LiveRecensies

Crammerock 2018: Festivaldag 2

LiveRecensies

Crammerock 2018: Festivaldag 2

Nadat we gisteren mooie optredens van o.a. dEUS, Emma Bale, Hooverphonic, Miles Kane, … zagen (dag 1), hebben we ook op de tweede en meteen laatste dag heel wat moois te horen en te zien gekregen. Met 35.000 verkochte tickets is ook deze editie weer helemaal uitverkocht en zo was er weer veel volk op de been in de twee tenten. De hoofdtent kan je voor muziekliefhebbers handig noemen, want de optredens op de Main North en Main South zijn maar een halve draai van elkaar verwijderd. Op die twee podia zagen we gisteren spetterende optredens van o.a. Arsenal, Coely, Anouk, Equal Idiots, … Een mooie afsluiter voor onze festivalzomer.

© CPU – Joost Van Hoey

De taak als dagopener op een festival is nooit echt gemakkelijk, behalve als je band Sons noemt. Het viertal uit Melsele dat dit jaar als één van de drie winnaars van De Nieuwe Lichting uit de bus kwam, wist ondanks het redelijk vroege uur al op heel wat toeschouwers te rekenen. De vettige garage punk zorgde een halfuur lang voor een sneller kloppend hart bij de gitaarliefhebbers. Met “Lonely Boy” van The Black Keys en hun eigen “Tube Spit” en “Ricochet” blijken ze ook de ideale festivalnummers in hun set te hebben. Sons straalde gisteren met andere woorden maturiteit en klasse uit op Crammerock!

© CPU – Joost Van Hoey

Ijzersterk is niet alleen een goede pun om de set van Het Zesde Metaal te beschrijven, maar wel degelijk een samenvatting van de show. Wannes Cappelle was weer zijn grappige zelve en bracht tussen de nummers door de mensen aardig aan het lachen. De West-Vlaamse teksten waren voor de hoofdzakelijk Oost-Vlamingen geen enkel probleem en zo werden nummers als “Naar De Wuppe” met veel expressie meegezongen. Heel origineel zijn de mannen eveneens ook om het publiek te betrekken want in plaats van handjes wouden ze graag schoenen zien. Op blote voeten werd er verder meegezongen en gedanst en kregen we met “Liefde” een liefdevol einde.

© CPU – Joost Van Hoey

The Sheila Divine uit Boston is volgens Wikipedia enorm geliefd door ‘The Three B’s’ of te Boston, Buffalo en België. De band is al bijna twintig jaar bezig en dat merkte je ook. De energie bij de band was eerder beperkt en zo kregen we een ietwat droge set voorgeschoteld. De relevantie van de band is anno 2018 niet echt hoog en zo was de opkomst ook niet tamelijk groot. De jeugd was bij de nederhop-sensaties Jacin Trill en SBMG, terwijl nostalgici en gitaarfans met een beperkt enthousiasme naar het optreden keken. De driekwartier durende set kon de aandacht van velen niet rechthouden, ook al waren er sommige nummers die muzikaal wel hun werk deden. Met een mengelmoes aan gevoelens bleven we achter…

© CPU – Joost Van Hoey

Rakken als rakkers. De twee makkers Thibault en Pieter doen dit ondertussen enorm succesvol. Jong en oud kwam in de late namiddag samen om er samen met Equal Idiots een stevig rockfeestje van te maken. Nummers uit de debuutplaat Eagle Castle BBQ werden recht voor de raap gebracht en bevatten geen tot amper tierlantijntjes. Het publiek jamde er dan ook maar al te graag mee op los wat ervoor zorgde dat de security voor het eerst echt werk had. Tot het jolijt van de twee bengels trokken de sterke mannen de ene crowdsurfer na de andere het publiek uit. Wie de twee voor de zoveelste keer zag, zal in de set weinig tot geen verrassingen gevonden hebben, maar voor de Equal-maagden was de set één groot feest. Het was één van de laatste festivalshows van Equal Idiots voor Thibault en Pieter aan een tweede plaat beginnen. We kijken al watertandend uit naar een nieuwe set waarop we helemaal los kunnen gaan.

