De mannen van Freaky Age zijn na een lange pauze eindelijk terug. Vier jaar na hun vorige album “(From the Heart of) Glitter Lake” haalt het viertal uit Ternat de gitaren terug boven op “Inner Stranger”. Dit keer zonder hulp van Das Pop-gitarist Reinhard Vanbergen, wel volledig in hun eentje, net als vroeger. Op Inner Stranger ging Freaky Age op zoek naar een nieuwe snedige gitaarsound die sterk aanleunt bij hun energieke liveshows. Met een vierde album en een uitverkochte AB onder arm, starten de jongens hun 2017 alvast groots. Wij mochten frontman Lenny Crabbe en gitarist Mathias Declercq een paar vragen stellen.
Lenny en Mathias, waarom zo’n lange pauze nemen?
Crabbe: “Het is niet zo dat we bewust gekozen hebben om het vier jaar wat minder te doen, maar we hadden een paar intense jaren achter de rug. Doorheen elke plaat zijn we altijd een band geweest die heel veel optraden. Ik denk dat het moment daar opeens was om even de voet van de gas te nemen en met wat andere dingen bezig te zijn. Ik ben een jaar in Berlijn gaan wonen dus dan hebben we automatisch al wat minder gedaan omdat ik niet in de buurt was.
Eens terug in België hebben we de draad terug opgepikt, maar het heeft wel een paar maanden geduurd voordat we terug onze draai vonden. We wisten heel goed wat voor plaat we wilden maken, maar we waren er nog niet uit hoe die precies moest klinken. Zodra we daarachter kwamen, hebben we het nieuwe album in verschillende etappes opgenomen. We boekten dus geen studio voor drie weken om alles in één keer op te nemen. In die verschillende studiosessies namen we dan een keer drie nummers op, dan weer vijf dan nog eens twee. Onderweg zijn er waarschijnlijk al een plaat of twee gesneuveld met liedjes die we overboord lieten vallen. In die vier jaar is er heel veel gebeurd, we hebben niet het gevoel dat het stil lag omdat we toch elke week drie vier keer samen in de studio zaten.”
Wanneer werd er dan beslist nu is het genoeg, nu gaan we er een album van maken?
Crabbe: “We hebben opnieuw opgenomen in de studio bij mij thuis. Dat is onze uitvalsbasis van bij het begin. We zijn daar heel hard op ons gemak. Onze eerste plaat is daar ook opgenomen en dit album hebben we zoals het eerste ook terug zelf geproduced. Als je zelf de touwtjes in handen hebt en er geen einddatum aan de opnameperiode is, kan je in principe blijven verder werken. Daar hebben we dan op een bepaald moment wel zelf een stop op moeten zetten en zeggen ‘Nu is het genoeg geweest, die plaat moet uitkomen.’ Ook omdat we terug wilden gaan spelen.”
Declercq: “Het nieuwe album is meer een verzameling van drie vier sessies gespreid over een paar jaar. Gaandeweg hadden we dan een paar nummers verzameld waarvan we dachten: die vier sessies vormen een mooi geheel om een plaat uit te vormen.”
Omdat je geen deadline had, kon je ook gewoon blijven werken aan nummers natuurlijk.
Crabbe: “Inderdaad. Bij de tweede sessie luister je terug naar de nummers die je zes maanden geleden opnam en ondertussen ontdekte je een bepaalde gitaarsound die veel beter past op een van de oudere nummers. Dan hebben we onszelf wel even moeten bijsturen en stoppen omdat we er anders aan zouden blijven werken. Eigenlijk is dat ook wel een goed teken want het betekent dat we ondertussen veel beter weten wat we willen. Dat is het grootste verschil met het laatste album. Dit keer konden we helemaal onze zin doen, ook omdat we er de tijd voor hebben genomen. De nieuwe plaat is dan ook helemaal hoe wij het voor ons zagen.”
Was het een bewuste keuze om opnieuw zelf te producen?
