LiveRecensies

Rag’n’Bone Man @ Botanique (Orangerie): Een charmante beer en een waanzinnige goeie stem laten de Orangerie daveren

LiveRecensies

Rag’n’Bone Man @ Botanique (Orangerie): Een charmante beer en een waanzinnige goeie stem laten de Orangerie daveren

rag_n_bone_man_credit-dean-chalkey

Initieel stond het concert van Rag’n’Bone Man gepland in de Rotonde. Toen kwam zijn hit “Human” uit en veranderde alles. Alle Belgische radiozenders hypeten de man op en zo kwam Rag’n’Bone Man in een uitverkochte Orangerie terecht. Nog nooit zagen wij zoveel dankbaarheid bij een man die enkele maanden geleden slechts een beperkt publiek aansprak. Geen dansende beer op het podium maar wel een knuffelbeer vol tattoos en een septum. Hoewel hij er imposant uitziet, draagt hij een bepaalde schattigheid met zich mee. De beer straalde dan ook warmte en liefde uit en kreeg alleen maar liefde terug van het volledige publiek.

Voor de show kreeg Rag’n’Bone Man nog een gouden plaat voor zijn single “Human”, officieel een grote hit dus. Rory Graham, zo heet de Brit echt, timmert al sinds 2012 aan zijn weg naar het grote publiek, toen met een roots/bluesplaat. In 2014 sloeg hij een nieuwe weg in met de Wolves EP waarop hij zijn soulkantje opzocht. Het jaar daarna volgde de Disfigured EP en in 2016 knalde hij eindelijk richting het grote publiek. Een erkenning die deze hard werkende artiest zeker verdient, al is het maar door zijn uitstraling.

Zonder weinig spektakel komt enkel Rory Graham met zijn gitaar het podium op. Hij begint erg stil maar zijn fenomenale stem gaat meteen door merg en been. Eenmaal de intro van “Reuben’s Train” voorbij is, komt de vierkoppige band samen met een tengere zangeres op het podium en barst de muziek al een eerste keer uit zijn voegen met “Wolves”. Met felle lichten en de nodige bombast knalt het nummer echt op gang. De twee doodshoofden die boven het podium oplichten maken meteen duidelijk dat dit een moorddadig goed optreden zal worden.

Van bij het begin draagt het publiek hem op handen. Dat publiek is erg divers, de man spreekt zowel tienjarigen als bejaarden aan. Ze klappen na ieder nummer uitbundig en je ziet dat Rag’n’Bone Man er door geraakt is. Telkens opnieuw legt hij zijn hand op zijn hart om te tonen dat hij al die liefde wel fijn vindt. Bescheiden is hij zeker, zo zegt hij na iedere track “I hope you will like it”, en dat siert hem. Hij vuurt verschillende nieuwe tracks op het publiek af, zelfs zo’n beer is wat onzeker. Ze bevatten opvallend veel funky deuntjes, alweer een nieuwe richting voor Graham. “Your Way Or The Rope” is een nummer dat hij samen met Jamie Lidell maakte, wat het funkgehalte alleen maar de hoogte injaagt. Klein puntje van kritiek: Hij zoekt hiermee misschien net iets veel de richting van de radio op, iets dat niet per sé goed is.

Met “Disfigured”, de titeltrack van zijn laatste EP, neemt Rag’n’Bone Man wat gas terug. Het gevoel neemt hierbij de bovenhand en de stem van Graham laat af en toe wat kippenvel rechtstaan. Hij gaat hoog maar vooral heel laag tot zeer zwoel. Een bluesstem die bij vele blueslegendes ook te horen is. Naast de bluesy vocals brengt de man ook soul en bij “Grace” horen we zelfs wat gospel terugkeren. Fascinerend om te zien wat er allemaal uit dat imposante lichaam van hem komt. Dat lichaam bevat niet enkel blues, soul en gospel maar ook wat hip hop. Zo toont hij bij enkele songs zijn raptalent, al houden wij toch net meer van zijn zangstem.