© CPU – Joost Van Hoey

De Belgische comeback van het afgelopen jaar is zonder twijfel Millionaire. De band rond Tim Vanhamel keerde na een negenjarige pauze terug met het geweldige Sciencing. Nu, iets meer dan een jaar na de release, speelde Millionaire gisteren hun laatste show in België (voor ze aan nieuw werk beginnen vermoeden we) en dat kon tot onze verbazing maar op weinig interesse rekenen. Spijtig want Millionaire leverde een solide rockshow af waarin oude en nieuwe nummers goed gebalanceerd waren. Nummers als “Love Has Eyes” en “I’m Not Who You Think You Are” klonken live nog ruwer en psychedelischer en kunnen nog meer overtuigen dan de studioversie. De muziek die het Antwerps vijftal maakt, is niet al te toegankelijk en bijgevolg reageerde het publiek maar mak. Ook klassiekers als “Champagne” en het furieuze slotakkoord “Wake Up the Children” werden eerder povertjes onthaald tot onze groot spijt. De laatste Belgische show voor onbepaalde tijd had met andere woorden iets meer resonantie en erkenning mogen krijgen.

© CPU – Joost Van Hoey

Een jaar geleden stond Intergalactic Lovers nog bloednerveus in de Marquee op Pukkelpop om er hun terugkeer te vieren en de nieuwe plaat aan te kondigen. Een jaar vol optredens later zien we dat de band met hun album onder hun arm veel zelfzekerder op het podium staat en dat weerspiegelt zich dan ook in een zeer ingespeelde band. Frontvrouw Lara voelt zich op een podium nog steeds even goed als een vis in water en ook vocaal was er weinig op te merken. “Islands”, “Delay” of “Northern Rd.”. Geen enkele hit werd overgeslagen en nummer na nummer kregen we fantastische live-uitvoeringen. Het was de laatste Belgische festivalshow van de band dit jaar en het was misschien ook wel hun beste optreden. Alles zat goed en kwam prima tot zijn recht. Slotnummer “River” was een magnifieke climax van een straffe set. Glazige ogen, niet alleen bij Lara.

© CPU – Joost Van Hoey

De electrowereld heeft Kraftwerk, de Rock’n’Roll Elvis en de Belgische hiphop ‘T Hof Van Commerce. Al meer dan twintig jaar lang draaien Flip Kowlier, Serge Buyse en Kristof Michiels mee en zetten ze elke zaal of elk festival in vuur & vlam. Met een nu al legendarische documentaire ‘Wien Is ‘T Hof Van Commerce’ in het sleeptouw, trokken ze weer op tour en Crammerock kreeg ook de eer. Uit een energieke set, die eerlijk gezegd niet voor iedereen is weggelegd, kunnen we moeilijk een favoriet kiezen. “Truckchauffeur” staat alvast helemaal vanboven en niet alleen bij ons. ‘T Hof Van Commerce is mee met de tijd en is een groep waar heel wat jonge hiphoppers een voorbeeld aan mogen nemen. Geen playback, auto-tune of dergelijke, maar puur talent en poëzie maken van de band een echte grootheid. Op naar de volgende twintig.

© CPU – Joost Van Hoey

Op Pukkelpop geloofden we onze ogen en oren al niet toen onze eigen Coely op de traditionele pre-party meteen de lat zo hoog legde dat er geen enkele urban-act meer over geraakte. Haar explosieve mix van soul, r&b en rap blijft werken ook al zie je de act voor de zoveelste keer. Laat dat nu één van de sterke punten zijn, want bij elk optreden heb je het gevoel dat ze er nog een schepje bovenop gooit. Geen noot werd gemist en ook geen kans om het publiek mee te krijgen, verkwist. In de slotfase kregen we met o.a. “Don’t Care” sfeermakers van formaat voorgeschoteld die ook dankzij de leuke vibes van Yann Gaudeuille en Dvtch Norris toppers zijn. Tijdens het slotlied “Celebrate” riep Coely ten slotte nog eens een schattige jongen op het podium en werden alle harten veroverd! Het luidste (lees: oorverdovend) applaus van het weekend ging naar Coely. We kroonden Coely al tot de Belgische urban-queen, maar na zo een fenomenaal einde nemen we onze woorden terug en maken we er met plezier de Belgische urban-godin van.

© CPU – Joost Van Hoey

In België wordt Seasick Steve doorgaans onthaald als een ware held. Zijn verleden als dakloze en de plotse ontdekking in 2006 maakten hem zeer geliefd bij het Europees publiek. Alleen was daar gisteren niet veel van te merken op Crammerock. De blueswizard moest de concurrentie aangaan met het vele gebabbel in het publiek waardoor ook een welgemeende ‘Shut the fuck up’ over zijn lippen glipte. Veel verandering bracht dat niet echt te weeg en dus concentreerde Steve, zijn gitarist en zijn drummer zich volkomen op de muziek. Binnenkort verschijnt een nieuwe Seasick Steve plaat Can U Cook? waaruit we al enkele nummers te horen kregen. In het slotstuk van de set smeet Steve en band zich nog eens volledig en leverde dat heerlijk luide bluesrock op die ook de aandacht van de rest van de goedgevulde tent wist te trekken. Sterk einde van een voor de rest eerder te vergeten set.