Crabbe: “Zeker. Met de vorige plaat hadden we zoveel verschillende dingen geprobeerd van piano’s en strijkers tot klavecimbels. Die liedjes hadden dat ook wel meer nodig maar nu wilden we dat allemaal terug strippen en niks doen wat we live niet kunnen meenemen. Zo kwamen we al snel terug uit bij dan doen we het gewoon terug zoals de eerste plaat, old school Freaky Age.”
Declercq: “Je hoort ook gewoon vier gasten. Live zijn onze oude nummers veel energieker en krachtiger dan op plaat en nu was het de bedoeling om dat energieke geluid meer op de plaat te krijgen.”
Crabbe: “We zijn altijd een live-band geweest en ik vind het heel belangrijk dat zoiets hoorbaar is op het album. We wilden het op een zodanige manier op plaat zetten dat die tierlantijntjes niet nodig zijn. Dat het de essentie is die overblijft.”
Zijn er muzikale invloeden geweest die hoorbaar zijn op het nieuwe album?
Crabbe: “Specifieke invloeden zijn er niet. We luisteren allemaal wel naar dezelfde artiesten maar het is niet zo dat we een bepaald album erbij nemen en zeggen “we willen dat onze gitaar klinkt zoals op nr 7 van dit album.” Het gebeurt wel dat een album van een andere band een algemene feel of sfeer opbrengt die we leuk vinden. Maar het is altijd heel tricky om dat proberen na te bootsen. Dan kom je al snel uit bij iets dat niet van jezelf is. We zijn meer beïnvloed door dingen die gebeuren in de wereld in het algemeen.”
Declercq: “We hoeden ons er ook voor om niet teveel mee te gaan in alles wat nu zou kunnen aanslaan of zou kunnen werken. Het gaat vaak gewoon over ons vieren die samen in een kot zitten te zwoegen om ergens uit te komen. Ook al blijft het een typische pop rockplaat, je kan volgens mij niet echt zeggen dat het in het vaarwater van die of die muzikant zit.”
Je hoort gewoon vier gasten, geen strijkers of klavecimbels. We zijn altijd een live band geweest en dat is ook hoorbaar op het album.
Ons is wel opgevallen dat het begin van Everything Is Better Now heel erg lijkt op Working Overtime van The Sore Losers.
Crabbe: “Echt waar? Leuk! En dat zijn dan nog eens Belgen ook. Dat is ons zelf niet opgevallen. We schrijven het op.”
Hoe gaat het songschrijven in zijn werk?
Crabbe: “Meestal schrijf ik de liedjes alleen en werken we die daarna uit met de hele band. Ieder zoekt dan voor zich zijn eigen arrangementen en partijen. Er zijn ook heel wat nummers op deze plaat die ik samen met onze bassist Wouter (Van den Bossche) heb geschreven, wat heel cool was. Wouter is de enige van ons die een muzikale opleiding heeft gehad. De rest is altijd didactisch bezig geweest met ons instrument. Wouter heeft dus een heel andere manier van akkoordenschema’s aan elkaar te linken. Bij mij is dat meer intuïtief, bij hem meer logisch redeneren. Als je ons twee dan samen zet, komt hij met dingen af die ik nooit zou spelen maar waar ik wel op een heel toffe manier op kan zingen. Zodra we dan een geraamte voor een nummer hebben, kruipen we ermee in de studio en repeteren we tot het plaatje klopt.”
In die vier jaar lange pauze heb jij, Lenny, ook wat solo gedaan.
Crabbe: “Toen ik in Berlijn woonde, heb ik aan een aantal liedjes gewerkt voor mijn soloplaat. Het is nog altijd de bedoeling om een album uit te brengen, maar dan niet meer onder de naam Len Sharp. Dat was eenmalig project.”
Hoe bepaal je of de nummers die je schrijft voor Freaky Age zijn dan wel voor jezelf?
Crabbe: “Omdat we al zolang samenspelen, Mathias en ik al van voor we met Freaky Age begonnen, voelen we elkaar allemaal heel goed aan. Daardoor is het voor mij altijd direct duidelijk wat er zou passen binnen het kader van Freaky Age. Meestal zijn het de rustige liedjes die ik eerder alleen zou uitwerken, simpelweg omdat die binnen ons kader niet echt passen.”
