LiveRecensies

“Stranger Things” (Kyle Dixon & Michael Stein) + Tom Rogerson @ AB (BRDCST): Overweldigende trip naar de upside-down

LiveRecensies

“Stranger Things” (Kyle Dixon & Michael Stein) + Tom Rogerson @ AB (BRDCST): Overweldigende trip naar de upside-down

De netflixserie Stranger Things is in geen tijd uitgegroeid tot een gigantische hit. Miljoenen kijkers volgden Mike, Joyce, Eleven en tal van andere aimabele personages in hun zoektocht naar Will, een jongen die op mysterieuze wijze verdween. De reeks is ondertussen één van de grootste fenomenen in de hedendaagse populaire cultuur, al zijn de invloeden een stuk minder hedendaags. Zo speelt het avontuur zich niet alleen af in jaren ’80, ook de stijl en verhalende elementen zijn een weerspiegeling van films uit die periode.

Het sterkste voorbeeld van die eightiesinvloed is misschien wel nog de soundtrack. Kyle Dixon en Michael Stein (beiden lid van synthwave band S U R V I V E) creëerden de ideale muzikale begeleiding die doorspekt is met vintage synthgeluiden. De soundtrack is zijn eigen leven beginnen leiden met een reeks bijzonder populaire uitgaven op vinyl. Het is dus geen verrassing dat de Ancienne Belgique gisteren goed gevuld was toen Dixon en Stein uitgenodigd werden om hun soundtrack live uit te voeren in het kader van BRDCST.

Alvorens de wereld van Stranger Things op ons losgelaten werd, mocht eerst Tom Rogerson ons in de stemming brengen. De Britse minimalist kwam voornamelijk werk spelen uit zijn nieuwe plaat Finding Shore die hij opnam met niemand minder dan levende legende Brian Eno. Met een gracieuze vleugelpiano en de oneindig aantal mogelijkheden van een keyboard dat verbonden is aan een laptop, creëerde hij een subliem geluid. Met de composities als leidraad improviseerde en dirigeerde hij zichzelf een weg door de set. Soms resulteerde dit in korte pareltjes (“Idea of Order at Kyson Point”), maar af en toe durfde het toch wel eens langdradig te worden. Desalniettemin zat er in elk stuk wel een melancholische schoonheid verscholen.

Alle netflixfanaten, synthesizerliefhebbers en personen die gewoonweg beiden zijn, stonden duidelijk vol spanning te popelen om te weten wat er hen te wachten stond achter het rode gordijn van de AB. De meesten wisten dan ook niet goed wat te verwachten. Een volledig elektronische en instrumentale soundtrack live voorgeschoteld krijgen, is iets wat je niet iedere dag meemaakt (ideaal voor BRDCST dus). De verwondering was dan ook groot toen het gordijn omhoog ging. Het leek even of het podium van de AB in verbouwingsmodus was. De balken waren bijna helemaal naar beneden gezakt, er was een wirwar aan kabels te zien en het podium was gehuld in staafvormige lichten (tot op de balkons!). Kyle Dixon en Michael Stein leken bijna een bijrol te spelen, want ze zaten achteraan, gehuld in duisternis en een lading synths.

Uiteraard speelden ze deze avond enkel de hoofdrol, want het was dit duo dat de AB op zijn grondvesten liet daveren. Dixon en Stein openden brutaal en lieten de zaal voelen dat het menens was. Met een langgerekte intro en bassen die door ons lichaam gierden, leken ze  even de verontrustende wereld van de upside-down naar Brussel te halen. Wat het echter wel was, was het overbekende hoofdthema van de serie. Het duo ging er de vrije loop mee en liet de verschillende elementen van het thema maar mondjesmaat door de zaal gaan. Best wel een gewaagde zet om het bekendste nummer van de avond zo onherkenbaar te verpakken.

We moeten toegeven, in het begin was er de vrees dat het live brengen van deze soundtrack wel eens langdradig zou kunnen overkomen. Het tegenovergestelde bleek echter waar. Kyle Dixon en Michael Stein haalden alles uit de kast en brachten de nummers naar een nieuw niveau. Alles klonk grootser, dominanter en voortreffelijk: de ritmes beukten in, de bastonen gingen enorm diep en het retrogeluid van de synths omringde ons. De excellente geluidstechnische capaciteiten van de Ancienne Belgique werden daardoor prachtig in de verf gezet. Daarnaast speelde het duo niet nummertje per nummertje, maar lieten ze alle thema’s in elkaar opgaan als één organisch geheel waar er ruimte was om te spelen.

Op visueel vlak was er ook geen reden tot verveling. Ze hadden wat beelden van de serie kunnen projecteren, maar zou dat niet wat suf geweest zijn? De visuele artiest Marcel Weber (die al visuals verzorgde voor veel elektronicafestivals) is een stuk ambitieuzer dan dat. Hij ging veel suggestiever te werk. De buisvormige lichten die verspreid waren over het podium en de balkons werden samen met de stroboscoop op een creatieve wijze ingeschakeld wat ervoor zorgde dat het concert onlosmakelijk verbonden werd met de indrukwekkende lichtshow. Ergens tussen het kleurgebruik en de beweging in de lichten werd de sfeer op subtiele wijze beklemtoond. Het is geen verrassing dat de toeschouwers volop foto’s trokken van dat spektakel.

Tussen al het dreigend geweld en de onheilspellende soundscapes door was er ook ruimte voor meer gevoelige stukken. Kyle Dixon en Michael Stein weten niet alleen spanning op de soundtrack vast te leggen, maar ook de emoties van de personages. Dat zorgde ook voor een hoogtepunt op het concert. Op het mistroostige “Eulogy” klonken de synths bijna menselijk en zorgden ze voor een moment van verwondering en verstilling in de overweldigende set. Het nummer is duidelijk één van de favorieten van de fans, want wat volgde was een oorverdovend applaus.

De avond waar Kyle Dixon en Michael Stein de muziek van Stranger Things naar de Ancienne Belgique brachten, was er één waar veel mensen reikhalzend naar uitkeken, maar ook één die gehuld was in mysterie. De verwachtingen werden echter duidelijk overtroffen dankzij het duo dat de soundtrack liet groeien naar een muzikaal en visueel spektakel dat het enigmatische en de charmes van de serie perfect weet te omvatten.

De komende dagen staat de Ancienne Belgique in het teken van BRDCST met nog optredens van o.a. James Holden, Young Fathers en Sleaford Mods. Onze voorbeschouwing lees je hier.

Related posts
InstagramLiveRecensies

Mass Hysteria @ Ancienne Belgique (AB): Chaos in de orde

Sinds Graspop Metal Meeting en Hellfest jaarlijks hetzelfde weekend in juni plaatsvinden, bestuderen metalfans nauwlettend beide line-ups. Het concept van de ‘logoband’…
InstagramLiveRecensies

Barry Can't Swim @ Ancienne Belgique (AB Club): Al kan hij wel vliegen

Vorig jaar bracht muzikant Barry Can’t Swim zijn debuutalbum When Will We Land uit. Hij zocht er de randjes van het housespectrum…
LiveRecensies

SLIFT @ Ancienne Belgique (AB Box): Intergalactisch stokbrood

Het aantal muzikanten dat je uit Toulouse kunt opsommen, blijft als Belg en zeker als Vlaming eerder beperkt. Toch is er een…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.