Het jaar is nog niet eens zo ver gevorderd, maar voor dj-producer en Rampage-oprichter Murdock moet er al heel wat mislopen opdat het nog op een sissertje zou uitdraaien. Met nog geen twee maanden op de teller liet het Belgische drum-‘n-bassgezicht al een nieuw album op de wereld los, speelde hij shows in de Verenigde Staten, Puerto Rico en Oostenrijk en daarbovenop viert hij komend weekend samen met 35.000 ravers de vijftiende verjaardag van zijn populaire dnb- en dubstepfeestconcept in ’s lands grootste concertzaal. Hoog tijd voor een interview met de man achter X-Ray en Rampage.
Je hebt een mooie start van het jaar achter de rug: een kleine maand geleden kwam X-Ray uit en je speelde de tracks al in het Keulense Bootshaus en De Studio in Antwerpen. Hoe voelde dat?
Heel tof! Als dj speel ik full-on energy. Elke 45 seconden is er wel een drop, het is constant knallen. Omdat ik erop gebrand was om elk albumnummer in mijn set te steken en er best ook wel wat rustigere nummers op de tracklist staan, heb ik naar een goede balans moeten zoeken om te zorgen dat de boel niet zou doodvallen. Dat was niet het geval, dus dat is altijd fijn. Zeker als je weet dat negentig procent van de X-Ray-set eigen muziek is. Een groot verschil met een normale Murdock-set.
X-Ray is dus de naam van je nieuwe plaat. Kan je de keuze voor die titel toelichten?
Net zoals een röntgenfoto, is de plaat een doorlichting van mij als artiest. Alle invloeden die ik leuk vind aan drum-‘n-bass worden op het album vertegenwoordigd. Er staat liquid en jump up op, maar evengoed rollers, jungle en invloeden van latin… Drum-‘n-bass staat erg open voor andere genres, terwijl andere elektronische muziekstijlen toch vaak afgelijnd zijn. Een techno-dj mag geen techhouse spelen, een psytrance-dj geen hardstyle, maar in ons genre kan dat allemaal binnen één set. De samenstelling van de tracklist representeert hetgeen wat volgens mij allemaal thuishoort in drum-‘n-bass.
X-Ray is een doorlichting van mij als artiest
“Cola” heeft dat echte zomergevoel, “Hardcore Vibes” het nostalgische meezingmoment, “Motor City Breakdown” is dan weer junglegericht… De nummers gaan veel verschillende richtingen uit.
Die diversiteit was een bewuste keuze die het album ook nog eens goed beluisterbaar maakt. Je hebt al snel vijftien gelijkaardige tracks en dan durft het al eens te vervelen, dus variatie is belangrijk.
Het is je tweede album, na Stronger. Wat onderscheidt dit van het vorige?
Stronger was mijn eerste grote project. Ik bracht het uit bij Viper Recordings, waar er heel wat labelmensen ook iets te zeggen hadden doorheen het proces. Nu heb ik het volledig solo gemaakt zonder enige feedback van buitenaf. Daarnaast was Stronger af na één jaar, terwijl ik aan X-Ray drie jaar heb gewerkt. Een groot deel van de muziek dateert dus al van de coronaperiode. Daarna heb ik vooral nog matchende vocals toegevoegd en de tijd genomen om de tracks on the road te testen en eventueel de structuur wat bij te sturen. Dat heeft zijn vruchten wel afgeworpen; het voelt ‘affer’ aan.
Sommige nummers draai je inderdaad al twee à drie jaar in je sets. Is het typisch Murdock om muziek helemaal te finetunen tot hij de perfectie benadert of was het gewoon een organische flow van tracks produceren die naderhand een logisch album vormden?
Ik denk dat iedereen in mijn wereld blijft sleutelen aan muziek tot hij honderd procent tevreden is. Volgens mij is het heel eigen aan dancemuziek om verschillende versies, structuren en opbouwen te maken en om zo aan te voelen wat het beste werkt. Misschien typeert het mij wel dat ik bepaalde nummers ook weggooi. Juist omdat ik vind dat ze niet doen wat ze moeten doen of omdat ze niet klinken hoe het zou moeten. Je kan blijven tweaken en misschien geraak je er op die manier ook wel, maar soms moet je na tien versies durven zeggen: ‘dit gaat het niet worden’. Dat is onoverkomelijk.
We zien ook “Fire Burning” met Omar Perry op de tracklist staan. Het nummer zal dienen als de anthem voor de vijftiende editie van je drum-‘n-bass- en dubstepfestival Rampage. Hoe ging het creatieproces in zijn werk?
Ik heb het nummer gemaakt voordat ik besliste dat het de anthem zou worden. We doen veel met vuur in de Sportpaleis-shows: pyro, vlammenwerpers, vonken, MC Mota die vuur spuwt… Vandaar dat “Fire Burning” er perfect bij past. Plus; Omar Perry zingt over een gevoel van euforie, dat Rampage in het Sportpaleis heel goed vertaalt. Daarnaast is het vooral gewoon een hard klinkend dansvloernummer met lekkere, opzwepende synths in.