Inner Stranger gaat over het gevoel van vervreemding. Denken dat je jezelf kent en dan ontdekken dat het niet zo is
Het nieuwe album heet ‘Inner Stranger’, wat is de betekenis daarachter?
Crabbe: “Inner Stranger gaat over vervreemding. Het gevoel dat je jezelf kent, maar dan ontdekken dat het niet zo is. Je denkt te weten hoe de vork in de steel zit, hoe alles werkt, maar merkt dan plots dat het toch niet zo blijkt te zijn. Het gevoel dat alles veranderend is en dat je vervreemd kan geraken van dingen die ooit heel vertrouwd waren. Dat je plots merkt dat je bent afgedwaald op de een of andere manier en niet goed snapt hoe dat is gebeurd. Er zitten heel veel elementen in de plaat die over zulke vragen gaan. En ik hoop dat ik niet de enige ben die daarmee rondloopt.”
Declercq: “Dat thema van vervreemding loopt als een rode draad doorheen het nieuwe album en dan vooral in de teksten. De muziek reflecteert het niet altijd want die blijft pop-rock maar de teksten gaan toch wel wat dieper.”
Inner Stranger is een divers album met een frisse sound. De psychedelische intro van “Someone Else” is bijvoorbeeld iets totaal anders, hoe zijn jullie daar opgekomen?
Declercq: “‘Someone Else’ is sowieso een buitenbeentje, eentje waar we heel trots op zijn. Omdat het eens iets anders is, was het geen gemakkelijke om in de plaat te passen. Het zou logisch geweest zijn om die intro op te vullen met tekst, omdat hij vrij lang is. Dat hebben we bewust niet gedaan. Het is een heel sferische intro die de psychedelisch basriff van Wouter mooi inleidt. Het nummer is ook een leuk rustpunt op de plaat omdat net daar een ander gedeelte begint.”
Crabbe: “Op het moment dat het nummer geschreven was, was die intro nog niet zo. We kwamen pas uit bij iets spacey, psychedelisch toen we begonnen te spelen. Als er één nummer op het album is waar zoiets paste, was het wel ‘Someone Else.'”
Omdat we zoveel tijd namen, konden we wat meer experimenteren. Someone Else en Waste No Tears zijn heel verfrissende nummers, atypisch Freaky Age.
Ook vocaal heeft jullie nieuwe album heel wat te bieden. Er zijn behoorlijk wat harmonietjes op te horen. Wie zingt die samen met Lenny?
Crabbe: “Ikzelf (lacht), ik zing alle harmonietjes in op plaat.”
Declercq: “Op alle platen doet Lenny alle backings zelf. Als hij een zanglijn zingt, heeft hij meestal redelijk snel in zijn hoofd wat erbij kan. Het is ook wel een van de leukste dingen om te doen niet?”
Crabbe: “Ik zou dat makkelijk kunnen laten doen door Wouter, die ze live meezingt, maar ik vind het inderdaad een van de leukste dingen om te doen. Wanneer we de studio ingaan, ben ik degene die daar altijd een veto op stel: “Nee, ik doe de backings.” Dat is het allerlaatste dat er gebeurt voordat er gemixt wordt. Nadat de drums, de bas, de gitaren en de lead vocals zijn opgenomen, dan pas komen de backings. Het voelt net alsof je met een stift de randjes aan het inkleuren bent. Dat is echt super plezant.”
Onlangs speelden jullie een sessie bij Q-music. Het viel ons op dat tijdens “Waste No Tears” Mathias plots bas speelde en Wouter gitaar, waarom die wissel?
Declercq: “Dat was puur omdat het nummer zo tot stand kwam. Omdat we zoveel tijd hadden om nummers te schrijven, konden we een beetje meer experimenteren. We zaten in de studio en op een onbewaakt moment nam Wouter een gitaar vast en begon die riff te spelen. Lenny zat toen achter de drums met een micro. We kwamen dan redelijk snel tot een ritme. Ik nam dan een bas en begon mee te spelen. Achteraf heeft Wouter de baslijn nog vervolledigt, niet lang daarna hebben we het nummer ook zo opgenomen. Het leek ons dan ook logischer om het ook op die manier live te spelen met dan wel Jonas (Pauwels) achter zijn drums natuurlijk. “Waste No Tears” is ook weer een van de meer experimentele nummers op de plaat.”
