Voor de betere hiphop, met injecties van neo-soul, kon men gisteren terecht in Kavka voor de Amerikaanse Illa J. Deze mooie, maar in België nog niet erg bekende naam, maakte in Antwerpen de eerste stop van zijn John Yancey Tour. Dit concert was een productie van PUUR., een organisatie die eerder dit jaar ook al Jay Prince naar Gent haalden. Illa J is een voormalig lid van Slum Village, een toch wel legendarisch hip hop collectief uit zijn thuisstad Detroit. Hij is daarnaast de jongere broer van J Dilla, één van de grootste hiphopproducers rond de eeuwwisseling. Uit een zeer muzikale familie afkomstig moest hij dus vanaf zijn eerste release opboksen tegen de in het rond vliegende vergelijkingen. Lange tijd was hij gevangen als ‘broer van’, maar op zijn laatste twee albums Home en John Yancey treedt hij steeds meer uit diens schaduw. Zijn aanpak verschoof geleidelijk aan steeds meer van rappen naar zingen, waarbij het etiket neo-soul wat meer op zijn plaats is. Laat ons dan ook verdere vergelijkingen achterwege laten en John Derek Yancey beoordelen voor de artiest die hij vandaag is.
Na het voorprogramma was de knusse zaal al aardig volgelopen. Het begin van de show kan op zijn minst organisch genoemd worden. Zonder veel tamtam hadden Illa J en zijn dj Badie Sahmin plaats genomen achter hun eigen tafel, die van J voorzien van zijn favoriete speeltje, een drumpad. Al rappend legde de 32-jarige Amerikaan nog een laatste hand aan de kabels en meteen was hij vertrokken. Bij hiphop is het dan wel de gewoonte je dj eerst wat plaatjes te laten draaien, hier had het frivole duo lak aan en samen verzorgden ze een kleine intro die nog het meeste weghad van een laatste korte soundcheck. Het was met andere woorden niet meteen duidelijk of de show reeds begonnen was. Enkelingen vroegen zich zelfs af of de muts-dragende man wel degelijk de artiest was of dat hij nog plotseling van achter de gordijnen zou verschijnen. Hetgeen in dit geval overigens geen negatieve ondertoon heeft.
Met “Sam Cook” kregen we een eerste echt herkenbare song, ogenschijnlijk probleemloos switchte hij tussen Leon Bridges-achtige zangstonden en rappen. Zo nu en dan mompelde hij een aantal zinnen richting publiek, steevast met stralende glimlach rond de lippen. We hebben hier te maken met een artiest met een hoge aaibaarheidsfactor, je kan moeilijk niet van hem houden. Zittend aan zijn keukentafel op een late namiddag, laaghangende zon schijnend door het raam, voerde hij ons zijn favoriete luistermateriaal. Ja, zo voelde het wel. Er hangt dan ook een familiale, ontspannen sfeer in de lucht. Illa J toont zich een meester in het op zijn gemak stellen van de menigte. Wat verder in de zaal wordt het geluid echter soms lichtjes overstemd door het geroezemoes. Daarnaast reageert het publiek ook wat stijfjes op de resem masserende beats.
Het mag dan wel de John Yancey Tour zijn, voor hem staat deze tour vooral niet enkel in teken van dit album uit 2018. De set werd gekenmerkt door een wirwar aan voortreffelijke oldschool beats, een zeldzame trapbeat en natuurlijk talrijke nummers met zang, waarbij hij toch eens van achter zijn tafel uitkroop. Illa J beschikt werkelijk over een loepzuivere stem en we hadden hem graag wat vaker plaats zien nemen aan de eenzame micro vooraan op het podium. Met nummers als “Enjoy The Ride” en “R U Listenin’?” trok hij nochtans steeds meer mensen mee in zijn enthousiasme. Zelfs een foutje dat leidde tot kortstondig stilvallen, kon hem niet deren, all part of the show. Als afsluiter koos hij ten slotte voor het meest gekende “All Good”.
Illa J ging bijna anderhalf uur heftig te keer op zijn geliefkoosde drumpad en liet zijn vakmanschap inzake rappen blijken. Ook zijn soulvolle stem kon overtuigen, al was het publiek moeilijk los te wrikken uit zijn statische houding. De dynamiek tussen dj en artiest stond goed op punt, terwijl de connectie met het publiek toch wel een klein minpuntje was. Geen erg, we zijn er zeker van dat iedereen goed gemutst de zaal verlaten heeft.