Je werkt ook voor het eerst met een audiovisuele show in lijn van de plaat, die we zaterdag ook zullen kunnen zien. Wat kunnen we daarvan verwachten?
Heel veel timecoded momenten, waarbij de vocals op de schermen perfect synchroon lopen met de muziek. We gaan veel spelen met röntgenbeelden: het moet een total senses overload zijn. Zo’n audiovisuele show helpt ook om de down-momenten in de set extra interessant te maken. Verder ben ik ook een grote fan van films en series. Ook dat zal je in de A/V-show terugzien.
De technologie die zo’n show mogelijk maakt, is heel hard vooruitgegaan de laatste jaren. Vroeger had zoiets heel veel voeten in de aarde en was het enkel weggelegd voor de echt grote artiesten. Toen had je nog aparte apparatuur nodig om een A/V-show te realiseren. Terwijl nu de software veel democratischer is en bijna elke MacBook zo’n programma kan draaien. Die keihard evoluerende technologie is ook de reden waarom we onze Rampage-bezoekers elk jaar opnieuw omver kunnen blazen met de productie. Wij proberen die nieuwe technologieën als eerste te gebruiken.
Drum-‘n-bass-dj’s die een grote mainstreamhit scoren, trekken niet plots een propvolle tent
Merken jullie de huidige populariteitsgolf, namelijk het terug wat meer mainstream worden van het genre, bij jullie festival?
In onze ticketsales totaal niet. De kaarten worden gekocht door dezelfde mensen en aan hetzelfde tempo als andere jaren. En het is ook niet zo dat dnb-dj’s die een grote mainstreamhit scoren plots een propvolle tent trekken op Rampage Open Air. Twee jaar geleden boekten we Luude, die met “Down Under” en in mindere mate “Big City Life” twee grote hits had gescoord. Toch was er geen grote publieksstroom tijdens, voor of na zijn set. Als je binnen het genre een hit hebt, kan dat wel het geval zijn. Bijvoorbeeld als een dj tussen het boeken en het effectief spelen op het festival een banger van een ep heeft uitgebracht.
Er staan met Sub Focus, Masterhand, Camo & Krooked en SASASAS weer enkele echte kleppers op de affiche. Is de line-up samengesteld als ‘terugblik’ op de voorbije jaren?
We wilden zeker een aantal acts vastleggen die de geschiedenis van het festival mee hebben vormgegeven. Sub Focus heeft in 2009 op de allereerste party gedraaid en ook Camo & Krooked is al een aantal keer teruggekeerd en maakt dus ook echt deel uit van het traject. SASASAS heeft dan weer de meest bekeken Rampage-sets ooit op ons YouTube-kanaal. Het moment dat zij bij ons op het podium stonden, heeft voor hen de grote doorbraak betekend. Met name in het Verenigd Koninkrijk heeft hen dat superstardom opgeleverd en daarmee is onze naam ook wat gegroeid daar.
Die topnamen worden aangevuld met wat onbekendere namen en jonge talenten. Wie moeten we daar zeker van checken of onthouden?
Basstripper, waar ik al jaren fan van ben. Hij heeft vorig jaar een track uitgebracht, “In The City”, die megahard ontploft is en het schopte tot een van de dnb-tracks van het jaar. Hij speelt samen met Sota, die twee jaar geleden nog nergens stond, maar nu goed op weg is om the next big thing te worden. De mannen komen goed overeen, maken al eens een nummer samen en hebben ook al eens een b2b gespeeld.
Verder hebben we Primate en Captain Bass, die als local heroes stilaan een beetje kind aan huis zijn. A Little Sound gaat ook echt de moeite zijn, net als Fox Stevenson, die er al lang bij is en een heel straffe artiest is. Qua dubstep is er Gentlemans Club, de groep van 50 Carrot, Soloman, Coffi, die allemaal eerst nog individueel bij ons in het Sportpaleis hebben gestaan. En om af te ronden: Space Laces, waar iedereen al jaren zit op te wachten, omdat hij bijna onmogelijk naar Europa te krijgen is. Hij wordt dé volgende dubstepgrootheid.
Je moet het gevoel krijgen dat de visuals uit de schermen komen
Ook qua showgehalte lijkt het weer veel goeds te beloven. Online zagen we al iets van ‘Hologrampage’ passeren. Wat staat de ravers te wachten komend weekend?
De constant vooruitgaande techniek zorgt ervoor dat wij kunnen experimenteren en dat doen we dit jaar met de HOLO-shows van Eric Prydz als grote referentie. Bij hem is de hele show en stage rond de set gebouwd. Bij ons gaat het meer een element zijn van de avond. We gaan een paar momenten proberen te creëren waarbij je op z’n minst het gevoel krijgt dat de visuals uit de schermen komen. Iets om naar uit te kijken…
X-Ray is nu te beluisteren, onze recensie lees je hier. Aankomende zaterdag presenteert Murdock de plaat met zijn audiovisuele show op Rampage in het Sportpaleis. Op 23 maart staat hij in het Gentse Wintercircus voor een Murdock presents-avond.
