteren bent. Daarnaast is het heerlijk om te beseffen dat King Gizzard na “Planet B” nooit zinnens was om een zoveelste maatschappijkritische plaat te maken, maar dat ze ook op dat vlak volledig zichzelf zijn gebleven. De dichtstbijzijnde ster mag dan wel een pak verder liggen dan Venus of Mars, toch mogen de Australiërs er zich bij dezen alweer een mooi aantal toe-eigenen.

Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

King Gizzard & The Lizard Wizard - The Silver Cord (★★★): Angst en vreugde tussen de kreuken van de kosmos

Vier maanden na het uitbrengen van het weergaloze PetroDragonic Apocalypse zit de gemiddelde fan van King Gizzard & The Lizard Wizard al…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe singles King Gizzard & The Lizard Wizard - "Theia", "Set" & "The Silver Cord"

Album na album, stijlbreuk na stijlbreuk. Wie de band al even volgt, weet intussen al dat King Gizzard & The Lizard Wizard…
InstagramLiveRecensies

Pukkelpop 2023 (Festivaldag 4): Overal vuurwerk

De allerlaatste dag van Pukkelpop 2023 was er opnieuw eentje die baadde in een loodzware hitte. Een stralende festivaldag met andere woorden,…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.