Crabbe: “Ik heb er nadien samen met Wouter nog veel aan geschreven. Het is een atypisch nummer dat ook een van mijn favorieten is. Eentje dat nooit op onze vorige plaat zou staan, net zoals “Someone Else”. Het zijn nummers die het gevolg zijn van het feit dat we onszelf pushten om bij iets anders uit te komen. We wilden het voor onszelf interessant houden, iets verfrissend maken waarmee we met de volle goesting terug de baan op wilden.”
Declercq: “We hebben geprobeerd om toch een balans te houden en niet teveel af te wijken van wie we zijn. Het is verleidelijk als je zoveel tijd neemt om er strijkers en andere versieringen aan toe te voegen. Toch wilden we vooral alles in one take kunnen spelen.”
Crabbe: “We konden nu ook meer focussen op één bepaalde gitaarsound, die we op punt probeerden te krijgen. Dat liever dan er nog drie gitaren bovenop te gooien met vijf strijkers erbij om te verdoezelen dat het aan de grondslag niet deugt.”
Dat onze albumvoorstelling in de AB uitverkocht is, motiveert ons nog meer om die show deftig aan te pakken. We hebben enorm veel zin om te beginnen spelen!
Op 4 maart, de dag na de release, staan jullie in de Ancienne Belgique. De ticketverkoop ging redelijk hard en de show is sinds een tijdje ook volledig uitverkocht. Hadden jullie dit verwacht? Het was immers vier jaar stil rond Freaky Age.
Crabbe: “We hadden het ook perfect gevonden moest die show de dag daarvoor pas uitverkocht zijn. Maar we gaan niet onder stoelen of banken steken dat we er heel blij mee zijn. Mensen zaten er blijkbaar wel op te wachten. Het feit dat ze er snel bij willen zijn om hun tickets te kopen, motiveert ons alleen maar meer om die show deftig aan te pakken. De Try-outs zijn net achter de rug en die hebben ons alleen maar meer goesting gegeven.”
Declercq: “In de AB willen we zowel het nieuwe album voorstellen maar die nieuwe nummers ook wel mengen met het bekendere werk van vroeger. Het is leuk dat juist voor die show, waar we de nieuwe nummers voorstellen, zoveel mensen willen komen.”
Is het makkelijk om een goeie mix te maken van oude en nieuwe nummers?
Crabbe: “Ondertussen zitten we in een luxepositie met vier albums waaruit we kunnen kiezen. Elke plaat komen er 10 of 12 nummers bij waar je uit kan kiezen dus we kunnen nu ook een heel gebalanceerde set uitdenken.”
Declercq: “We gaan wel geen vijftig nummers spelen natuurlijk (lacht).”
Crabbe: “De set die we nu hebben klaargestoomd voor de AB is een stevige en energieke show, net omdat Inner Stranger ook meer een gitaarplaat is.”
Voor zij die geen kaartje hebben kunnen bemachtigen voor de AB-show, waar kunnen we jullie nog verwachten?
Crabbe: “Er staan al een aantal clubshows vast. De festivals moeten nog aangekondigd worden, maar het zal een mooie mix van grotere en kleinere festivals zijn.”
Declercq: “Met de vorige albums zijn we ook langs een hele hoop festivals gepasseerd, groot en klein. Ondertussen kunnen we dan ook elk festival aan een Vlaams dorp linken, wat mooi is. We hebben in ieder geval enorm veel zin om veel te spelen. We zullen er wel voor zorgen dat we in elke uithoek van België eens passeren.”
Dat horen we graag, veel succes in de uitverkochte AB en bedankt voor het gesprek.
“Inner Stranger” is vanaf 3/3 te koop op cd en vinyl
Freaky Age speelt op 4/3 in de AB en 12/5 in Edegem
