© CPU – Lennert Nuyttens
De bandleden van STAKE waren gemiddeld vijftien jaar oud toen ze in 2008 Humo’s Rock Rally wonnen. Inmiddels bestaat de muzikale verbintenis tussen Brent Vanneste, Cis Deman, Jesse Surmont en Joris Casier al twintig jaar. De documentaire From Fresh Cut To Dry Aged vat de evolutie van Steak Nr. Eight naar STAKE mooi samen. Los van de naamsverandering heeft het viertal zowel nationaal als internationaal een sterk parcours afgelegd, wat perspectief biedt aan nieuwe generaties Belgische gitaarbands. Zo gaat er namelijk geen talentenwedstrijd voorbij zonder dat er een metal-, noise- of punkband in een voorronde zit. We spraken met Brent, Jesse en Joris in het café van de Vooruit, de locatie waar Steak Nr. Eight ten grave werd gedragen en waar STAKE bijna exact een jaar geleden de scepter zwaaide.
Hoe gaan jullie concreet twintig jaar STAKE vieren?
Joris (Casier): We vieren dit op 1 november in LandMarck in Kortrijk. Voor ons is dit een symbolische dag. We gaan dan een avond creëren die een totale ervaring wordt. Daarom kiezen we voor een locatie in plaats van een standaard club. Samen met ons artworkteam wordt er gewerkt aan een expositie.
Brent (Vanneste): Het wordt een soort ‘STAKE World’. Het begint rond vier uur en tegen de tijd dat wij beginnen, zal er van alles te doen zijn.
Was Wevelgem eigenlijk een optie?
Joris: Ja, helemaal in het begin, toen we met het idee kwamen, wilden we het in Wevelgem doen. Dat bleek te complex.
Komen jullie daar nog vaak?
Brent: Sinds de sluiting van café Avenue De Polka komen we er minder. Het verdwijnen van dat café is echt een verlies. Het zou fantastisch zijn als het ooit weer opengaat. We hebben vroeger veel gerepeteerd langs de Polka, het café van mijn vader. Dat was dé plek voor en na onze shows. We konden daar biljarten en vergaderen.
Herinneren jullie je nog het eerste moment dat jullie samen op een podium stonden of in een repetitieruimte muziek speelden?
Jesse (Surmont): Dat was eerst op Brent zijn slaapkamertje bij zijn ouders. Dat brengt veel nostalgie met zich mee.
Brent: Het lijkt nog vers in mijn geheugen te zitten. Als ik terugdenk aan mijn kindertijd, draaide alles om buiten spelen en muziek maken met STAKE. We deden allerlei gekke dingen, maar zijn meteen serieus begonnen. Vanaf het eerste moment tot nu zijn we toegewijd gebleven.
Joris: Het fijne bij Brent thuis was dat alles mocht en kon. We konden onszelf zijn en dat heeft snel geleid tot het maken van muziek en experimenteren.
Waar vond jullie eerste show plaats?
Brent: Officieel zeiden we altijd café Prins Albert. Er staat echter een show van ons online op YouTube van de playbackshow bij de jeugdwerking in het Patronaat. Destijds wonnen we de prijs voor de beste liveband, maar eigenlijk waren we de enige liveband. Rond die tijd schreef ik ook een liedje voor mijn begeleidster op wie ik verliefd was. Ze zei dat ik nog te jong was.
Joris: Die Prins Albert-show was eigenlijk meer een soort jamsessie. Het eerste festival dat ik me nog herinner was Ploezerock. We hebben ook opgetreden tijdens de Gent-Wevelgem koers en op lokale braderieën.
Hebben jullie buiten opnames nog persoonlijke spullen bewaard van de laatste twintig jaar?
Joris: Ik kreeg pas een mobiele telefoon in het tweede middelbaar. Met dat ding kon je echt geen filmpjes maken. Helaas hebben we niet veel beeldmateriaal. Ik heb thuis wat schoenendozen waarin ik mijn bandjes en kaartjes bewaarde telkens als ik terugkwam van een show of tournee. Ik heb ook nog wat oude Steak Number 8-shirts die ik misschien zou willen inlijsten, maar daar heb ik nog geen tijd voor gevonden.
