Normaal gezien wordt Nick Mulvey vergezeld door een band of maakte hij deel uit van een band, in het verleden was hij terug te vinden op het podium bij Portico Quartet. Gisteren pakte hij het net even anders aan en trok hij moederziel alleen naar de club van de Ancienne Belgique in Brussel. Zijn vorige passage dateerde alweer uit 2014, toen stond hij in de Botanique, dus het concert was in een mum van tijd uitverkocht.
Niet alleen stond hij in zijn eentje op het podium, ook een voorprogramma liet hij achterwege. Dat hield in dat hij ons maar liefst twee én een half uur (inclusief een kleine pauze tussendoor van vijftien minuten) moest entertainen met zijn songs. Echt helemaal alleen was hij gelukkig niet, want al snel wist het publiek tijdens openers “Never Really Apart”, “Myela” en “Meet Me There” dienst te doen als het nodige achtergrondkoor.
Het podium was voorzien van de nodige wandtapijten als backdrop en vloerbekleding. Het leek even alsof Nick ons had uitgenodigd voor koffie en thee om nog eens gezellig bij te praten. Dat laatste gebeurde vast en zeker. Vijftien nummers passeerden die avond de revue. Dat wil dus ook zeggen dat hij de rest volpraatte over van alles en nog wat. Zo gingen we op één avond tijd van David Bowie die Mulvey toesprak in een droom om “Transform Your Game” te schrijven naar de huidige vluchtelingencrisis.
Vooral tijdens het nieuwe “In The Anthropocene”, waarbij hij voor de verandering eens zijn ukelele bovenhaalde, kwam naar boven wat voor een wereldverbeteraar Mulvey eigenlijk is. Van klimaatacties in het museum met de enige echte David Attenborough tot een maatschappij waarin iedereen gelijk is. Natuurlijk moet het niet altijd zo diepgaand zijn. “Imogen” vernoemd naar de gelijknamige storm die de UK teisterde enkele jaren geleden, ging dan weer over de lichtere zaken in het leven zoals drugs en kinderen krijgen.
Gedurende de hele set bleef hij zijn bescheiden zelve en ook zijn muziek monde nooit echt uit in iets super dramatisch. “In Your Hands”, de hele reden van deze tour, was intiem en al stak het publiek soms een stokje voor dat intieme gevoel tijdens “Cucurucu” en “Unconditional”, meezingen was toevallig één van hun sterkste punten. Al zorgde dat net voor de nodige verbondenheid tussen hem en het publiek. Al bleef hij niet altijd zijn brave zelve. Tijdens de bisnummers toverde hij zichzelf ook tijdelijk om in een rocker, en het stond hem ook nog eens.
Je zou denken dat twee en een half uur Nick Mulvey net dat te veel van het goeie is, maar niets is minder waar. Gedurende die tijd wist hij een perfecte balans te brengen van verhalen en muziek. Al hadden we soms wel het gevoel dat we op een praatavond waren in plaats van op een concert.
Setlist:
Never Really Apart
Myela
Meet Me There
Unconditional
Transform Your Game
The Doing is done
Pauze
Cucurucu
In Your Hands
In The Anthropocene
Juramidam
Imogen
Bis
Moment Of Surrender
Mountain To Move
