© CPU – François de Rivoyre
De Britse band The Cinematic Orchestra heeft een grote reputatie opgebouwd. Al twee decennia lang brengen ze sporadisch een prachtig album uit, en ondertussen touren ze de wereld rond om diepe indrukken na te laten bij iedereen die hen live mag ervaren. Het is dan ook geen verrassing dat hun optreden in de Ancienne Belgique uitverkocht was. Voor een publiek met hoge verwachtingen kwamen ze er hun nieuwe plaat To Believe voorstellen die vrijdag verschijnt. Er viel weer veel schoonheid te ontdekken in hun muziek, maar toch was de groep niet altijd trefzeker.
Met het instrumentaal nummer “Man With The Movie Camera” zette The Cinematic Orchestra het optreden op overweldigende wijze in. Het zestal creëerde van meet af aan een grootse sound waar elk instrument zijn rol speelde en het sfeervolle licht op het podium neersloeg. Stevige drums, vurige sax en subtiele elektronica lijfden de avond in. Een veelbelovend begin dus, maar hoewel het grootste deel van deze instrumentale songs voor een zekere sfeer in de AB zorgden, waren ze niet altijd even treffend. De thema’s waren altijd interessant, maar vaak waren deze nogal vlak in opbouw. Het oudere “Channel One Suite” wist bijvoorbeeld in het begin wel te boeien, maar werd al rap een beetje saai, en de vocale samples een tikkeltje gedateerd.
© CPU – François de Rivoyre
De spanning tussen de muzikanten was soms ver te zoeken, maar gelukkig waren er ook mooie en memorabele momenten. Deze vonden plaats wanneer zangeres Frida Touray op het podium stond. De zangeres mocht zich wagen aan oude en nieuwe nummers van The Cinematic Orchestra en deed dat met hart en ziel. Ze gaf liedjes als “Zero One / This Fantasy” en “Lessons” veel warmte dankzij haar stem en wist zich zo te versmelten met de serene maar emotionele sfeer die deze groep altijd in zijn muziek weet te schrijven.
Tijdens “To Believe” kregen we het hoogtepunt te horen. De gitarist kreeg even de hoofdrol en mocht met zijn akoestische gitaar samen met de zangeres een heel gevoelig en teder nummer neerleggen. Hij leek even een magisch moment te willen neerleggen, een waarvan we gehoopt hadden er nog meer van te mogen horen die avond. Tevergeefs. Een spijtige zaak, want we hadden de indruk dat deze stukken meer de aandacht grepen dan de uitgebreide instrumentale composities.
© CPU – François de Rivoyre
Begrijp ons niet verkeerd, de uitgerekte segmenten waren niet altijd langdradig. Zo was er de gestapelde saxofoonsolo die we al op eerdere concerten te horen kregen, maar wel voor een eigenzinnige twist zorgde. Het steeds toenemend aantal saxofoonlijnen leek voor velen even te experimenteel en abstract, maar het schudde het publiek wel wakker. Het prachtige getokkel en de luchtige zang op “Familiar Ground” zorgde vervolgens meteen voor een zachtaardige verlossing.
Ook de grote finale, die opgebouwd werd rond het nieuwe “A Promise”, maakte het een en ander goed. Eindelijk leek er wat spanning te zijn tussen de muzikanten en in de muziek. Iets te laat helaas. Het grootste deel van het optreden hebben we die moeten missen waardoor het als vijgen na Pasen aanvoelde. The Cinematic Orchestra staat uiteraard ook deels voor introspectieve stukken, maar in hun uitgebreid repertoire hebben ze ook materiaal om hier een tegenwicht aan te geven. De bisronde met “All That You Give” was ook zeer welkom, maar was met één liedje maar aan de korte kant. Zouden er veel aanwezigen geweest zijn die toch stiekem hoopten op de tonen van “To Build A Home” naar huis te gaan?
Met een uitstekende live-reputatie als die van The Cinematic Orchestra, lagen de verwachting uiteraard hoog. We bleven gisteren dan ook een beetje op onze honger zitten na het optreden in de AB. De groep leverde een goed optreden, maar we hebben toch al betere concerten van hen gezien. Deze keer misten ze iets teveel spanning, contrast en verrassing om van een onvergetelijke avond te spreken. De muziek van The Cinematic Orchestra bevat de schoonheid en vindingrijkheid, maar dit kwam deze keer niet altijd tot zijn recht.
Setlist:
Man With A Movie Camera
Lessons
Wait for Now / Leave The World
Channel 1 Suite
Zero One / This Fantasy
Flite
(Saxofoon loop)
Familiar Ground
A Promise
All That You Give