Brent: Die zijn nu behoorlijk wat waard, hé. De cd-versie van When The Candle Dies Out wordt online voor negentig euro verkocht. Ook de lp van All Is Chaos. Het is grappig dat dat voor verzamelaars echt een ding is. Ik heb thuis nog wat VHS-tapes liggen.
Ter gelegenheid van de twintigste verjaardag zijn jullie nu ook getekend bij Mayway Records. Kunnen we een nieuw album of een compilatie verwachten?
Joris: We gaan zeker een nieuw album maken onder Mayway. Door gesprekken met Mayway zijn er ook ideeën ontstaan rond ons jubileum.
Brent: Ik vind het geweldig. In de week dat we bij Mayway tekenden, kwamen er veel mogelijkheden door met een enthousiaste labeleigenaar die alles groots ziet en zelf fan is van STAKE.
Jullie zijn nog geen dertig of net voorbij. Dat is in metal een zeldzaamheid voor bands die twintig jaar bestaan. Voelen jullie je al een oude band?
Brent: Persoonlijk totaal niet. Intussen zijn we wel een geoliede machine geworden, waardoor creativiteit voorop komt te staan. Daarbuiten zijn we praktisch en technisch gezien goed op elkaar ingespeeld. Juist door alle ervaringen creëren we meer ruimte om te experimenteren. Dat voel ik bij elke plaat meer en meer en dat is heel fijn. We durven meer risico’s te nemen.
Voelen jullie bij elk album de druk om niet dezelfde plaat te maken?
Brent: Ik denk dat dat een beetje in ons DNA zit. Het is niet dat we van tevoren zeggen: ‘Laten we nu eens iets maken dat anders is dan de rest… Een deathmetalriff met een sludge ritme en grunge zang…’ Als je analyseert wat we doen, is het wel dat. Die diversiteit wordt ook gezien en geapprecieerd bij onze community, die blijft groeien. Dat is fantastisch. Zeker in die twintig jaar hebben we altijd een sterke band gehad met onze fans, ook op persoonlijk vlak. Ze zijn van onschatbare waarde. Ik vind het logisch dat je die connectie blijft opzoeken. Nu komt dat besef des te sterker binnen. Ze staan er en blijven komen naar alle shows. Ik zou onze jubileumshow bijna helemaal opdragen aan onze community die maar blijft groeien.
Joris: Het is cliché om te zeggen, maar zonder de fans zaten we hier nu niet en was ons feest onmogelijk. Sommige fans zijn onze beste vrienden geworden. We voelen ons bijna verplicht om na een show onszelf naar de merchandise tafel te slepen. Er mag geen afstand zijn.
STAKE-shirts zijn tegenwoordig zichtbaar bij Klakmatrak-shows of Stimular-events. Vorige zomer op Dour kwam alles samen: eerste STAKE in Le Garage en vlak erna Klakmatrak. Hoe houden jullie het overzicht tussen al die projecten?
Joris: Na Dour moesten we Brent toch in een busje steken. We hadden die dag ook nog met STAKE op Rock Herk gespeeld. We hebben toch wel wat shows gehad waar Senne van de Stimular-crew mee was. We zaten zonder chauffeur en hij ging mee.
Brent: Ik denk dat genres tegenwoordig nog steeds bestaan, maar mensen gaan vooral voor de energie. Als je het analyseert, klinkt dat misschien zweverig. Maar het gevoel van energie is verslavend, of het nu bij muziek, film, kunst of iets anders is. Voor mij zijn frequenties en golven allemaal hetzelfde. Een hippe tiener is vandaag zowel een metal-, techno-, gabber- als ambientfan tegelijk. Niet om het te definiëren, maar het blijft open-minded.
