LiveRecensies

Coldplay @ Koning Boudewijnstadion: Het ideale medicijn tegen negatieve gevoelens

LiveRecensies

Coldplay @ Koning Boudewijnstadion: Het ideale medicijn tegen negatieve gevoelens

We beginnen deze recensie met een bekentenis. Voor we naar het optreden van Coldplay in het Koning Boudewijnstadion gingen, waren we sceptisch. Hun laatste platen zijn niet meer wat ze vroeger sgeweest zijn en blijken vooral te mikken op een groot publiek. Het resultaat hiervan is dat de band tot twee keer toe een gigantisch voetbalstadion kan uitverkopen. Toch blijken die nummers live net dat tikkeltje meer te bevatten waardoor de groep een show neerzet die van begin tot einde af is. Op plaat mag het dan misschien als platte bagger klinken, tijdens een show kunnen ze deze met kracht, plezier en veel liefde overtuigend overbrengen.

Voor de eigenlijke start kregen we twee voorprogramma’s te zien op deze avond. Eerst kwam Lyves, maar deze bleek nog net iets te nieuw om op zo’n gigantisch podium te kunnen overtuigen. Trage songs, iets te veel drama en vooral weinig punch. Bijgevolg keken niet al te veel mensen heel geïnteresseerd. AlunaGeorge bleek dan wél al meer een sterke show te kunnen neerzetten. De zangeres betrad schuw het podium maar ontpopte zich al snel tot echte frontvrouw. Zwoele danspasjes, vrouwelijke power en een soulvolle stem gemixt met enkele fijne beats, zorgden er voor dat het publiek helemaal warm werd.

Op tijd beginnen zat er duidelijk niet in voor Coldplay, ook bij dit tweede concert. Net zoals op hun vorige concert, kwam de band ferm te laat op het podium. Het publiek probeerde de tijd dan maar te doden door een mexican wave te lanceren, want van de saaie aquariummuziek tussendoor moest het alvast niet komen. De sfeer zat duidelijk goed en wanneer de tonen van “O mio babbino caro” eindelijk weerklinken, komt de euforie voor het eerst boven. Niet veel later schieten ze bij “A Head Full of Dreams” al meteen het eerste vuurwerk in de lucht en ook confetti kan niet ontbreken.

Als je met zoveel spektakel begint, moet je toch wel zeker zijn van je stuk. Als de eerste zes nummers dan ook nog eens “Yellow”, “The Scientist”, “Violet Hill” en “God Put A Smile Upon Your Face” bevatten, dan weet je als publiek dat het goed moet worden. Vooral die laatste is een sterk nummer dat er met kop en schouders bovenuit steekt. Op de eerste avond kregen ze deze niet te horen, wij zijn maar al te blij dat “Princess Of China” hiervoor moest sneuvelen. We durven zelfs meer zeggen, dit was de beste song van de set. Niet alleen door de kwaliteit van het nummer, maar ook door de manier waarop Coldplay haar brengt. Het refrein is groots en de instrumenten komen perfect door. De outro toont aan dat de gitaren helemaal niet dood zijn, want wat een stevige solo is ons dat! We krijgen er dan ook vanzelfsprekend een lach van op ons gezicht.

Ook “Violet Hill” is een nummer dat slechts zelden op de setlist belandt, het is nog maar de derde keer dit jaar dat ze deze spelen. Het bleek wel de ideale opvolger van “The Scientist”, na de zachte gevoeligheid komt wat meer snedigheid. De gitaren doen wat meer werk en het geheel wordt duidelijk wat steviger. Het hoeft natuurlijk niet alleen stevig te zijn, Chris Martin laat na “Paradise” weten dat hij zin heeft om te dansen. Als een vrolijk kind begint hij rond te lopen en krijgen we tijdens de outro een remix van niemand minder dan Tiësto te horen. Vreemde keuze, maar hoe vreemd het ook mag klinken, het heeft wel zijn charmes. Vooral dan omdat de gitaristen er een vette solo proberen bij te sleuren. Ze amuseren zich duidelijk en dat spelplezier straalt ook af op het publiek.

Een bericht gedeeld door Coldplay (@coldplay) op

Omdat we in een groot stadion zitten, wisselt de band ook af en toe van plaats. Het gaat er na een stevige intro wat rustiger aan toe. Back to the basics waarbij vooral “Everglow” als uitstekend kan ervaren worden. Enkel Chris en zijn piano laten het publiek tot rust komen en sommigen pinken er zelfs een traantje bij weg. Het is straf hoe ze in zo’n gigantische zaal toch een intiem momentje kunnen creëren en dit zal ook niet het laatste van de avond zijn. Hierbij valt ook op hoe zuiver de stem van Martin is, het is duidelijk een man die weet wat zingen is.

Na al die intimiteit, is het toch weer tijd om er terug tegenaan te vliegen. Dat gebeurt met de legendarische klassieker “Clocks”. De befaamde pianoriedel leidt het nummer in waarna het ontploft in bombast en hoop. Het is een perfect voorbeeld van waar Coldplay dezer dagen voor staat. Ze brengen kleur, energie en vooral veel liefde. Dat is alleen maar positief voor het publiek want iedereen voelt zich op die manier ook welkom. Daarnaast zijn de mannen van Coldplay ook maar gewoon mensen en dat komt duidelijk over wanneer Chris Martin de intro van “Charlie Brown” mist waardoor ze opnieuw moeten beginnen.