De set raast als een sneltrein voorbij en na een halfuur zitten we al aan de zevende song “Skin”. Een gevoelige track waarbij de instrumenten wat naar de achtergrond gaan en het vocale gebeuren alweer centraal staat. Soms is het wat te veel van het goeie bij Rag’n’Bone Man en hervalt hij in hetzelfde stramien. Het mag soms wat stouter want nu is het net iets te braaf, maar wat wil je ook op zo’n eerste grote tour (zelfs zijn eerste clubshow in België)! Zijn songs zijn allemaal zeer persoonlijk en breekbaar waardoor het iedereen op een bepaalde manier wel raakt. Zo vertelt Graham ons dat hij tegenwoordig meer songs met een positieve boodschap schrijft omdat hij nu gelukkig is. Dat merk je ook, want hij straalt op het podium als een kind dat net een lekker snoepje kreeg.

Toch zijn het de songs met een emotionelere diepgang die ons meer raken. Ze zijn ook minder dansbaar en veel breekbaarder. Zo pinken we bij “Life In Her Yet” een traantje weg en laat het ons zelf bedeesd achter. Met “Guilty” laat Rag’n’Bone Man de instrumenten wat meer spreken wat een instrumentale outro tot gevolg heeft. Uiteindelijk is het dan de beurt aan de song waar iedereen voor komt, “Human”. Zonder veel show begint hij er aan en al snel haalt iedereen zijn smartphone boven om dat moment te filmen. We krijgen voor het eerst uitbundig gezang uit het publiek en zelf wat handjesgeklap kan er vanaf. Na die song smijt Graham zijn band van het podium om helemaal alleen, zonder begeleiding, zijn set te eindigen. Alsof ons hart nog niet genoeg te verduren kreeg, breekt deze a capella versie ons in twee. Een muisstil publiek en enkel de indrukwekkende stem van Rag’n’Bone Man, je kan het kippenvel gewoon horen recht staan.

Het publiek heeft er duidelijk niet genoeg van en als blijk van appreciatie willen ze graag nog een bisronde. Die komt er met “Bitter End” en “Hell Yeah”. Toepasselijk, want na het bittere einde gaan wij ook met een “Hell Yeah” gevoel naar huis. Rag’n’Bone Man bewees dat hij echt kan zingen en dat hij ook zijn hype voor een deel kan waarmaken. Voor de echte fans misschien wat teleurstellend maar voor de gelegenheidstoeschouwer een geniale show. Een lange set met een mix aan genres zorgde ervoor dat het boeiend bleef en ook de band liet af en toe een solo op het publiek los. Je kan het van ons aannemen, de grote zalen en festivals staan in lijn om hem te boeken.

  1. Reuben’s Train
  2. Wolves
  3. Ego
  4. Your Way Or The Rope
  5. The Fire
  6. Disfigured
  7. Lay My Body Down
  8. Skin
  9. Grace
  10. Life In Her Yet
  11. As You Are
  12. Be The Man
  13. Guilty
  14. Human
  15. Acapella

Bis

  1. Bitter End
  2. Hell Yeah
3659 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
LiveRecensies

MIKE @ Botanique (Le Musée): Een onbezongen vedette bewijst zich onmisbaar

Als de jaren 2010 iets aangetoond hebben is het dat het internet helemaal op zichzelf in de proliferatie van muziekcarrière kan voorzien….
AlbumsFeatured albumsRecensies

Norah Jones - Visions (★★★): Jazz in een souljasje

Met wereldwijd vijftig miljoen verkochte platen en negen Grammy Awards op haar schouw hoeft de Amerikaanse zangeres Norah Jones het al lang…
FeaturesWedstrijden

Win tickets voor Ways Around Festival

Het alternatieve Brusselse festival Ways Around is ondertussen al aan z’n derde editie toe. Bezoekers kunnen drie dagen na elkaar op een…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.