Hadden jullie als jonge muzikanten door dat jullie deel uitmaakten van een scene?
Joris: We waren overal de jonkies.
Brent: Ofwel waren we te jong, ofwel waren we de vreemde experimentele band, ofwel waren we te soft voor de metal, of juist niet postrock genoeg voor de postrockers. Het was altijd iets waardoor we al snel doorhadden dat we anders waren.
En nu treden jullie op bij elk mogelijk metal- en postrockfestival. Vorig jaar was Amenra op Rock Werchter een mijlpaal voor de harde scene op dat festival. Lijkt dat ook een mogelijkheid voor jullie?
Brent: Rock Werchter zou voor ons ook moeten kunnen, hoor. Dan moeten we alleen wel flink wat geld neertellen.
Joris: De grote festivals beginnen nu ook te beseffen dat metal echt een genre is dat door veel mensen beluisterd en gewaardeerd wordt. Herman Schueremans mag ons altijd bellen.
Gaan jullie de twintigste verjaardag ook in het buitenland vieren? Jullie hebben een sterke fanbase in het Verenigd Koninkrijk, maar door de Brexit is touren daar een stuk lastiger geworden. Gaan jullie terug?
Brent: We hebben nu al veel buitenlandse fans die speciaal naar België komen omdat ze ons hier willen zien. We weten dat er een klein percentage is dat nog steeds ver reist om dat mee te maken. Dat is behoorlijk bijzonder. Ik denk dat we nog wel wat in het buitenland gaan doen. Of dat specifiek voor onze twintig jarige jubileumtour zal zijn, weet ik niet. Zoals je zei over de Brexit, het is bijna niet meer de moeite waard om daar nog te touren. Dat klinkt grof, maar we hebben daar al tien à vijftien keer getourd gedurende een paar weken. Als je dat zo vaak hebt gedaan, ken je het wel. Eerlijk gezegd begint het weer te kriebelen…
Joris: Ja, ik mis vooral het eten daar. In het Verenigd Koninkrijk hadden we altijd het beste tourontbijt. Een ander idee waar we over gesproken hebben, is het uitvoeren van een akoestische set in andere zalen. Dat zit wel in ons hoofd, bijvoorbeeld in het Koninklijk Circus.
Brent: We zijn daar al een beetje mee aan het experimenteren. Ik vind zelfs dat sommige nummers mooier klinken wanneer ik ze speel op mijn akoestische gitaar dan toen we ze oorspronkelijk elektrisch schreven. Dat voelt anders.
Tot slot, waar zijn jullie als muzikanten het meest trots op, of welk nummer definieert STAKE na twintig jaar?
Brent: Misschien zijn er twee nummers die dat het beste doen. Pak de “The Sea Is Dying” en van onze laatste plaat “F*ck My Anxiety“. Het is echter moeilijk om STAKE te definiëren met slechts één nummer.
Joris: “Gravity Giants” ligt daar mooi tussenin.
Brent: Ik ben in ieder geval blij dat we niet vastzitten aan één bepaalde stijl. Ik zou dat geen twintig jaar kunnen volhouden. Wanneer je vasthoudt aan één ding, wordt het een formule. Onze formule is vrijheid. Ik ben daarentegen wel geïnteresseerd in de mening van management of een label. Ik vind dat waardevol. Maar misschien nog waardevoller is de mening van mensen die helemaal niet met muziek bezig zijn.
Joris: Niemand van buitenaf heeft ooit bepaald wat we moeten maken. Tenzij wanneer we met een producer samenwerkten, maar zelfs dan bleven we trouw aan onze eigen visie. We hebben altijd ons eigen ding gedaan en dat zullen we blijven doen.
De jubileumshow van 1 november is uitverkocht. Vanwege de algemene vraag is er een tweede show op 2 november in LandMarck in Kortrijk. Dit zullen de enige STAKE-shows zijn in 2024. Voor snelle updates over het jubileum meld je je het beste aan bij de STAKE Tribe op WhatsApp.