De tent stond afgeladen vol voor de Hollandse rockdiva Anouk toen haar band met ‘schwung’ aan de set begon. Met slechts een beperkt aantal Belgische data op haar agenda, heeft Crammerock naast Suikerrock de eer om de legendarische zangeres te verwelkomen. Geen nieuw werk, maar haar grootste hits staan centraal op deze tour en met opener “Girl” kregen we al zeer vroeg een giga hit geserveerd welk met groot gejuich onthaald werd. Anouk staat op het podium om muziek te maken en verspilt dus ook geen tijd aan bindteksten. Een beleefd ‘Dank jullie wel!’ krijgen we tot vier maal toe te horen, maar meer kregen we niet. De muziek staat centraal en die was behoorlijk. De Nederlandse icoon leeft zich helemaal in in haar muziek, verstopt zich achter haar haren en dans eigenzinnig mee. Knallers als “Nobody’s Wife” en een akoestische versie van “Lost” missen hun effect bovendien niet en ontpoppen zich tot echte meebrullers. Anouk is Anouk en dat zal altijd zo blijven. Een rasechte zangeres die op podium staat om muziek te maken.

© CPU – Joost Van Hoey

De Amerikanen van De La Soul maken nu al dertig jaar hiphop en hebben ondertussen al bijna een legende status bereikt. Degenen die niet echt thuis zijn in de hiphopwereld, kennen ze vooral van op de wereldhit “Feel Good Inc.” van Gorillaz, de groep van Damon Albarn die ze bij elke live show ook op het podium vergezellen. Voor hun optreden in Stekene (of was het toch BRUSSELSSSS?) was er niet meteen een stormloop en dat zorgde bij Posdnuos, Trugoy en Maseo in het begin voor verbaasde blikken. Toch probeerden ze er het beste van te maken en kregen ze het publiek redelijk goed mee. Hun laatste plaat dateert al van 2016 en dus kregen we heel wat oude nummers te horen zoals hun bekendste “Me Myself and I”. De oldschoolbeats, het live rappen (iets wat vele hedendaagse rappers graag vergeten te doen) en de interactie zorgden voor een genietbaar optreden dat zoals bij veel optredens dit jaar op Crammerock aan sfeer miste.

© CPU – Joost Van Hoey

Crammerock was ook voor de Belgische supergroep Arsenal de laatste festivalshow van het seizoen en ook tijdens die laatste keer wist Arsenal te overtuigen. Met hun nieuwste album In The Rush Of Shaking Shoulders brachten ze niet alleen schouders aan het shaken. De Afrikaanse & Latijns-Amerikaanse invloeden kregen elk lichaamsdeel soepel en de teksten maakten de mensen hees. Veel showelementen, buiten een goede lichtshow, heeft de band overigens niet nodig om te boeien, want frontman John Roan en zangeres Leonie Gysel trekken alle aandacht naar zich. De stemmen van de aanwezigen waren tegen “Melvin” prima gesmeerd waardoor het feest nog eens helemaal kon lostbarsten. Arsenal is en blijft een echte live band die je ooit gezien moet hebben. Met het enorm leuke “Lotuk” namen we afscheid en trokken we de nacht weer in.

Een mooi weekend vormde een waardige afsluiter van onze festivalzomer. Naast enkele exclusieve optredens, zagen we heel wat Belgische toppers die nog maar eens bewezen dat het in België goed zit met de muziekwereld. Het concertseizoen staat voor de deur en ook wij trekken dan weer op pad… naar grote en opkomende namen net zoals tijdens de festivalzomer.

Een verslag geschreven door Maxim Meyer-Horn & Simon Meyer-Horn.

1856 posts

About author
aka fantom
Articles
Related posts
LiveRecensies

Het Zesde Metaal @ Het Depot: Knuffel van gitaren

Begin dit jaar bracht Het Zesde Metaal een zesde album uit; een album dat ze liever niet hoefden te maken. Het Langste…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Suikerrock vult affiche aan met Faithless, Brihang, Froukje, Royel Otis en meer!

Je zou het misschien niet zeggen als je aan het raam kijkt, maar het festivalseizoen begint nu echt wel heel nadrukkelijk op…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Het Zesde Metaal, Villagers en ise naar Dranouter!

Een jubileum vieren, dat doe je niet elk jaar. Dranouter blaast dit jaar vijftig kaarsjes uit en kondigde eerder al aan dat…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.