Toen Dermot Kennedy anno 2018 in de AB Club en de Botanique zijn liedjes mocht voorstellen, kon hij ons al overtuigen. De volgende logische stap in de carrière van de 27-jarige Ier was dan ook de Ancienne Belgique, waar hij gisteren zijn al maar talrijkere schare fans recht in de ogen kon kijken. Tickets voor deze show vlogen vlotjes de deur uit, wat zorgde voor een gezellige drukte.
Voorgerecht van dienst was de Canadees Luca Fogale, een singer-songwriter die omschreven kan worden als het liefdeskind van Ed Sheeran en The Tallest Man on Earth. De man bracht intieme liefdesliedjes, maar had de zaal op geen enkel moment mee. Ondanks het oorverdovende geroezemoes hield Fogale het beleefd en bedankte hij het publiek meermaals. Leuk voor even; meer had deze man echter niet te bieden.
Hoofdgerecht van de avond was echter Dermot, die op de tonen van “when the party’s over” van Billie Ellish het podium betrad. Wat direct opviel is hoe de Ier optimaal gebruik maakte van de grotere zaal. Een puike lichtshow was een meerwaarde voor de beleving; zo werd bij openingstrack “All My Friends” het overgrote deel van de lichten gedoofd wanneer het nummer openbrak. Twee spots op Kennedy, de rest van de zaal in complete duisternis. Bij opvolger “Lost” kregen we het omgekeerde: felle witte lichten zetten de zaal in vuur en vlam terwijl het publiek van in het begin helemaal los ging. Sfeer was er genoeg. Het enige minpuntje waren de dronken Ieren die bij de tederste nummers het nodig vonden om luidkeels te beginnen roepen en lachen.
Op het debuutalbum van Kennedy is het nog even wachten, wat ervoor zorgde dat de setlist van Kennedy niet al teveel verrassingen bezat. “The Corner”, een nummer dat nog niet uitgebracht werd, doet ons nog meer verlangen naar die debuutplaat, want ondertussen heeft de man toch al genoeg kwalitatief materiaal onder de arm. Dode momenten kende de set amper. Het hoogtepunt was zonder twijfel de distorted intro van “Moments Passed”, wat zorgde voor een oorverdovend effect. Het toont dat Kennedy meer is dan enkel een singer-songwriter en dit hield het optreden interessant.
Het feit dat de zaal helemaal mee was gaf de Ier voldoende zelfvertrouwen en hij palmde de zaal helemaal in met zijn anekdotes. Goed bij stem was hij ook; zijn stemgeluid kon de zaal meer dan vullen. Hij kon ontploffen op nummers als “Power Over Me” en “Young & Free”, maar ook meesterlijk inspireren op “Shelter”. Die afwisseling van powersongs en ballads bleek het ultieme recept om de grote schare aan fans te bevredigen. Toen hij vroeg om bij afsluiter “After Rain” mee te zingen, ging de zaal zonder morren akkoord. Het zorgde voor een gigantische singalong, waarmee het publiek ons vermoeden alleen maar meer bevestigde.
Dermot Kennedy bewees dat hij veel in zijn mars heeft en zo bleek ook de AB snel te klein. Met enkele serieuze uppercuts en knusse lovesongs waar een mens kippenvel van krijgt, wist hij de zaal bijna anderhalf uur lang te boeien en stuurde zo een tevreden publiek met een immense glimlach naar huis. Beproeving geslaagd; op naar de volgende stap!
Fan van de foto’s? Nog meer beelden van de show zijn op onze Instagram te vinden. Volgen is de boodschap!