© CPU – Stijn Verbruggen (archief)
SONS uit Melsele heeft onlangs een nieuwe plaat uitgebracht. Hallo bleek een shift in het typische garagerockgenre van de mannen, na geslaagde albums als Family Dinner en Sweet Boy. Toch konden ze ons overtuigen en wisten ze ons warm te maken om hun show in de Ancienne Belgique bij te wonen. Deze maakte deel uit van een grotere Europese tour, die bewijst dat de band zijn naam aan het waarmaken is. Wij gingen kijken of die nieuwe plaat zich live ook kon bewijzen.
WASTE fungeerde als voorprogramma van dienst. Ze kwam op het podium met een opzwepend synthmuziekje om dat al snel in te wisselen met een hard drumgeluid. De band liet zijn innemende postpunk aanvoelen als georchestreerde chaos. Over de drums, die ons niet loslieten, legde de band knappe bas- en gitaarlijnen – om die dan af te werken met ruige vocals. Nieuwe single “Discothèque” hakte er dan ook fel in met vocale ruwheid en een ontembare energie van de frontman. Op het onuitgebrachte “Autopilot” werd er mooi gewisseld tussen ruige en iets aanstekelijkere stukken. Dit hoorde je dan ook in het verschil in stemgebruik van de zanger. Met “Dog House” bewees WASTE dan uiteindelijk nogmaals een waardige opener te zijn om zo het publiek mooi op te warmen.
Om negen uur kon de opstelling op het podium ingevuld worden. Deze bestond uit een blauw doek achteraan, dat refereerde naar de grafische stijl van het nieuwe album. Met “Rock and Roll All Nite” van KISS als intronummer kwam SONS op. De mannen zetten dan “Do My Thing” in. Hoewel het enthousiasme van het publiek direct kon tellen, was het “Tube Spit” vlak daarna dat alles deed openbarsten. Dat mag dan ook redelijk letterlijk genomen worden, want net als de sfeer ging ook de moshpit open. Met een eerste stagediver present, zette de band zijn beste beentje voor.
We zagen gisteren dat SONS een goeie connectie met zijn fans heeft en die al een aantal jaar met een groeiende fanbase aan het opbouwen is. Rond “I Need A Gun” stelde de band dan ook grote en vaste fan ‘De Fré’ voor, die dan de kans kreeg om van het podium naar de geluidsopstelling en terug te crowdsurfen. Op de harde gitaren die de band voorschotelde, was het dan ook moeilijk om niet mee te willen doen. Dankzij het feit dat het rockgehalte direct hoog lag, hadden we het gevoel dat die, samen met het enthousiasme van het publiek, in stijgende lijn ging. Hoe verder in de set, hoe harder de muziek en hoe groter de moshpit.
Op een gegeven moment smeet een fan zelfs een pakje droge worsten naar bassist Jens, die deze in een vlotte beweging ving, wat dus weer de connectie tussen band en fans onderstreepte. Naast de energie op podium en in de zaal, leverde ook de lichtman goed werk. Een constructie die omlaag kon, wist in te werken op wat op podium gebeurde, bijvoorbeeld bij “White City”. Naast nummers van Hallo en de oudere platen, die er allemaal inhakten, speelde de band ook klassieker “Wanted Dead”. Het nummer staat op geen enkele van de albums, maar de fans van het eerste uur konden het al eens eerder gehoord hebben tijdens eerdere optredens van de groep. Het nummer was dan ook ideaal in de voorgenoemde opbouw van de set.
De band speelde hardere muziek en de fans werden nog losser en enthousiaster. Daarom had de uit twee nummers van Hallo bestaande encore er misschien iets anders mogen uitzien. “All Gold” en “Somehow” konden ons overtuigen, maar waren iets minder energiek en hevig dan de nummers uit het eerste stuk. Dat het publiek ondertussen ook een wall of death en een sitdown had gedaan, zorgde ervoor dat het enthousiasme toch niet stil viel. De mensen waren echter gekomen om hun geliefde band aan het werk te zien en daarom zette die band een kwaliteitsvolle show neer, waar zowel de fans als wij mooi op kunnen terugblikken.
SONS wist zich gisteren in de Ancienne Belgique wederom te bewijzen door zich volop te smijten. De harde muziek bleek dan, zoals verwacht, ideaal om volledig los op te gaan. SONS weet dan ook een band te scheppen met het publiek. Met veel stagedivers en grote moshpits lag de energie hoog bij de concertgangers en dat kwam doordat die bij de band alvast goed zat. Hallo was dan misschien voor sommigen te zacht, maar wij, en zelfs de grootste fans, merkten daar gisteren niks van.
Setlist:
Do My Thing
Tube Spit
Sweet Boy
Big Mouth
Death Chair
Bike
I Need a Gun
Nothing
Momentary Bliss
Succeed
I’m Tired
White City
Keep On Going
Wanted Dead
Ricochet
Naughty
Waiting on my Own
The Dreamer
All Gold
Somehow