Geen vuiltje aan de lucht want iedereen blijft gewoon springen, dansen en meebrullen. Toch valt op hoeveel succesvoller de recente songs zijn. Het is frappant hoe sommige fans vragend kijken naar elkaar wanneer een “Clocks” of “Don’t Panic” passeren. Dit toont aan dat Coldplay het tegenwoordig vooral van de meer elektronisch getinte nummers moet hebben. Dat is een spijtige evolutie, want hun oude songs zijn zoveel beter. Toch slagen ze er in om ook hier een mouw aan te passen. De set is perfect ingedeeld waardoor er constant een wisselwerking is tussen enerzijds harde pop en anderzijds gevoelige indie.

De set bereikt zijn apotheose bij “Fix You”, een nummer dat zo’n hoopvolle outro heeft dat je niet anders kan dan kippenvel krijgen. Het gitaarspel en vooral de confetti tijdens de ontploffing van de song laten niemand koud. Iedereen staat te glunderen wanneer Coldplay het gitaarwerk tot een goed einde brengt. Als daarna “Viva La Vida” volgt, is het hek helemaal van de dam. Bij het begin van de show kreeg iedereen ook een wit bandje mee. Dat bleek nu helemaal tot zijn recht te komen omdat het al wat donker werd. De bandjes schijnen mee op de melodie van ieder lied en geven hierbij een unieke sfeer die je nergens anders kan vinden. Het volledige publiek geeft licht en beweegt hierdoor perfect mee op de melodie, een wondermooi spektakel. Als dat nog niet genoeg sfeer geeft, krijgen we bij “Adventure of a Lifetime” ballonnen, ons innerlijke kind kraait van geluk.

Na al deze hoop, komt er terug wat akoestischer werk aan te pas. De band begeeft zich op een klein podium midden in het publiek. Daar vertelt Chris Martin de geschiedenis van de band en verklaart hij ook zijn dankbaarheid aan iedereen. Hoewel hij dat waarschijnlijk iedere avond doet, komt het toch oprecht en geloofwaardig over. Als ze daarna hun eerste single ooit, “Don’t Panic”, brengen met drummer Will Champion aan de zang, smelt je helemaal weg. Coldplay is gewoon een bende vrienden die ondanks het grote succes zichzelf blijft.

Nog is het niet gedaan. Het is tijd voor twee draken van nummers. Ondanks onze afkeer voor die songs, blijken ze perfect in de set te gaan, al is het gewoon omdat ze live met instrumenten worden gespeeld. Op “A Sky Full Of Stars” en “Something Just Like This” gaat het publiek voor een laatste keer total loss. Met de lampjes rond hun arm lijkt het het stadion af en toe ook echt op een ruimte vol sterren. Toch is het afsluiter “Up & Up” die de meeste indruk nalaat. Het nummer is een kleine aanklacht tegen de wereld en probeert het geluk terug te brengen. Vooral dankzij het gitaarspel tijdens het refrein en het vuurwerk, is dit een welgekomen apotheose op het fantastische concert.

Hoewel we met gemengde gevoelens naar het concert van Coldplay trokken, keren we met liefde en bloemen in onze buik terug naar huis. De band wist ons van begin tot eind te boeien en zelfs met hun slechtste nummers, slaagden ze er in om iets te doen met ons. Coldplay is één van de grootste livebands die er tegenwoordig op deze aardbol rondloopt en die status werd in Brussel alleen maar bevestigd. Alles aan de show zat perfect in elkaar wat er voor zorgde dat fans, gelegenheidsbezoekers en kritische journalisten allemaal met eenzelfde gevoel van geluk overbleven.

Setlist:

A-Stage
A Head Full of Dreams
Yellow
Every Teardrop Is a Waterfall
The Scientist
Violet Hill
God Put a Smile Upon Your Face
Paradise
B-Stage
Always in My Head
Magic
Everglow
A-Stage
Clocks
Midnight
Charlie Brown
Hymn for the Weekend
Fix You
Viva la Vida
Adventure of a Lifetime
C-Stage
In My Place
Don’t Panic
Us Against the World
A-Stage
Something Just Like This
A Sky Full of Stars
Up&Up

We zagen Coldplay aan het werk tijdens hun tweede concert in Het Koning Boudewijnstadion op 22 juni tijdens hun A Head Full Of Dreams tour.

3659 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Rammstein @ Koning Boudewijnstadion: Veel vuur, weinig tegenwind

Een band als Rammstein heeft in zijn bijna dertigjarig bestaan al heel wat watertjes doorzwommen. En al zeker als je weet dat…
InstagramLiveRecensies

The Weeknd @ Koning Boudewijnstadion: Spectaculaire, sfeervolle starboy

Hij werd onlangs omschreven als de minst charismatische acteur ooit, dus het Koning Boudewijnstadion had geluk dat The Weeknd er gisteren een…
LiveRecensies

Beyoncé @ Koning Boudewijnstadion: Moeder der moeders

55.000 tickets die in een mum van tijd over de toonbank vlogen, om en bij de tienduizend zoekertjes op Ticketswap, fans die…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.